Aralarda medya bulunmaktadır internet eşliğinde okuyunuz.
Gözlerimi yeni bir güne aralarken hala dün ki bomba olayının etkisinden çıkamadığımı fark ettim. Bazı görüntüler gözümden gitmiyordu, sanki yeniden olacak gibi hissediyordum. Dün gecede uyumakta zorlanmıştım ve acayip rüyalar görmüştüm. Derin bir nefes alıp yataktan kalktım ve üzerimi giyindim. Saçlarımı kocaman bir topuz yapıp odadan çıktım, seslerin geldiği mutfağa yöneldim. Maşallah kimsenin aklına gelmemişim!
Mutfaktan içeriye girince herkesi kahvaltı yaparken gördüm. Bir Allah'ın kulu da bu kız belki acıkmıştır deyip uyandırmadı ya! "Size de günaydın" Bugün üzerimde acayip bir gerginlik vardı. Kahvaltı etmeye başlayınca herkesi gözlemle fırsatı buldum. Bugün sadece bende değil herkes de bir değişiklik vardı. Gerginlik, telaş, sinir, belki biraz da korku... "Dün ki patlamadan dolayı mı böylesiniz?"
Hakan umursamazca başını sallarken Savaş "Vakit savaş vakti" dedi. Ne demek istediğini anlamamıştım. Vakit asla savaş vakti olmamalıydı! Barış ve huzur varken savaş kendini korumak amaçlı olmadığı sürece canilikti. Yiğit, Savaş'a "Salak salak konuşma" derken babama baktım. O da bana bakıyordu. Vardı bir şeyler ama hayır ola...
Kahvaltımı yaptıktan sonra annem babamı uğurlamaya kapıya giderken bende masayı topladım. Daha sonra mutfaktan çıkıp odama yöneldim. İçeriye girince Alparslan'la karşılaştım. Yatağıma oturmuş bana bakıyordu. "Bende seni bekliyordum" Biraz da sen beni bekle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne oldu?"
"Laptopunu alabilir miyim?"
Masanın üzerinde duran laptopu alıp ona uzattım.
"Sağ ol" dedi ve odadan çıktı. Bende arkasında öylece baka kaldım. Üzerine giydiği dar tişörtü bütün vücudunu yine ortaya çıkarmıştı. Bir erkeğin vücudu en fazla bu kadar güzel olabilirdi. Bu adamın amacı neydi bilmiyordum ama umarım bilerek bu tarz tişörtler giymiyordur. Yutkunup kapıyı kapadım ve yatağıma geri girdim. Yapılacak hiçbir şey yoktu, en iyisi uyumaktı. Bir sağa dön bir sola uyuyamadım. Köy acayip sıcaktı bugün ve sıcakta uyumama izin vermiyordu. Yataktan kalkıp dolaptan kıyafet aldım, banyoya yöneldim. Girince kıyafetlerimi asıp üzerimdekileri çıkardım. Tam suyu hazırlarken kapı birden açıldı. Hemen o tarafa dönünce Alparslan'la karşılaştım, bir an dilimi yutuyorum sandım. Hemen arkasını dönüp kapıyı kapadı. "Özür dilerim, burada olduğu bilmiyordum" O an gözlerim üzerime kaydı. Allah'tan iç çamaşırlarım üzerimdeydi. Yoksa daha kötü rezil olmuştum.
"S-sorun değil" deyince hemen çıktı.
Dona kalmıştım. İlk kez bu kadar değişik hissetmiştim. Ellerim titriyordu, bir yanım acayip rezil olduğumu söylerken diğer yanım acaba o ne hissetti diye düşünüyordu. O da benim gibi rezil olduğunu düşünmüş müydü acaba? Ya da beni o halde görünce ne hissetmişti? Kendine gel Feride! Adam resmen simyamı bozdu.
