LEGOLAS VE URMICCA

bölüm 13 kan

FatihKeklikTetik bu bölüm senin için.

Nefesim.. ..

"Nefesim kesiliyor legolas."

"Yooo...
Bence gayet sağlamsın . Yanımda dimdik durduğuna göre. "Sesi hırçın denizin yorgun dalgaları kadar köpüklüydü . Resmen alay ederek coşuyordu.

Aldığım derin nefesin ardından elimdeki kırmızı gül buketine baktım çok berrak kırmızıya sahip görüntünün aralarında baş gösteren beyaz tomurcuk çiçeklerin  yeri o kırmızı güllerin arası  olmasa da o kırmızı güllere uyum için can verircesine sarmalanmışlardı.
Yanımda duran barbi bozuntusunun bakışlarını yüzümde hissedince bakışları mı onunkileri sarmak istercesine maviliklerine diktik.

Bakışlarım bakışlarının içinde sırılsıklam yaz yağmuru edasıyla ıslanırken gözlerinin derinlerinde
finkatan o bilmediğim çocuksu heycanla karşılaştı. O kadar samimi gözüküyordu düki o an içimde  tarifsiz bir duygu peydah oldu.

Ona duygularımdan bahsetmek istiyordum ama yapamazdım. Ne ortam hazırdı buna
Nede ben .

Kopmak istercesine bir hışımla
etrafımda  ki kalabalığa yönelttim bakışlarımı . Çok fazla kalabalıktı. Elimdeki  gül buketini bırakıp masada duran bardaktan bir yudum su içtim.

Gece bitmek üzere olduğu halde  elfler eğlenceye doymuyorlardı.Argenis ve ritholion da bulunduğum masanın uç kısmına doğru oturuyorlar konuşup gülümsüyorlar dı.Onlardan çektiğim bakışları mı masaya yönelttim.
Ahşap masa ve sandalyeler  parlak kumaş ve çiçeklerle süslenmiş olduğu için çok  güzel gözüküyordu.

Bir an kendime 'sen napiyorsun' dedim.

Burada benim ne işim vardı.Düşünceler en ıssız zamanımı kollamıştı .Çok yalnız hissettim.  Kendini  bilmediğim bir dünyada çaresizlikler içinde  bulmanın verdiği acıyla mırıldandım.

"Ben istemiyorum evlenmek felan .Sadece gitmek istiyorum ."çok büyük bir hezimetti benim için  burda verilen kadere göre yaşamak.

"Sen naptın kanatsız ?"legolas ın sesi panikle sarmaş dolaş çıkmıştı.
Kalabalıkta olan bakışlarımı  legolas a çevirdim. O ise taşlarla kaplı elbisede olan ellerime bakıyordu. Hızla bende onun baktığı yöne baktım. Gördüğüm karşısında gözlerim gerildi. Tamda o an avuç içlerimde  keskin bir acı hissettim. Napmıştım ben böyle bunu nasıl becere bilmiştim?

Legolas elbisedeki ellerimi tutup
"Sakin ol ."dedi ve tekrar etti

"Yavaşça ellerini açmaya çalış."sesi panikle olan yakınlığını sakinliğe devretmişti.
"Acıyor. "Derken aynı anda bir inilti döküldü dudaklarımdan .
Yavaş yavaş dediğini yapıp avuçlarımı
açtım ama çok fazla acı vermişti bu bana .
Üstümdeki beyaz elbisenin bir karış kadar bölümü kıpkırmızı olmuştu.

"Tamam sakin ol ."cümlesini tekrarlayıp masada duran bez penceteyi alıp sağ elime dolayıp bir düğüm attı. Aynı işlemi sol elim içinde  uygulayınca tekrar konuştu.
"Nasılsın? "
Gözlerime bakarak konuşmuştu.
"Kötüyüm . Yukarı çıkabilirmiyim?"dedim
Bir yandanda sessizce ağlıyordum.
Sağ elimi  tuttuğu elini bırakıp yüzümü avuçladı . Ne yaptığını başta anlamamıştım ama baş parmağını hafif kıpırdatarak gözümden gelen bir  damla yaşı silince sanki içimde  bir fırtına koptu.
Acılarım  bir anda dinmişti . Yada yaşam fonksiyonlarım durmuştu.
Ben ne olduğunu anlamadan yüzümdeki elini çekip tersiyle sol gözümdeki  yaşları sildi.

"Sus ve ellerini göğsünde birleştir."demesine kalmadan beni kucağına alması hemen hemen aynı zaman diliminde olmuştu.

Dediğini yapıp sustum ve kendimi burda tek sığınacağım
limana teslim ettim.

Etraftakilerin ilgisini her ne kadar çekmek istemesemde. Emindim tüm gözler üstümüzdeydi . Buna yemin edebilirdim. Bir anda bir alkış tufanı koptu .

Halime bir kez daha ağlamak istedim
tamda şu anda....