Kız Kulesi İle İstanbul Boğazı

10. BÖLÜM

Medyada Zehra (Ömer ve Aylinin annesi.)

Keyifli Okumalar.

AYLİN

"Ben sizin kızınız falan değilim. Ayrıca, siz niçin gelmiştiniz buraya?"

Fırat Bey gülümseyip saçını düzeltti.

"Sizinle konuşmam gereken bir konu var. Sen ve abin hakkında."

"Pekala, buyrun o zaman Fırat Bey."

İçeri geçince kapıyı kapattım. Fırat Bey koltuğa oturmuş -pardon yaylanmıştı.- Sinirle gözlerimi devirip karşısına oturdum.

"Ne konuşacağız?"

"Sabırsızlanma kızım, oğlum da gelsin öyle."

"Ben senin kızın değilim! Abim de oğlun değil!"

Fırat olacak kişi tam ağzını açmıştı ki uykulu gözlerle Ömer merdivenlerden inmeye başladı.

"Noluyo Aylin? Bu adam kim?"

"Gel abi gel. Bu Fırat Bey."

Ömer Fırat Beye soran bakışlar atarken, Fırat Bey oturuşunu dikleştirdi.

"Ömer, ben Fırat. Zehra'nın eşiyim, yani üvey babanız."

Ömerin şok olmuş bakışları eşliğinde konuşmaya devam etti.

"Ama beni öz babanız olarak benimseyebilirsiniz. Ben sizinle tanışmak, sohbet etmek için geldim. Hakkınızda pek az bir şey biliyorum."

Tam ağzımı açacakken Ömer elini saçından geçirip öfkeyle bağırmaya başladı.

"Fırat mısın nesin bana bak! Yok üvey babammış, öz babam yerine koyabilirmişiz. Sen kimsin be?! Annem olacak o kadının da senin de çektirdiğin yetmedi mi?! ŞİMDİ ÇIK EVİMDEN! DEFOL!"

"Ama oğlu----"

"SAKIN BANA OĞLUM DEME! DEFOL DİYORUM!"

Fırat Bey ısrar etmek istese de zorla dışarı çıkardı. Neden bu kadar öfkeli ona?

"Abi, iyi misin? Sakin ol."

Ömer sakinleşmeye çalışıp yanıma oturdu.

"Abi, neden bu kadar kızıyorsun ona? Tamam anneme ben de kızgınım, ama Fırat Beyin suçu ne ki?"

Fatmagülün suçu ne?
Ben de tam seni bekliyordum, yoksun ne zamandır.
Uzun süre yoktum,birileri demiş öldü. Şimdi yazsınlar kral geri döndü.
Defol!

"Bak Aylin, anlamıyorsun. O adam sana bi şey yapabilir!"

Ani çıkışından sonra sessiz kaldım. Ömer yanıma gelip yanağımdan öptü.

"Aylin kusura bakma. Ben öyle demek istemedim. Sana bir şey olsun istemiyorum, dikkatli olmalıyız."

Tebessüm ederek başımı salladım.

"Tamam sen merak etme."

Ömer derin bir nefes verip elini saçından geçirdi.

"Pekala. Bugün için bir planın var mı abi?"

"Bilmem. Yok. Ama belki Alilerle falan takılırız."

Başımı salladım. Ömer televizyonu açıp koltuğa uzandı. Telefonum çalınca komodindeki telefon ekranına baktım.

Öküz arıyor...

Gözlerimi devirip telefonu yanıtladım.

"Efendim Kıvanç?"