Ya gelirsen

~9~

Arif'in hiçbir şeyin umrunda olmadığını belirten tavırları devam ediyordu. Alışkanlığı yanlıştı. Arabası'nın hızı gayet iyiydi.

Nihayetinde şehir merkezine geldik. Arif'in bu hareketinden dolayı çok memnun olmuştum. Beni arabasına alıp yeni fabrikasına götürdü. 

"Arif sana çok teşekkür ederim."                                                                                                                              "Kardeşim, eğer hergün burada olursan, daha mutlu ve güzel geçireceğimiz günler olacak."

Arif'e iyi günler diledim ve arabadan indim. 100 metre ileride bir müzik dükkanını andıran bir yer vardı. Umarım orada istediğim türden bir voltmen bulabilirdim. Yavaş yavaş yürürken yağmur damlaları teker teker düşmeye başladı. Gökyüzüne baktığımda kara bulutlar şiddetli bir yağmur geleceğini  belli ediyorlardı.  Şansıma şemsiyemi de yanıma almamıştım. Burada nerede şemsiye bulabilirim derken sağ tarafta bir dükkana girdim ve oradaki çalışana sordum. 

"Pardon bakar mısınız? " 
"Buyurun."                                                                                                                                                                      "Buralarda nerede şemsiye bulabilirim? "
"50 metre ileri yürüyün. Oradan sağ caddeye dönün. 10-20 metre daha yürüyün. Dükkanı göreceksiniz."
"Çok teşekkür ederim. İyi günler."

Dükkandan çıktım. 50 metre kadar yürüdüm ve sağ caddeye doğru girdim. 10-20 metre yürüdüm. Şemsiye satan dükkanı gördüm. Oraya girdim. Şemsiye aldım. Şimdi rahat rahat gidebilirdim. Caddeden çıkar çıkmaz 50 metre kadar daha yürüdüm. Bir müzik dükkanına girdim.

"Merhaba. İyi günler."                                                                                                                                                          "İyi günler. Ne aramıştınız? "                                                                                                                                         "Bir voltmen alacaktım da. Var mı? "                                                                                                                       "Arka tarafa bakmam lazım. Voltmen fazla kullanılmıyor şansınıza bir tane kalmış."                          Çok sevinmiştim. "Ne kadar? "                                                                                                                                       "Bizden size hediye olsun."                                                                                                                                       "Nazik hareketinizden dolayı size çok teşekkür ederim. Umarım tekrar bir gün sizinle karşılaşırız."

Oradan çıktım.  Yağmur epey şiddetini arttırmıştı. Her yer sel olacak gibiydi. Binaların altından yürüyordum. Üstüm ıslanırsa anam çok kızardı. 

Artık şehirdeki işlerimi tamamlamıştım. Saat 3'ü geçmişti. Hava kararmadan eve dönmem gerekiyordu. Bizimkiler merak ederdi. Dönerken aynayı da alacaktım.Onu almak için dolmuşçu Mustafa abinin evine gittim. Aynayı aldım. Artık işlerimi tamamlamıştım. Eve dönme vakti gelmişti. Dolmuş durağına gittim. Mustafa abinin sırası gelmişti. Onun aracına bindim.

"Ahmet aynayı ne yaptın aldın mı? "
"Evet Mustafa abi çok teşekkür ederim.                                                                                                                          "Ne demek Ahmet. 5-10 dakika sonra gideceğiz. Sen bekle. Ben biraz sigara içeceğim."

Mustafa abi kendine zarar veriyorsun desemde o yine yaktı. Otururken yeni aldığım daha doğrusu bana hediye olarak verilen voltmeni açtım. Voltmeni açtım. Pil almayı unuttum derken adamcağız pilde koymuştu poşetin içine. Pilleri çıkardım. Voltmene pilleri taktım. Kulaklığı kulağıma taktım. Voltmenimi açtım.