Annyeong! Enjoy po ang Chapter 4 and Plth! VOTE COMMENT <3 Enjoy! :D
~
01-16-** (Sunday)
RING RING RING!!!
"Good morning Ma , Pa!"-bati ko sa pic ni Mama at Papa sa lamesa katabi ng kama ko. 5 am pa lang, kaya naman inayos ko na muna yung gamit ko para bukas. Pagkatapos nun, inayos ko na ang dadamitin ko para sa simba lumabas na ako sa kwarto ko.
"PUTEEEK! Bat ang gulo nitong sofa?!"- ako. Napatulala ako saglit . At....., WAAAAAH! Totoo pa la yung kahapon! Akala ko panaginip lang! WAIT! Asan si Kai oppa?! Nakabukas yung pintuan. Medyo kuirot yung puso ko. Aray...
Sabi ko na eh... Hindi niya kayang magstay sa isang katulad ko... Rule no. 1 dre!! TT.TT Ang sakit sa puso! Kung di niya magagawa ang Rule no.1, magagawa pa kaya niya ang rule no.3? Ang sakit talaga... Sa isang iglap, ang pag asa kong magugustuhan niya ako, gumuho na lang bigla..
Hindi ko alam... Nawalan na ako ng pag asa pero tumakbo pa rin ako palabas ng bahay, nagbabaka sakali na hindi pa siya nakakalayo...
Pagkalabas ko, wala akong nakitang kahit anong bakas ni Kai. Wala na akong nagawa kundi umiyak na lang at mapaupo sa kinatatayuan ko. Mas masakit pa 'to sa panglalait sa akin ng mga kaklase ko. Tsk.
Sino ba naman kasi ako? Simula't sa pul pa lang ako na yung may kasalan. Umasa ako kahit wala namang pag asa. Sino ba naman ako para magustuhan niya? Tsk.
Masakit pero totoo.
"Hey!"
May nagsalita galing sa aking likuran. Naramdaman ko ang paglapit niya.
"Hey! Stand up. Why are you crying?"
Tumingala ako at naaninag ang pawis na pawis na lalaki - si Kai
"I hate you! I hate you! I hate you! You almost give an instant heart attack! I can't even move! I thought you really left! I hate you! Rule no.1!"- sabi ko sa kanya, sabay palo sa dibdib niya. Wala akong pakealam kahit basang basa siya ng pawis. Nakakahiya man, pero umiiyak ako sa harapan niya.
"Wait wait..."sabay hawak niya sa mga kamay ko para hindi ko na siya mahampas.
"What are you talking about? I just take a jog. Don't cry. Can't you see, I'm here."-siya
"You didn't ask any permission. Remember rule no.1?"- ako. Habang pinupunasan ko ang luha ko.
"You're asleep, how can I ask permission?"- siya.
"Okay... Sorry, I'm just... I'm just... I'm just worried about you. Forget about it. Let's get inside and eat our breakfast."- ako.
Kumain kami ng tahimik. Medyo awkward kasi wala man lang nagsimula ng usapan sa amin. Medyo nahihiya na ako sa kanya lalo na at nakita niya akong umiyak. Feeling ko alam na niya na may gusto ako sa kanya. Tsk. Ang OA ko kasi eh. Pfft. -___-
Akmang tatayo na si Kai para ayusin ang pinagkainan ng bigla akong magsalita,
"Uhmm. Kai oppa, I'll leave you here. I'll go to church and just stay here. I'll leave my extra phone so you can call me whenever you need anything. I'll be back at 4 in the afternoon. So, bye?"- ako
Nag nod lng siya. Inabot ko sa kanya yung phone at umalis na.
FAST FORWAAARD xD
Wala naman akong masyadong ginawa sa loob ng oras na yun. Nagsimba ako, pumunta sa ampunan, namalengke at bumili ng bagong EXO merch. Kekeke ^.^ Bumili ako ng EXO headphones.
BINABASA MO ANG
The Wish • exo kai
FanfictionThis is my story. Wag kayong magtaka kung boring siya, kasi that word exactly describes my life. But my life started to have color and became happier when I began to enter a fandom. Everything was perfect but I realised that I'm just a fan and he's...