"Feride?" Kanım donmuştu sanki gözlerimi buğulanana içi yanana kadar hiç kırpmadan bembeyaz duvara baktım. Duyduğum iki kelimeyi düşünüyordum. "Feride orada mısın?"
Şehit oldu! Vatana canını verdi... Şehadet Mertebesi erişti.
"Feride?"
Alparslan ölmüş... Benden daha da uzaklara gitmiş. Gözlerimden yaşlar akarken yavaş yavaş girdiğin kısa çaplı dünyadan kopukluğum sona ermek üzereydi. Kanım sanki vücudundan çekiliyormuşçasına bir acı hissettim.
"Feride!" diye bağıran babamdan sonra "B-baba?" diyebildim.
"Feride metanetli kal" Benden güçlü kalmamı isteyemezdi. Korktuğum başıma gelmişti. "Seni sonra yine ararım" Telefon kapanmadan elimden düştü. Sakince gözlerimden akan yaşları umursamadan nefes alıp verdim ve etrafa bakındım. Bu aslında fırtına öncesi sessizlikti...
Ayağa kalkıp mutfağa gitmeye çalıştım. Boğazım kupkuruydu, canım yanıyordu. Su içip sakinleşmeye çalışacaktım. Holden çıktıktan sonra mutfağa giderken başım döndü ve yere kapaklandım. O ara kendimi tutamamaya başladım ve hıçkırarak ağlamaya başladım. Ağlarken çenem titriyordu. Ellerimle bacaklarımı sıkıp bir şekilde üzerimdeki siniri atmaya çalıştım. Hıçkırıklarım yüksek sesli olmaya başladı. "Alparslan" Kollarım ve bacaklarım kasılırken aklıma Alparslan'a son söylediklerim geldi.
El adamı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölme ihtimalin bile canımı yakarken seni bir daha göremeyecek olmam beni kahrediyor el adamı! "Dayanamam!" diye bağırdım. "Dayanamam"
Ben resmen adama aşık olmuştum. Onunla uzun bir ömür isterken şimdi şehit haberi beni öldürüyordu.
El adamı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
