İkili Hayat

12.Bölüm: Okuldaki ilk gün

2 ay sonra..

Sebepler arıyorum neden diye neden terkedildim?

Zaman durmuş gibi,

Önümdeki selpaklar ve çerezlerin sayısını sayamıyorum.

Odama vuran bu ince ışıktan başka gördüğüm bir aydınlık yok.

Mert gidince ışımı da götürdü.Bana sadece karanlık kaldı.

Eğer hala yaşadıklarımın şokunda olmasaydım çoktan kafayı yiyebilirdim.

Hala inanamıyorum.Ve kendimde değilim,kafam çok dağınık!

Yaşadıklarım beni çok yordu.

Sadece dışarıyı izlemek istiyorum.

Kapı çaldı ve elindeki süt ile ethem amca girdi.

"Sıcak süt içer misin kızım?"

"Adamı kırmak istemediğimden sütü alıp teşekkür ettim."

Karşıma oturdu.

"Ee? Karar verdin mi? Okula gidecek misin?
Kzım artık izinlerin bitti.Gitmediğin her gün için yok yazıyorlar! Yarın gitmezsen yok yazılacaksın."

"Gideceğim" dedim.Yerinden kalkıp çıkarken "İyi geceler" dedi.

Ertesi Gün-

Buğün okuldaki ilk günüm ve açıkçası ilk günleri hiç sevmem.Sadece sınıfa gireceğim ve gün sonuna dek hiç kimseyle konuşmayacağım.Böylece buğünden çabuk kurtulmuş olurum.

Sınıfa geçip oturdum.Zaten birkaç dakika'ya öğretmen girmişti.

Yoklama alınırken öğretmen 'Mert güney' isminde takıldı.

İŞaşkınım mert bu sınıftaydı.Gerçek mi bu? Nasıl olabildi?

Özür dileyerek içeri giren öğrenci'nin önce siyah nike ayakkabıları ardından dar siyah kotu dikkatimi çekti.Sırık ve ince!

Yine o muhteşem kirpikleri ve havalı duruşuyla karşımdaydı mert!
Onu gören tüm kızlar iç çekti.Mert çevik bir hareketle en arka sıraya oturdu.

Ben orta sıradaydım,kesin beni görmüştür!

Öğretmen "Mehtap sen Mehmet'in yanına geç bakayım" dedi.

Açıkçası Mehmet kimdi bilmiyordum ve tanımak da istemiyordum.Mert'in sert bakışları eşliğinde tedirginlik de Mehmet'in yanına geçtim.Ders boyunca gerginlikten ne sağına ne soluma bakabildim.

Yalnız bu Mehmet'in gözleri bendeydi;farkediyordum.

Yine de umursamamaya çalıştım zil çalıncaya kadar elimde kalem sanki çok önemli bir şey yazıyormuş gibi defterini karalıyordum.Mehmet o sırada sıraya yaşlanmış ukala gibi sırıtarak beni izliyordu.Zil çalarçalmaz defterimi hiddetle aniden kapattım.Ve oradan kaçar gibi çıoktım.Mehmet neye uğradığını şaşırdı.Ne oldu? der gibi ardından bakakaldı.

Çok fazla ileri gidemedim mert beni tuttuğu gibi duvara yasladı.

Öfkeli nefesini yüzüme üflüyor. "O çocuk neden sana öyle bakıyordu?" diyerek hesap sordu.

O sırada sınıftan çıkan Mehmet bizi o halde gördü.

Ne yapıyorsun lan? diyerek ben daha ne olduğunu anlamadan Mert'in suratına yumruğu indirdi.

Mert bir iki sendeleyerek yere düştü.

Ağzımı kapatarak hıçkırdım.Çünkü neredeyse ağlamak üzereydim.