Kaybedenden Notlar

Not:8 - Masumiyet

İstanbul'un o eski ve masum halini özledim. Tabi masumiyet özlenmez mi? Küçükken bir masal okumuştum. Ne zaman okudum, kim yazmış şimdi hatırlamıyorum. Belki de mühim bir herif yazmıştı. Küçük bir kız çocuğu vardı masalda bir de çocuğun odasının penceresine konan serçeler. Bu küçük kız çocuğu serçelerle konuşabiliyordu, onları anlayabiliyordu, anlaşabiliyordu yani. Ama annesi ile babası bunun farkında değildi yani kız çocuğunun o çıkardığı acayip sesler, kuşlarla iletişiminin gereği olduğunun farkında değillerdi. Sonra bir gün küçük kız çocuğu ilk kelimesini söyledi, annesinin ve babasının da anlayabileceği. İşte o ilk kelimeyi söylediği zaman, o an kuşların dilinden anlayabilmeyi, onlarla anlaşabilmeyi yitirdi. Masumiyette böyle bir işte yani bir kere gitti mi bir daha sahip olamayacağın bir şey.