Aşk-ı Hovarda #wattys2019

15

Merhaba Afifecikler ve sevgili gizli okurlar! 😊

Keyifli Okumalar...

'Korkma, kime aitsen ruhun eninde sonunda seni onun kollarına atar..'

                     -1 Yıl Sonra-

Hayat hemşire iseniz zordu.Üstelik özel bir hastanede çalışıyorsanız daha da zordu.Atanamamış bir hemşire olarak bunu esefle belirtmek isterim ki özel sektör demek Allah'ın belanızı vermesi demekti.

Aslına bakarsanız mezun olurken bile atanacağıma dair umudum yoktu.Daha önce size ne kadar ileri görüşlü olduğumdan bahsetmiş miydim?Öyleyse öğrenmiş oldunuz.

Zira nadide ülkemde mutlaka bir yerlerde bir 'dayı'nızın olması gerekiyordu.Yoksa istediğiniz kadar über zeka ya da yetenek olun genel olarak harcanıyordunuz.

Bunun canlı örneği de tam karşınızda duruyor.24 saatlik nöbetin ardından oldukça bezmiş bir o kadar isyankar vaziyetteyim görüldüğü üzre.

Hastaneden çıkmadan evvel tanıdık bir kaç simaya selam verip arabama doğru usul adımlarla ilerliyorum.

Geçen 1 yıllık süre zarfında hayatımda radikal bir değişiklik olmadı meraklanmayın.Sosyal hayatım iş nedeniyle kısıtlanırken tipik çalışan kadın edasında 'aşka ayıracak vaktim yok' diyerek ortalarda dolanıyorum.

Annem bir an evvel beni baş göz etme niyetinde olsa da ben o sınırlı seçeneklerle bir gelecek kurmayı pek düşünmüyorum açıkçası.Sonuç olarak bir kere evleniyoruz.Bunu da mecburiyetten yapma fikrine sıcak bakamıyorum.Haksız mıyım?

Arabaya biner binmez çantamı arka koltuğa fırlatıp radyoyu açıyorum.Direksiyona kafamın düşmesi an meselesi.Gözlerimden uyku akıyor adeta.'Taksiye binmek daha iyi bir fikir miydi?' diye düşünürken çoktan ana caddeye çıkmış oluyorum bile.

Sıradan İstanbul trafiğine bakıp kendimi imha etmemek için ekstra çaba harcıyorum bu esnada.Dudaklarımdan dertli bir 'of' nidası dökülürken arabama çarpılmasıyla ne olduğumu şaşırıyor merakla dikiz aynasından arkadaki araca bakıyorum.

Uykusuzluk, yorgunluk, bıkkınlık duygularının karmaşası içinde arabadan inerken hala arabasından inme zahmeti göstermeyen adam bütün sinirlerimi zıplatıyor. İnsan bir gelip hasar tespitine bakar, kusura bakmayın falan der ne bileyim.Ben mi geleyim ayağına?Olay mı çıksın istiyorsun illa sabah sabah?!

Arabamın arka tamponunun yamulmuş olduğunu görünce 'ya sabır' çeke çeke hala arabasından inme zahmeti göstermeyen şahsın camını tıklatıyorum sabırsızca.

Adamdaki rahatlığa bakın ya!İnsan bir arabadan iner bakar değil mi?!Hiç utanması da yok!En azından bir özür dile bari dangoz!

Cam usulca açılırken güneş gözlüklü bir adam uzatıyor kafasını."Buyurun?"

Kurduğu cümleyle afallarken bir an ne diyeceğimi şaşırıyorum.Sanki komşudan yoğurt istiyorum adamdaki pişkinliğe bakın!Ne buyurun?Neye buyurun?!Cenaze namazına mı buyuralım?!Gevşek herif!

"Beyfendi arabama çarptınız bilmem farkında mısınız?!"diyorum sesimi sakin tutmaya zorlayarak.Bana Acil'deki arızalar yetmiyor bir de günlük hayatta uğraşıyorum bunlarla.Yüce Rabbim sen beni nelerle imtihan ediyorsun böyle?Sabır ede ede çatlamak üzereyim vallahi.Sabreden derviş muradına falan ermemiş  en sonunda kafayı yemiş.Kesin bilgi yayalım.

Adamın yüzünde beliren ukala gülümsemeyi farkettiğimde kendimi sakin kalmaya zorluyorum.Trafikte erkeklerden daha çok nefret ediyorum!Bu ukala tavırları insanı çileden çıkarıyor görüldüğü üzre!