KESO (On-going)

Chapter 34

--ZACHLY--

“I didn't like what Kylie have said to me, parang yun lang..? Ang harsh niya magsalita akala ko pa naman hindi siya ganun. ” Talking myself while waiting for her.

Then after a couple of minutes I saw Kylie walking towards me while holding the eco bag and it looks so heavy and its obvious to her that she's tired. So I took the eco bag in her hands without saying anything.

Pagtapos ko ilagay sa compartment ang pinamili ay nakatayo pa din si Kylie sa tapat ng car at ngumingiwi siya, Galit pa rin kaya siya o dahil lang sa pagod.

Then I go back inside the car at ganun din siya. Mukhang nakalimutan niya mag seat belt at ikakabit ko sana. Pero bigla niya tinapik ang kamay ko. “Kaya ko na!” she said and I didn't response.

Nawala na kasi ako sa mood. Kaya pinaandar ko na agad ang sasakyan at hindi na ako nagsalita.

Ng nasa road na kami ay traffic sa daan at ang mga kotse ay halos hindi na gumagalaw kaya lumabas na ako upang tingnan. May bus palang tumagilid at humarang sa daan.

“So paano yan txt ng txt si uncle ang tagal daw natin kalahating oras na tayo dito sa traffic” Kylie said, halata sakanya na nag-aalala na siya.

Then tumingin ako sa kanto sa may gilid namin at parang familiar ang daan sakin kaya iniliko ko agad ang kotse papasok sa kanto.

“Teka keso. Alam mo ba yang daan na yan?”

“Pwede ba tumahimik ka na lang dyan alam ko ang ginagawa ko.”  I said roughly. Medyo napipikon na din ako sakanya. Kanina pa siya nag-iinarte.

“Ok fine! Matutulog na lang ako. Gisingin mo ako kapag malapit na!”

“Oh galit ka na nyan?”

“Ikaw nga itong galit, nagtatanong lang ako kung alam mo, bakit kasi hindi tayo maghintay.” she said fiercely.

“Liliko ba ako dito kung di ko alam, mas mabuti nga yang matulog ka na lang.”

Nagtakip siya sa mukha ng panyo at nagsuot ng earphone at tumagilid siya pakabila.

Bahala siya..hahayaan ko nalang siya.

While taking a long drive on the road we entered ...  It seems that we lost cause I don't remember na. Saka wala ng masyadong bahay na madaanan at kami na lang ang bumabiyahe. Also my phone signal is gone but kylie still sleeping.

I stopped the car and it made kylie to wake up.

“Hala! Gabi na asan na tayo.?” she was so shocked pag ka tingin niya sa labas.

“Naliligaw tayo” I responded then kylie suddenly checked her phone.

“7 pm na, omg.. Walang signal. Sabi mo alam mo itong daan!.” she shouted

“Sorry akala ko alam ko.”

“Madami namamatay sa maling akala! Kahit minsan makinig ka naman! Sarili mo lang kasi iniisip mo at wala kang pakealam sa nararamdaman ng iba!”

“Ano naman kinalaman ng nararamdaman ng iba, pwede tumahimik ka kanina ka pa e ang arte mo. Nakakainis ka din alam mo ba yun! Feeling mo ang galing galing mo kaya siguro wala kang boyfriend!”

She didn't response to me at parang iiyak na siya dahil sa namumula ang kanyang mata at pisngi. Pagkatapos ay biglang bumaba siya at isinara niya ang pinto ng malakas sabay naglakad na siya palayo sa kotse.

Nang medyo malayo na siya ay pinaandar ko ang kotse ng dahan dahan at sinundan siya.

“Kylie sorry, hindi ko sinasadya” I said while looking at her outside the window.

I saw her tears fall down.

She stop walking and sat down with her hands covered her face. Umiyak na siya ng grabe, I don't know what I'm going to do.

I can't ignore her, hindi ko siya matiis so bumaba na ako.

Nilapitan ko siya at umupo sa harap niya upang amuhin “Kylie tahan na. Joke lang yung sabi ko. Naalala ko na ang daan lumagpas pala tayo hindi tayo nakaliko kanina.”

“Uy tara na sumakay ka na” tinatanggal ko ang kamay niya sa face niya. Pero ayaw niya.

“Sorry na nga e. Di na mauulit. Makakauwi na tayo alam ko na nga promise. Saka hinihintay na tayo ni Chef Clint.”

Sa wakas ay tinanggal niya na ang kamay niya at tumingin sakin.

I felt something... when I saw her face, her eyes so lonely, it seems she's having a hard time. Naalala ko ang sarili ko ng iniyakan ko si Arra parang ganto ako. Nalungkot tuloy ako bigla.

She glared at me and said
“Ang manhid mo! Hindi mo pa rin nahahalata kung bakit ako nagkakaganto?.. ” then I looked into her teary eyes.