Happy on the outside but sad on the inside, yan ang sabi nila which is ang life motto ni Alisson Santiago. Pero sa kaso niya ay hindi lang lungkot ang nasa saloobin niya kundi sakit sa pagpapasakit sa kanya, at pangungulila sa kanyang mga magulang...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Pawisan ako at nawawalaan na ng hininga habang nagsa-sparring kami ni Erick sa gym ng Thanatos. I was practically sweating bullets at nararamdaman ko na ang mga kirot sa katawan ko with the extensive training and workout earlier and now this.
Kahit ayokong bumalik dito, or anywhere in particular that's related to him as of now, this was the only safe place for me. Dahil being the mafia boss' wife isn't a walk in the park when your a walking target to basically everybody.
Pero ang sabi saakin ni Erick ay lalong grumabe ang sitwasyon sa Underground so I actually need to dothis. At ayokong parati nalang ako ang kinakailangang bantayan, I can take care of myself. But apparently kicking and screaming at my opponent isn't enough.
Hindi nalang daw 'to basta gulo pero a full blown war between an opposing group, and being the leader of Thanatos ay inutos ni Nick for the High Court to be on code black. Sinubukan kong tanungin kay Erick kung ano ba ang ibig sabihin nito specifically for me. Pero hindi niya ako sinagot ng diretso at imbis ay sinimulan niya ang training ko.
"You need to know how to fight for you life... when the time comes"
'Yon ang mga salitang iniwan saakin ni Nick pero the weird thing is, although I fully appreciate it ay paunti-unting sinasabi at tinuturo ni Erick ang mga patakaran and the ways of not only the group pero the underground as well.
Pero gusto ko pang malaman ang tungkol sa High Court. Dahil gaano man kalaki ang gusot na mayroon kami ni Nick ay hindi ko makaila na gusto ko parin siyang maintindihan. To understand why he's this way. Because I know I still love him.
"Come on Alisson, focus!" Paalala saakin ni Erick bursting my unfocused state. Madalas ko nang ginagawa yan, running out of focus kung kailan kailangan kong mag-isip ng diretso at mabilis, with all that's happening to my life.
Shaking everything off, I delivered punch after punch sa boxing mitt. I delivered all of my strength sa bawat suntok habang tinitignang paunti-unting maglakad patalikod si Erick.
"Good Alisson! Now, wag ka lang magfo-focus sa lakas ng offense mo. Kailangan mo ring i-observe ang paligid mo." And with that, bigla siyang yumuko and leg sweeped me, making me lose my balance and fall on my back.
I let out a grunt sa pagbagsak ko but did not make any moves to get up. I was looking up at the ceiling while panting really hard. Naramdaman ko na ang pagod ng katawan ko mula sa training session ngayong araw.
Agad siyang pumunta sa tabi ko, kneeling beside me at nag-akmang susuntukin ako kaya napapikit ako bigla at iniwas ang mukha ko. I was anticipating a hit pero hindi dumating at instead ay nakarinig ako ng bagsak at nang buksan ko ang mata ko nakita kong ang boxing mittang narinig kong bumagsak at nakatayo na si Erick at nakalahad na ang kamay niya. I raised my arm and he took me by the wrist at itinayo ako.
