Warrior cats Donder op komst

Hoofdstuk 8

Ijspoot en Winterpoot waren hartstikke enthousiast over het leerlingenhol. Het was niet heel erg veel, het was eigenlijk gewoon een hol van takken met mos erin om op te slapen. Donderpoot zag eigenlijk niet wat er zo anders aan was van de kraamkamer, maar zij was ook al langer een leerling. Ikspoot was een beetje aarzelend naar Zwartpoot en Sparkpoot toe gelopen die ergens over zaten te praten. Toen ze Ikspoot zagen zei Sparkpoot:"Ha Ijspoot, kom je er ook bij zitten?" Ijspoot keek blij en ging er snel bij zitten, Donderpoot vond het fijn dat hij er zo snel bij paste."Fijn dat hij er zo snel bij past hè." Zei Winterpoot. "Kom jij bij ons zitten." Zei Zilverpoot. "Ja graag." Zei Winterpoot. " Jij past er ook bij hoor." Zei Donderpoot. Winterpoot keek haar even lachend aan en ging bij Zilverpoot, Tijgerpoot en Donderpoot zitten. Donderpoot zag uit haar ooghoek dat Valkpoot ook bij het gesprek van de katers was gaan zitten. Ze kletsten allemaal nog even, en op een gegeven moment kwamen de katers ook bij hun gesprek zitten. En toen het buiten donker begon te worden zei Tijgerpoot:"Laten we nu naar bed gaan." Maar Winterpoot keek op en zei:"Maar waar moeten Ijspoot en ik dan slapen?." "Waar er plek is mag je gaan slapen, en daar blijven de meeste katten gewoon de hele leerlingtijd blijven liggen." Zei Valkpoot. "Okè, dan claimen Winterpoot en ik die twee plekjes." Zei Ijspoot en hij wees naar twee lege nesten tussen de nesten van de andere leerlingen." Tuurlijk, ga maar liggen." Zei Sparkpoot terwijl hij zich bij Donderpoot en Zilverpoot oprolde. Tijgerpoot en Zwartpoot zich dicht bij elkaar installeerden, en Valkpoot ging naast Sparkpoot liggen. Ijspoot en Winterpoot gingen aan de rand van de groep met hun pelzen tegen elkaar liggen. Alle leerlingen murmelden een zacht welterusten, en Donderpoot hoorde Waterlelie nog binnensluipen om aan de andere rand van de groep te gaan liggen. "Welterusten, Waterlelie." Fluisterde Donderpoot en de andere leerlingen ook, en Waterlelie zei:"Welterusten." En ze ging met een lach slapen. Ook Donderpoot ging slapen, en ze viel snel in slaap.

Donderpoot deed haar ogen open en ze vond zich in een onbekend deel van het bos. Donderpoot keek rond en besloot een stukje door te lopen. Ze herrinerde zich niet dat ze dit deel van het bos ooit gezien te hebben, en al helemaal niet dat ze erheen was gelopen. Ze kwam na een tijdje bij de Maanpoel, en ze zag er een kat op het wateroppervlak zitten. De sterren glinsterden in de vacht van de poes. Ze draaide zich om en Donderpoot herkende Heidewolk. Maantjes glinsterden in haar ogen en de volle maan scheen een mooi licht op de open plek met de poel. De steentjes in de poel leken net sterren in de hemel, en Heidewolks pootstappen vormden geen enkele rimpeling op het donkere oppervlak. De bomen leken ook zilver te zijn en de steentjes rondom de poel leken wit te gloeien als de maan. " Gegroet, Donderpoot." Zei Heidewolk die nu voor haar was gaan zitten. "Heidewolk, waar zijn we?" Vroeg Donderpoot."Ik heb je naar het SterrenClanbos gebracht." Zei Heidewolk. "Maar waarom?" Vroeg Donderpoot. "Ik kom je trainen. Er staat je een krachtige vijand te wachten, Donderpoot." Vervolgde Heidewolk. "Wat!? Maar waarom!?" Vroeg Donderpoot. "Dat kan ik je niet vertellen, mijn lieve Donderpoot. Maar je moet erop voorbereid zijn, jij moet je clangenoten beschermen." Vervolgde Heidewolk. Ineens kwam de voorspelling die Roodster had gekregen weer bij haar op. Daar had ze Heidewolk voor het eerst ontmoet. "Heeft het iets te maken met de voorspelling die Roodster heeft gekregen, toen wij elkaar voor het eerst ontmoeten? Vroeg Donderpoot. Heidewolk spande voor een seconde een beetje geschrokken haar spieren, maar ontspande weer. "Jij bent wel scherp hè. Maar ja, het heeft ermee te maken. Maar meer kan ik je echt niet vertellen, dat moet je zelf uitzoeken." Zei Heidewolk. "Maar nu gaan we trainen." Ging Heidewolk verder. Heidewolk ging weer op het wateroppervlak zitten, ze wenkte Donderpoot om er ook op te gaan staan. Donderpoot vertrouwde Heidewolk en volgde haar, ze leek heel licht te worden, en ook haar poten maakten geen enkele rimpeling op het wateroppervlak. Ze ging voor Heidewolk zitten en Heidewolk liet haar een heel geavanceerde vechttechniek zien. Het duurde een tijdje, maar Donderpoot kreeg het onder de knie. "Onze tijd voor vanacht is nu op, Donderpoot." Zei Heidewolk. "Wat!? Nu al!?" Zei Donderpoot. "Ja, maar ik kom snel weer terug. En vergeet niet, de SterrenClan staat bij je zeide." Zei Heidewolk, de poes begon al te verdwijnen. "Tot volgende keer, Heidewolk." Zei Donderpoot nog snel, en Heidewolk maakte nog even een zoete lach voordat ze helemaal verdween. Tot Donderpoots verbazing begon ze door het oppervlak van het donkere water t zakken. Maar het was niet nat, of koud. Het was een warm en welkom gevoel. Toen Donderpoot kopje onder ging werd ze wakker in het Leerlingenhol. Ze ging naar buiten, ze zag dat de zon zometeen boven de horizon uit zou komen. Nog voor een meisje met rook ze Heidewolks zoete geur, en haar zachte stem:"Ik ben altijd bij je, vergeet dat niet." Op dat moment zag ze beweging in het krijgershol.

Hoi, dit is het achtste deel van mijn boek, ik hoop dat jullie het leuk vinden, want ik doe er echt mijn best op. En ik vind het in ieder geval erg leuk. Ik hoop dat jullie verder lezen.