Ya gelirsen

~8~

Artık fabrikadan çıkma vaktim gelmişti. Eski ustamın yanına gittim. Ona sarıldım ve kolay gelsin dedim. Arif: "Hadi Ahmet, artık gidelim." dedi. Fabrikadan çıktık. Arabaya bindik.
"Ahmet seni nereye bırakayım?" 
"Müsaitsen beni şehir merkezine bırakabilirsin. Kendime voltmen almak istiyorum. Her ne kadar biraz eskide kalmış olsa da çok seviyorum. Arif biraz gülümsedi. 

"Neden gülümsedin?"                                                                                                                                            "Ahmet zaten başladığın işten epey miktarda para kazanacaksın. Sence voltmen almak biraz komik değil mi? "                                                                                                                                                             "Komik ama ben voltmeni çok seviyorum. Geceleri yatmadan önce biraz şarkı dinlemek çok hoşuma gidiyor. Önceden bir voltmenim vardı. Babamla tartışırken kırıldı. Şimdi yeni bir tane almak istiyorum."                                                                                                                                                            "Peki arkadaşım senin tercihin." 

Yolda giderken Arif Rüveydayı -Ahmet'in sevdiği kızdı- gördü. Rüveyda'nın arkasına doğru yaklaşırken kornaya bastı. Caddedeki insanlar Arif'e baktı. Arif biraz kızardı. Şaka yapmak istemişti. Ama sonunu pek fazla düşünemedi. Rüveyda arabanın yanına geldi. 

"Arif sen çıldırmış olmalısın. Neden bu fevri hareketlerinden vazgeçmiyorsun. Tamam bana şaka yapmak istiyor olabilirsin fakat herkesin dikkatini yine üzerimize çekmeyi başardın." dedi.
Rüveyda çok sinirliydi. Arif ne yapacağını şaşırdı.
"Tamam sevgilim sesini yükselttikçe herkes bize bakıyor. Lütfen biraz alçaltır mısın? " 
Arif: "Rüveyda bu olanların bütün sorumlusu sensin." deyip sert bir şekilde arabanın kapısını açarak elini Rüveyda'nın dudakları arasına koyar koymaz dudaklarını Rüveyda'nın dudaklarına yapıştırdı. 

Arifi ilk defa bu kadar cesaretli görmüştüm. Fakat Rüveyda çok utanmıştı. Arifle beraber birbirlerinin çocuksu hallerine kahkaha atmaya başladılar.

Arif: "Nereye gidiyorsun Rüveyda? " dedi.                                                                                                   "Sevgilim annem birkaç şey almamı söylemişti. Onları aldım. Şimdi eve doğru gidiyorum." dedi. "İstersen seni ben götüreyim."                                                                                                                                "Olmaz Arif. Ailem seni görürse kötü olur. Ben kendim giderim."                                                                "Peki. Dikkat et kendine."                                                                                                                                            Son anda bana bakarak "Bu kim? " dedi. Benim samimi arkadaşım. Adı Ahmet." dedi.

Arif ani kalkışlarından birini yaptı. Tekerleklerin izi asfaltta çıktı.
"Arif biraz yavaş sürmelisin. Bu hiç iyi değil."
"Biliyorum Ahmet ama alıştım. Bu bana çok iyi geliyor. Bir gün polis ehliyeti alacağım. Sınava gireceğim."