19
IAN
I don't know if how long I was actually standing at Illea's door. I tried knocking for several times but I ended up stopping even before my fist hits the doorframe.
Magmula noong makabalik kami sa parke ay hindi na lumabas si Illea sa kanyang kwarto. Nagkulong siya roon matapos nilang mag usap ni Noah at hindi na ulit lumabas. Ilang beses na ring sinubukang kausapin nila Mama pero walang pinagbubuksan si Illea.
Sa huli ay wala rin akong nagawa. I am scared to face her. Kapag naiisip ko lahat ng mga nagawa ko ay nanliliit ako. Hindi ko na alam kung paano ko pa ba itutuwid itong pakling relasyon naming dalawa ng kapatid ko.
Maybe the reason why I am afraid of attachments because I have severed my connection with my sister. Siguro kaya ayaw kong maattach dahil ako mismo ang pumuputol noon. Instead of fighting, I end up running, always taking the easy way out, being a coward.
I am sorry Lolo. Mukhang mali ka. Hindi yata ako matapang.
Pumihit na ako patalikod para bumalik sa kwarto ko noong magbukas ang pintuan ni Illea. Pareho pa kaming nagulat noong makita namin ang isa't isa. Her eyes were bloodshot. Bakas pa ang luha sa pisngi niya pero pinilit niya ang isang ngiti para sa akin.
"Hey."
Ngumiti rin ako. "Hey." I said. Magsasalita pa sana ako noong mangalabog sa kwarto ko. Mabilis kong binuksan ang aking pinto para lamang makita ang mga anak kong gising na at naglalaro sa kama.
"Sleep!" sigaw ni Chasin at pilit na kinukumutan ang mga kapatid niya. Bry and Neron giggled while my youngest tries to cover his brothers with the blanket too.
"You too." He said. Umusog si Bryant para makahiga si Chase sa gitna nila. Dahan dahan lamang akong naglakad at inalalayan ang pangalawa ko para makahiga.
"What are you doing, huh?" I asked habang isa isa kong pinipisil ang mga ilong nila. The three of them giggled while looking at me.
"We're shawing!" Neron said. Bryant giggled.
"We're sharing Mama." He said. Malungkot akong ngumiti at tumango.
"You're sharing?"
"Yes! Cuz we're brothers!" sigaw ni Neron. Nawala ang ngiti ko noong marinig ko ang sinabi ng anak ko.
"That's what brothers do, right Ma?" Chasin said. I swallowed through the lump in my throat and slowly nodded. Inayos ko ang baymax nilang kumot bago tumango.
"Yes. Yes, you always do that, okay? Always love one another, huh?" naiiyak ko ng sabi. Sabay sabay silang tumango at tumahimik na. I tapped their arms and slowly hummed the song Papa sings for me and Illea when we were young.
BINABASA MO ANG
Once More - Legacy 6.2 (AWESOMELY COMPLETED)
Ficción GeneralThe reality of life never grants wishes, it gives pain. It makes people learn. May mga bagay na nagagawa dahil sa sakit. May mga salitang nabibitawan dahil sa galit. Bit we should never condemn ourselves for a mistake. We should be open to second ch...