Garip Ev

7.Bölüm

Arkadaşlar yb biraz gecikti. Özür dilerim. Bu aralar sınavlarım var. Açamıyorum. :( Bu aralar malesef böyle olucak. Koyduğum şarkı biraz alakasız ama olsun siz dinleyin. Kopalım biraz Eminem ve Rihanna'yla. :D

İyi okumalar :)

Havaalanına giderken o adamı gene gördüm. Hayal olduğunu , kimsenin onu görmediğini bildiğim için aldırış etmeden yürümeye devam ettim. Korkuyordum. Arda ile beraber uçağa bindik. Arda ile artık çok iyi anlaşıyorduk. Eskiden çok kötü anlaşıyorduk. O benim abim gibi, kardeşim gibi. Herneyse.Yürürken korkak görünmemeye dikkat ediyordum. Dik ve güçlü yürümeye dikkat veriyordum. Uçağa bindik. Oldum olası uçakları sevmemişimdir.  Uçakta tam dalıcakken o sesi duydum. 

''Hah. Kaç kaç. Biz seni bulamayız çünkü'' ve bir kahkaha sesi. Hemen bir su içtim. Yok hayır kaçmayacaktım. Biraz olsun cesaretim varsa o eve geri dönecektim.Kaçmak yok. Ama Arda'yı bırakmış olacaktım. Bir şey olmaz. Gene gelir nasıl olsa dedim ve kapılar kapanmadan önce biraz parayı alıp gittim.  -Parayı nerden buluyon lan? ashdbfbfbf :D -- 

Hemen Türkiye'ye dönüş için bilet aldım. Ve hemen zaman kaybetmeden otobüsüme bindim. 

Sonunda gelmiştim. Bir taksiye bindim ve eve gittim. Evin kapısı açıktı. Önce merak ettim. Hırsız girmiş olabilir mi diye. Ondan sonra içeri girdiğimde gördüğüm manzara ile şok oldum. Merve yerde heryeri çizilmiş kanlar içinde ve kolunda garip bir işaretle yatıyordu. Hemen yanına gittim. Polisi ve ambulansı aradım ve ağlamaya başladım. Arkadaşım, kardeşim kollarımda yatıyordu ama ben hiçbirşey yapamıyordum. Bir süre sonra polis ve ambulans geldi. Polis beni sakinleştirmeye çalıştı. Allahtan bu polis Kemal değildi. Merve'yi ambulansa koydular. Bende ambulansa bindim ve hastaneye gittik. 

Tam 2 saattir Merve yoğun bakımdaydı. YOĞUN BAKIM.YOĞUN. Ağlamaktan gözlerim şişmişti. Doktor odadan çıkınca hemen yanına gitttim.

-Arkadaşım nasıl? Merve nasıl?!

-O iyi ama çok kan kaybetmiş. Acil kan bulmamız lazım. Sizde yakınlarına haber verin.

-Onun yakını yok. Onun  benden başka kimsesi yok!

-Pekala. Elimizden geleni yapmaya çalışacakğız. 

Dedi ve yanımdan ayrıldı. Acaba Merve'ye ne olmuştu?  Hırsız mı girdi acaba? E herşey yerli yerinde. Bir katil? Tamam. tamam. Sakin, sakin , sakin . 

--Merve'nin Ağzından--

Gözlerimi aralamaya çalıştım. Sanki göz kapaklarıma öküz oturmuştu. Sonunda açmayı başardım. Hatırlamaya çalıştım. Ne olmuştu bana? Sonunda hatırladım. Garip kapşonlu bi adam gelip beni bıçaklamıştı ve '' Arkadaşına selam söyle'' diyip kolumda garip bir işaret bırakıp sırıtarak gitmişti. Arkadaşım? İlayda? Düşüncelerimden Hemşirenin seslenmesiyle sıyrıldım. '' Merve hanım iyi misiniz? '' Başımı salladım. ''Bir ziyaretçiniz var'' dedi hemşire.  Kesin İlayda. Ve tahminim doğru çıktı... Gelip bana sarıldı. Çok fazla ağlamıştı. Vayy seviliyorumm. :D 

- Tamam İlayda yalakalık yapma! :D

- Gerizekalı dedi ve güldü. Harbi o kaç gündür yoktu?

- İlayda sen nerdeydin? Kiminleydin? Kaç gündür yoktun? Meraktan çatladım. Herkesi aradım ama sende--

- Tamam Merve anlatacağım. Dedi ve anlattı. İnanmamıştım. Hayır inanamamıştım. Bu söyledikleri sadece filmlerde olurdu. İnanmadığımı anlayınca

-Gerçekten. Arkadaşına inanmıyor musun ? dedi.

- İnanıyorum ama-

-Aması yok Merve!

-Tamam. dedim ve önüme döndüm. 

--İlayda'nın Ağzından--

Evde oturmuş kanalları geziniyordum. Merve mutfaktan geldi. Bir dakika arkasındaki? Yok ya hayaldir o. Başımı salladım gözlerimi açıp-kapadım ve yok. Oh çektim ve telefonumu elime aldım. Sahi 5 gündür telefonum kapalıydı. Açtım. 21 cevapsız arama 36 mesaj. Hepsi Arda'dandı. Tabii ya. Onu tamamen unutmuşum. Arda'yı aradım.

-Alo? İlayda? Kaç gündür sana ulaşmaya çalışıyorum. Neredesin sen? Sana bir şey oldu diye çok korktum.

-Tamam ANNE. Sakin ol. Dedim ve anlattım. 

-Tamam ama bana söylemeliydin

-Tamam, tamam. Sen neredesin? 

-Amerika'dayım. Yarın Türkiye'ye dönüyorum. 

- Dönmene gerek yok. Gerçekten. 5 gündür hiçbirşey olmadı.  Sanırım deliliğim geçti. 

-Hayır geleceğim! dedi ve telefonu kapattı. Ahh. İşte abi gibi dedim ya işte tam abi! Korumacı.

Yukarı çıktım. O anda hiç dikkatimi çekmediğim bir yer dikkatimi çekti. Çatı katı! Merakıma yenik düşüp yukarı çıktım. Heryer toz içindeydi. Kapıyı açtım ve büyük bir gıcırtı koptu. İçeri girdim. heryer toz içindeydi. Yırtık bir koltuk, tozlu bir ayna ,duvarda bir çeşit işaretler ve kan mı? Yok artık! ''Neden buradasın?'' diye sordu küçük bir kız sesi. Korktum . Ama sesi o kadar inceydi ki. Çok tatlıydı. Bir dakika bu sesi tanıyordum. Imm? Neydi? Hah tamam, buldum! Bu rüyalarımdaki sesti. Bana '' kaçmalısın İlayda, onlardan kurtul'' diyordu. Kızın sorusu aklıma geldi ve '' B-ben evimizi g-geziyordum.'' dedim. '' Buradan taşınmalısınız.  Gidin ve kendinizi kurtarın'' dedi ''Neden?'' diye sorduğumda yanıt alamadım. Kapıyı araladım ve oradan çıktım. Odama girdim ve müzik dinlemeye başladım. Camdan dışarı baktığımda ise üzeri kanlı bir kız gördüm. Bana gülümsedi. ve kayboldu. Tamam. Doğuştan moronum galiba. Yatağa girip sakinleşmeye çalıştım ve uykuya daldım.