İkili Hayat

11.Bölüm:Terkediliş

Aşkı anlamak için mert'e bakmak yeter,gözlerinden okunuyor.

Eleleydik.

Sabah'tan beri birbirimizi bırakmamış,orman'da gezine gezine çıkış arıyorduk.

Onunla ada'da çok güzel vakit geçiriyorduk ama mert yarım kalan işleri olduğunu söyledi.

O işlerini tamamlamak için geri dönmeliymiş!

Uzun ve yorucu bir yolculuk'tan sonra önceden gittiğimiz duvar'ın yanındaydık.
Mert duvara birkaç kez dokunup ince duvara kulağını dayadı."Ben bunu neden daha önce farketmedim,"dedi.

Sesinde pişmanlık vardı.Aniden duvara yumruk attığında ödüm patladı.

Kırılan ve duvara bağlı duran tuğla arkaya düştü ve yeri bomboş kaldı.Şaşkınlıkla tuğla'nın arkasındaki insanları izledim.

Yürüyorlardı.Biri geçiyor diğeri geliyor.Tek tek gidiyorlardı.

Mert omuzunu vurarak tuğlaları kırınca korktum.

Geçebileceğimiz bir yol açılmıştı işte!

Çarşı'nın içine girdiğimizde insanlar şaşkın şaşkın yüzümüze bakıyorlardı.Birkaç devasa boyutlu adam karşıma çıkana dek tek olduğumu farkedememiştim bile!

Mert ileride gözlükçü'nün önündeydi.

Adamların kasıklarına birkaç kez tekme vurup kaçarken mert'i omuzundan dürttüm.O da gözüne bir gözlük takmış,peşimden gelmeye başladı.Adamlar gelmeden çoktan bir köşe bulup saklanmış ve rahatlamıştık.

Ne olduğunu farketmeden bordo bere ve gözlükle buldum kendimi!

Mert de siyah bere takmıştı ve önceden taktığı siyah gözlük hala gözündeydi.Mert boynuma bordo bere'ye uygun bordo atkıyı takınca köşedwn çıktık.

Havalimanına vardığımızda saatler 14:30'u gösteriyordu.

Mert birkaç dakika sonra yüzünde gülücükle geldiğinde biletleri aldığını anladım.

İnanmaz bir ifadeyle şaşkınlıkla biletleri incelerken doğru olmadığını umarak mert'in yüzüne baktım.O da üzgünce bana bakıyordu.

"Lütfen doğru olmadığını söyle,"dedim.
Kirpiklerimin arasından gözlerimin yandığını hissediyordum.

Üzgünüm,"dedi.

"Neden mert!"

"Neden ayrılmak zorundayız ki!"

"İkimizde başka dünyalar'ın insanlarıyız mehtap! Gerçek hayata dönme vakti,"dedi.

Kalbim öyle oldu ki çığ hibi büyüdü.

Çağlamaya hazır bir şelale gibi darma duman oldu.

Neden hep haketmeyenlerin başına gelirdi?

Neden haketmeyenler çekerdi,ben onsuzluğu yaşamaktansa ölmeye razıyım.

"Sensiz yaşayamam,beni öldür daha iyi,"
Ölmek bile bundan daha iyiydi.

"Saçmalama mehtap! 1 ay sadece bir ay beraber zaman geçirdik.2 günlük yaşadığımız bu yakınlık seni yanıltmasın.Eksiklikten dolayı birbirimizi bulduk biz! Normal hayatımıza dönünce bu eksiklik bitecek.Ben sevdiğim birini bulacağım ve sende yıllardır unutmadığın platonik aşkına kavuşacaksın.Platonik aşkının yerine koyma beni mehtap! Ben başkasının yerine geçecek adamlar'dan değilim.Zaten kandırılmaya yeterince doydum daha fazlasına ihtiyacım yok."

O arkasını dönerken kollarından tuttum."Mert bırakma beni lütfen!"
Kolunu aniden geri çekti.

"Meeert!!" diye bağırarak son kez o uçağına binerken arkasından seslendim.Beni sonu olmayan karanlık'ta bırakma!