Piraci

Bez powodu Nic się zdarza...

   Nikt nigdy nie mówił, że świat jest sprawiedliwy.

Nic

Bez powodu Nic się zdarza
i jest Wszystkim.
Bez powodu Noc zapada -
koniec bliski.

Światło znika, świat wstrzymany,
Blaknie dotyk w mgle skąpany.
Raz ostatni wzrok wzniesiony -
Światu uśmiech już skradziony.

Bez powodu Nic się zdarza,
przypomina więc lichwiarza.
Daje nam coś tak pięknego,
coś z pozoru zbyt błahego.

Fraszka to, więc wywyższamy
i niewinnie z nią igramy.
I tak rośnie, wielka wzrasta,
w serce nasze w końcu wrasta.

Bez powodu Noc zapada,
pełza, wije się, zakrada.
Bierze Nic, co było Wszystkim,
Daje Wszystko, co jest Niczym.

Jakże ogromne jest nasze zdziwienie, gdy ktoś dla nas ważny umiera śmiercią błahą, bezsensowną, wręcz ironiczną. Przecież to niemożliwe!
   Pomyśl teraz, drogi Czytelniku, o kimś, kto był dla ciebie niezwykle cenny i odszedł. Już?
   A teraz przypomnij sobie, za jaki pewnik brałeś to, że będzie żyć wiecznie. Jak niewiarygodne wydawały się wyobrażenia o jego śmierci. Jeśli już, to musiał odejść wyjątkowo - z uśmiechem na ustach lub w wielkim porywie szalonej odwagi.
   Nigdy nie brałeś pod uwagę tego, że może umrzeć w szpitalnym łóżku, przewrócić się na lodzie, uderzyć głową w wannę, przypadkiem dotknąć niezabezpieczonego kabla czy zostać potrąconym przez nieuważnego kierowcę. Przecież to zbyt oczywiste, zbyt... łatwe. Tak bardzo nie pasuje do jego sposobu bycia.
   Pamiętasz jego uśmiech, oczy pełne radości, kiedy cię zobaczył? Ręce wyciągnięte w twoją stronę i ciepły uścisk?
   Jakie były jego ostatnie słowa? Co powiedział?
   A może cię przy nim nie było?
   I dopiero stojąc na cmentarzu zorientowałeś się, że jest tak wiele rzeczy, których mu nie powiedziałeś. Tak wiele rzeczy, o których powinien się dowiedzieć. A było za późno... Już złożyli trumnę do głębokiej, przerażającej dziury. Właśnie tyle zostało z tej cennej osoby, o której miałeś pomyśleć.
   Nieważne, co zrobisz, ona nigdy nie wróci.
   I nagle okazuje się, że te wszystkie pozbawione większego znaczenia wspomnienia, każda rozmowa, wymienione spojrzenia i uściski to jedyne, co masz.
   To właśnie takie nic, które stało się wszystkim.