half past five | eva & chris

|14|

Chris pov:

Paliłem papierosa na balkonie i patrzyłem w niebo. Myślałem o całym moim życiu i o przyszłości, która mnie czeka. Miałem przejąć kancelarię prawną po ojcu, gdy już będę miał odpowiednie wykształcenie. Nie chciałem tego i nic mnie tak nie wkurwiało jak myśl, że nie mogę odmówić. Naprawdę nie mogłem odmówić, byłem to winny i matce i ojcu, chociaż nie żył już od trzech lat.
Nie mogłem ich zawieść, chociaż ten jeden raz.
Rzadko przebywałem w domu. Nie lubiłem tu być, a od kilku lat nie czułem się tu jak u siebie, więc gdy tylko trafiała się okazja do wyjścia, od razu z niej korzystałem. Moje kontakty z matką wyglądały gorzej niż źle. Właściwie udawaliśmy, że wszystko jest dobrze, ale od dawna łączył nas już tylko wspólny budynek mieszkalny i DNA. Czy żałowałem? Nie wiem, chyba po prostu już przywykłem.
Zresztą, mało ważne. Miałem nadzieję, że dzisiejsza impreza u Eliasa pozwoli mi się zrelaksować.

***

Na moich kolanach siedziała jakaś seksowna czarnowłosa. Patrzyłem na nią uważnie, gdy włożyła słomkę między wargi i zaczęła powoli sączyć drinka. Wiedziałem, że dzisiejszej nocy wylądujemy w sypialni. Astrid, bo chyba tak miała na imię, odłożyła z powrotem drinka i usiadła na mnie okrakiem. Zbliżyłem usta do jej szyi i w tej chwili zobaczyłem Erika, który stał z jakąś dziewczyną przy ścianie. Od razu pomyślałem o Evie. Od dwóch dni nie mogłem wyrzucić z głowy obrazu Evy, która bez opamiętania uderza w worek treningowy. Cios za ciosem. Patrzyłem wtedy na nią i gdzieś z tyłu głowy miałem obraz siebie, gdy robiłem dokładnie to samo, gdy tylko nie mogłem sobie z czymś poradzić. Wiedziałem, że Eva jest zmęczona tym, że mają ją za dziwke, ale wiedziałem, że to nie jedyny powód jej złości. Wiedziałem, że dziewczyna mi się nie zwierzy, ale w tej chwili wpadł mi do głowy pomysł jak jej pomóc chociaż trochę. No i przy okazji: jak u niej zapunktować.
Odsunąłem czarnowłosą od siebie, pocałunkiem zapewniłem ją, że zaraz do niej wrócę i szybko podeszłem do Erika.
- Musimy porozmawiać.
- Więc... mów - zaśmiał się.
Nie wiem dlaczego, ale ten typ cholernie działał mi na nerwy.
- Chcę pogadać na osobności. Chyba, że się boisz.
Wszedłem do pobliskiego pokoju, a ten dupek za mną.
- O czym chcesz pogadać? Znudziły Ci się dziewczyny i zarywasz do mnie? - nie wiem czy był taki cwany, czy po prostu za dużo wypił, ale odwaga przeszła mu, gdy przygwoździłem go do ściany i zacząłem lekko dusić przedramieniem.
- Przeszła Ci ochota na żarty, co? - uśmiechnąłem się drwiąco. - To teraz mnie posłuchasz. Wiem, jakie bzdury rozpowiadasz o Evie Mohn i masz to odkręcić, rozumiesz?
- Nie wiem o czym mówisz.
Przycisnąłem mocniej ramię do jego szyi.
- Masz wszystkim powiedzieć, że nie spałeś z Evą i że sobie to wszystko wymyśliłeś, jasne?
Nie odpowiadał.
- Jasne?!
- Okej, okej, puść mnie!
- Jeszcze jedno. Wiem, że ona tu dziś przyjdzie, więc masz to zrobić przy niej. Masz ją przeprosić przy wszystkich za swoje kłamstwa. Zrozumiano?
Kiwnął głową, a ja go puściłem.
- Nie wiem czy wiesz, ale Twoja królewna sama chciała zaciągnąć mnie do łóżka - powiedział blondyn.
Nie wiedziałem.
- Nie obchodzi mnie to, masz ją przeprosić.

***

Eva:

Straciłam ochotę na zabawę, gdy wśród imprezowiczów zobaczyłam Erika. To całkiem zabawne, że przed wyjazdem do Drammen nawet nie zdawałam sobie sprawy o jego istnieniu, a teraz natykałam się na niego na każdym kroku. Później zobaczyłam jeszcze Jonasa i wiedziałam, że nie obejdzie się bez alkoholu.

Siedziałam z Noorą i Ingrid na kanapie i trzymałam w ręce wino. Wtedy ktoś wyłączył muzykę i po dłuższej chwili wrzasków i buczenia, na stolik wszedł Erik. Byłam ciekawa co mu znowu strzeliło do głowy.
- Wybaczcie, że psuję Wam zabawę, drodzy koledzy i koleżanki, ale muszę coś ogłosić!
W salonie zrobiło się ciszej i słychać było już tylko zamykanie drzwi w pokoju naprzeciwko, z którego wyszedł Chris z Astrid. Chodziłam z nią na matematykę. Wszyscy spojrzeli w ich stronę, a chłopak nawet nie starał się ukryć w jakim celu udali się do sypialni. Guziki jego czarnego polo były wciąż odpięte, a czarne włosy dziewczyny były potargane. Czułam, jak ściska mi się żołądek, więc wypiłam trochę wina.
- Wracając do sprawy - zaczął znów Erik - Chciałem tylko coś sprostować.
- Nie psuj imprezy, gościu! - zawołał ktoś po mojej lewej, ale Erik go nie słuchał. Sama zastanawiałam się, co ma do powiedzenia.
- Chciałem tylko powiedzieć, że ja i ta oto tu piękna niewiasta - wskazał dłonią na mnie - Nie spaliśmy ze sobą. Wiem, że wielu z Was ma ją za dziwkę, ale ona jest najbardziej niedostępną dziewczyną jaką znam. Zapomnijcie o sprawie. Przepraszam, Eva.
Erik zszedł ze stołu i podszedł do mnie. Byłam w szoku, więc pozwoliłam, żeby mnie przytulił, ale to wszystko było zbyt podejrzane, żebym mogła w to uwierzyć.
- Zrobiłem to tylko dlatego, że Twój kochaś mi groził - szepnął mi do ucha, a we mnie zrobiło się niebezpiecznie głośno od pytań.

- Co to, kurwa, miało być? - spytałam Jonasa, gdy znaleźliśmy się w bezpiecznej odległości od tłumu.
- Co takiego?
- Ty kazałeś mu mnie przeprosić?
Jonas wydawał się zaskoczony tym pytaniem, a później milczał dłuższą chwilę.
- Tak, to ja.
Nie wiedziałam, co nim kierowało, ale byłam wściekła.
- Nie prosiłam Cię o to! Kiedy zrozumiesz, że już między nami to koniec?
- Eva, ja... Myślałem, że...
- Źle myślałeś.
Byłam wściekła, bo chciałam poradzić sobie z tym sama. Poprawka. Nie chciałam sobie z tym radzić.
Później, z każdym kolejnym łykiem alkoholu, zastanawiałam się, czy nie powinnam była podziękować Jonasowi. Cokolwiek nim kierowało, chciał przecież dobrze. Przeszło mi nawet przez myśl, że może naprawdę mnie kocha.