İkili Hayat

10.Bölüm:Gün Doğumunda Aşk

Aşka yakalanmamak..

Aşk'tan kaçmak mümkün mü?

Benim için bir kaçış yolu var mı?

Mert'e aşık olmak hem kulağa tehlikeli geliyor hemde çekici!!

Onunla ben iki farklı renk gibiyiz.

O kendini karanlıklarda saklayan bir siyah ben ise saflığın simgesi beyazım.

Mert'in dünyası siyah ve bana o kadar yabancı ki dibi görünmeyen bir kuyu gibi..

Benim için bile hayat berbatken onun için bu hayatın ne olduğunu düşünemiyorum.

'Hayatım mükemmel değil' diye düşünürken bana ders olsun diye karşıma çıkmış bir imtihan'dı mert!

'Senin hayatın mükemmel değilse benimki ne' diye haykırdı resmen sessizce.

Kendimi nankör gibi hissettim.

Yıllardır önündeki gerçeği göremeyen at gözlüklü biri gibi davrandım.

Nerden başlarım bilmiyorum ama kendim için birşeyker yapacağım.

Hata'nın neresinden dönersen kardır.

Uyandığımda mert'i uzandığı koltuk'ta göremedim.

Bende uzandığım yatak'tan kalkıp lavabo'da elimi yüzümü yıkadım.Kapıya çıktığımda deniz'i izlemek istedim.

Ne kadar sakin ve duru!

İçindeki köpükleri görünce daha yakından bakmaya başladım.

Aniden mert sudan kafasını çıkarıp ve ıslatmaya başladı.Korkuyla geriledim,az kalsın arkaya düşüyordum.

Mert'in kahkahaları kukağımı çınlattı.

"Mert şu halime bak! Üstümü ıslattın,"diye yakındım.

"Senin yünden hasta olacağım,"dedim.Vicdan azabı çeksin de görsün!

O hala umursamazca suda ellerini çırpıyor ve yüzüyordu.

"Hem senin suda ne işin var.Hasta olacaksın mert,çık sudan!"

Yaptığım uyarıyı dikkate alıp: "Sıcak su kaynağı bu,hasta olmam.Asıl sen hasta olacaksın gel de yüz," dedi.

Tedirgin suratımı farketti.

"Yüzemem ben içeri giriyorum,"dedim ve arkamı döndüm.

"Sakın yüzme bilmediğini söyleme! Çocuklar bile yüzme biliyor,sen bilmiyor olamazsın."

"Bilmesem ne olacak?" Soru sordum ama yüzümü ona dönmedim.

Şaka yapıyorsun,değil mi?

Kendimden emin halde ona döndüm: "Hayır yapmıyorum.Evet mert,yüzme bilmiyorum.."

Koşar adımlarla klübe'ye gittim.

Yatağa yatıp gözlerimi kapadım.Sakin olmalıyım,hiçbir şey yok!

Birkaç dakika sonra uyumuştum.

9 yaşımdaydım.Annem bana yüzme öğretmek için beni suya çağırdı.Çok güzel eğlendik.Yüzme öğreneceğim için çok heyecanlıydım.Aniden annem sudan çıkıp beni orada bıraktı.Tutunmam için ipe tutundum ama dalgalar sertce yüzüme çarpıyordu.Annem çok ilerlemişti çünkü görünmüyordu.

Birkaç dalga'dan sonra kendimi suyun altında buldum.Korkuyordum çırpınıp durdum ama yüzeye çıkamadım.

Dakikalar sonra çırpınmalarım da kesildi.Gözlerimi kapattığımda herşey karanlık'tı.Korkarak kalktığım kabus'tan öksürüklerle uyanmıştım.Bir an gerçek boğulduğumu sandım.O günü dün gibi hatırlıyordum ve korkumu hatırladığımda o gün hep kabuslarıma çıkıyordu.Çünkü kabuslarıma kazınmıştı.