2.Bölüm:Daha bitmedi..

30 1 0
                                    

Ne kadar zorlarsam zorlayım ayaklarım gitmiyor.Hep bir adım atmaya niyetleniyorum ama aklıma gelen hayaller beni durdurmaya yetiyor..

Bu kadar kolay mı onca emek harcamak..

Yıllarını verdiğin okuldan ayrılmak...

Nasıl olacaktı?  Ne diyecektim dedeme?

Zaten beni başından atmak için evlendirmeye hevesli birine.. .

Hiç beklemez.. Bulur birini..

Kulağıma belli belirsiz farklı akortik ses tınısına sahip insanların değişik değişik sesleri geliyordu.

Ciddi ciddi tartışıyorlardı.

-"Millet duydunuz mu?"

-"Neyi?"

-"Şu müdür'ün dövdüğü çocuk.."

"Kaçmış!"

-"Sıçtı desene.."

-"Bu sefer onu bulurlarsa kesin öldürürler.."

Hepsi de gülmeye başladı.

Birisi: Uzun zamandır ağız tadıyla cinayet filmi izlemiyordum..

Kız olduğunu düşündüğüm kişi: Yaa başlamayın yine.. dedi.

Zevk alıyor gibiydi.

Başkasının ölümünden zevk almak ne acımasızca..

Ben olsaydım..

Yine onları kendimle kıyas ettim.

Ben onlar gibi değilim.

Ben böyle acımasız olamam.

Artık onlarla kendimi kıyas etmeyi kesmeliyim.

Onları kendimle aynı kefeye koymamalıyım ya da kendimi onlardan aşağılık görmekten vazgeçmeliyim.

Hayır,vazgeçmek zorundaydım..

Ben güçlü olmalıydım her daim..

Her an güçlü olmam gerekiyordu; çünkü benim kendimden başka kimsem yok.

Zavallı annem bırak kendisini..

Gülüşünü bile tanıyamadan bu dünyadan göçüp gitti.

Bana da bu kiraz dudaklarım ile beyaz tenim'den başka hatıra bırakmadı.

Biri gelip onların o saçma muhabbetine son noktayı koydu: " Kesin zırvalamayı? İnsan öldürmek kolay mı sanıyorsunuz?  Hanginiz eline bıçağı aldı da bir adam öldürmeye kalktı?  Ödlekler grubu değil miydiniz siz?  Ne oldu da böyle oldunuz.. "

Diyor..

diğer yandan'da grub'unun nabzını ölçmeye çalışıyordu.

Kısa bir anda olsa her yer sessizliğe büründü..

Halbuki arkadaşları geçen hafta izledikleri korku filmi yüzünden karşılarına ne çıkarsa çıksın korkmuşlardı gerçektende!

Ama şimdi ne saçmalıyorlardı ki?? 

  Kız: "Haklısın özür dileriz..
Biz aptallık ettik! "

Grup'taki diğer çocuk: "açıkçası ben sadece dalga geçiyordum," dedi.

İnsanlar birbirlerine anlayışlı oldukları zaman tatlıya bağlanmayacak konu yok!

Yapmıyoruz ama..

Yapamıyoruz.

Herkes bu grup gibi gerçeği anlayamaz maalesef. .

Hiç kimse at gözlüklerini çıkartmaz: çünkü böyle işlerine geliyor..

İkili HayatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin