When You Love A Woman

Chapter 16

Jake's POV

"So, you're the COO now?"Satine asked beside me to Devlin who's in front of me.

We are here in a fine dine together. Satine's beside me and in front of me is Devlin, beside her is her brother.

"Ah, yeah"sagot ni Devlin "Actually, kagagaling ko lang din ng office. Dumiretso kami ni Art para dito"

COO? I didn't expect that Devlin will continue that.

"Hmmm, will Art handle the business too?"Satine asked again.

"Hmm, yeah"sagot ni Devlin "He's very excited to graduate and handle the business. He wants my position very well"

Satine giggled "You're into business?"tanong niya kay Art.

"Yeah, actually that's kind of my thing"sagot naman ni Art at napatango tango si Satine.

"Ikaw? Ano yung gusto mo?"tanong naman ni Art.

"Umm, I want to pursue my dreams to be a Flight Stewardess"sagot ni Satine at napailing iling ako nang bahagya at tumingin sa ibang direksyon.

"I really wanted to travel and to serve since simula bata ako palagi na lang ako yung pinaghahainan. I wanted to serve naman. Kaya gusto ko maging Stewardess but, Kuya doesn't want that for me"

I nodded a bit while staring at my plate with my food. I'm getting bored.

"So, hindi ka pinapayagan ng kapatid mo dun?"tanong ni Devlin at napatingin ako sa kaniya. Iba yata ang tono niya.

"Umm, yeah"Satine answered "He wanted me to pursue Business so I can handle our business as well"

Devlin laughed sarcastically and I looked at her. Napakunot noo na lang ako nang bahagya habang nakatingin sa kaniya.

"Alam mo Satine, don't let anyone ruin your dreams and plans. You have your own path at hindi naman iba ang dadaan diyan kundi ikaw lang. Kaya dapat, piliin mong daan ang gusto mong daanan"Devlin said to Satine "Huwag kang makikinig sa sasabihin ng iba"

"I just wanted her to improve"kaagad na sagot ko at napatingin sila sa akin "Do you think serving people inside the plane can make her improve?"

"Kailangan pa ba niyang mag improve?"kaagad na tanong naman ni Devlin "Look at your Sister, she's blessed and gifted. Let her do her own thing"

"Flight Stewardess can't make her like her family wanted her to be"kaagad naman na sagot ko.

"Like what? Serve for your business na hindi naman gusto ng puso niya?"

"She will soon realize that she belongs to our business"

"Bakit mo pagbu-business-in yung kapatid mo kung gusto naman ay iba?"

"Like what? Serving foods for the people?"

"Is there something wrong with that?"

"Yes, because she doesn't belong to that"

"Minamaliit mo ba ang mga Stewardess? For your information, maraming opportunities ang pwedeng dumating kay Satine kapag pinagpatuloy niya yun. Lalo na't gusto niya ang ginagawa niya, mas mapapakita niya ang best niya at galing niya"

"My sister is smart, she belongs to business field"

"Pangmatatalino lang ba ang business?"

Napatahimik ako nung tinanong niya yun medyo napapabigat na ang paghinga ko.

"Hindi lahat gusto ang business field, Jake. May iba't ibang gusto ang mga tao"Devlin said "Stop controlling everything lalo na't kapatid mo yan"

"I'm not controlling everything"I said and laughed a bit "I just wanted her to do what's the best for her. Huwag ka kasi masyadong sumunod sa mga bagay na gusto mo kasi minsan yung mga gusto ng tao, hindi rin naman nakakabuti para sa kaniya yun"

"So sinasabi mo mali ako na sinunod ko yung gusto kong bitawan ang four years na yun?"she asked while looking at me deeply irritated.

Naging mabagal at mabigat ang paghinga ko.

Napansin ko naman kay Satine at Art na napatigil na lang sila sa pagkain o nguya sabay balik kay Devlin o saakin ang mata kung sino man ang nagsasalita. Kabado rin sila.

Devlin raised her eyebrow.

"Oo"sagot ko "Kasi hindi ka nag-iisip sa mga plano mo"

Mas lalo akong napahinga nang mabigat at biglang dumating yung waiter bitbit ang huling pagkain namin.

"Ooh! Dessert!"tuwang pasigaw na saad ni Satine na mukhang binabali ang tensyon sa lamesa namin.

"Oo nga masarap 'to"saad din ni Art at parang muling binabalik ang magaan na hangin sa paligid.

Para namang bata yung dalawa na binigyan kami ng dessert sa mga plato namin. Napansin ko naman na muling ngumiti si Devlin. Totoo ang ngiti niya at halatang hindi pinepeke. Ang bilis naman niyang makalimot.

Ang bilis niyang kalimutan.

Uminom ako ng wine at nagpunas ng bibig gamit ang table napkin. Pinilit kong huwag nang pansinin ang tensyon sa mga mata ni Devlin. Ibang iba na talaga siya. Kahit kailan hindi siya tumitingin ng ganoon sa akin.

Ano bang nangyari sa Devlin ko sa nakaraang anim na taon?