İkili Hayat

7.Bölüm:Çıkış yok

15 ŞUBAT 2017

Daha dün ne olacak diye kafayı yerken şimdi son derece yakışıklı ve pislik davranışlı bir kötü çocuk'la ada'ya düştüm.

Kısmet kısmet diye kapı kapı dolaşsam bile bu kadar ballısını bulamazdım..

Güneş tam tepemizdeyken ne yapacağız? diye kara kara düşünüyorduk ya da böyle düşünen sadece bendim çünkü mert gayet huzurlu bir şekilde gözlerini kapatmış,kollarını iki yana açmış nefes alıyordu.

"Huzur'un kokusunu alıyor musun?"

"Ne!" dedim.

"Huzur; mis gibi hava,deniz kokusu ve dertsiz yaşam!" dedi.

"Şaka yapıyorsun değil mi? Çünkü asıl şimdi bir derdimiz var;ada'ya düştük mert ne kadar da sakinsin!"

"Sen buna dert mi diyorsun? Fahişe bir sevgilin mi var ya da pezevenk bir baban?" dedi.

"Sen neden bahsediyorsun?" dediğimde gülümsedi.

"Endişelenme şaka yaptım,"dedi.

Acaba bunları yaşadığı için söylemiş olabilir mi?

Ben yine daldığım anda tam kaşımın iki arasına bir su sıçradı.

"Neden yaptın!" diye haykırdım.

"Kaşlarını çatmaktan kırışıklığın çıkacak,kırışmasını engelledim diyelim"

"Öyle mi bay ukala? Bana su sıçratmanın bir bedeli var.Şimdi sen görürsün!"

Bende ona su sıçrattım.

Mert paçalarını sıyırmıştı,ben ise kısa kot giydiğim için sadece ayaklarımdaki terliği çıkarmakla yetindim.

O kaçıyor ben su sıçratıyorum,ben kaçıyorum o su sıçratıyor!

Çocuk gibiydik..

Bir ara mert beni arkadan tutarak yukarı kaldırdı ve etrafında döndürdü.Kahkahalarım her yeri sarmıştı.Hayatımda hiç bu kadar eğlendiğimi hatırlamıyorum.

Eğlencemizin sonunda ikimizde yorulduğumuzda kendimizi sıcak kuma bıraktık.

Aniden mert üzerime çıkıp beni gıdıklamaya başladı.Kıkırdamalarım çoğaldı.Boynumu gıdıkladığı sırada bana biraz daha yaklaştı sonra yüzü garip bir ifade'ye bürününce durdu.

Ne yapıyorum ben,der gibisinden bakıyordu.

Ellerini benden çekerek ayağa kalktı ve soğuk bir sesle: "Gidelim! Bir çıkış yolu bulmalıyız,"dedi.

Ne oldu birden? Ne de güzel eğleniyorduk ama aniden soğuk davranmaya başladı.

...20 dakika sonra...

Dakikalardır yürüyoruz eğer bir telefonum olsaydı ne kadar dakika yürüdüğümüze bakardım ama telefonum okyanus'un ortasında ıslandığı için bozulmuştu.

Mert benden 10 adım ileride yürüyordu ve çok hızlıydı.

Neden birden böyle davranmaya başladığını anlamıyorum oysa ki ne de güzel eğleniyorduk.

Yüzüme vuran geniş ve büyük yapraklardan dolayı önümü göremiyordum.

Öyle yorulmuştum ki bacaklarım tutmaz hale gelmişti.

"Meeerrt!" diye seslendim.

Beni duyunca adım atmayı bıraktı.

Yanına gittiğimde: " Yoruldum artık,dinlensem olmaz mı?" dedim.