Menajerimiz Bir Kız

18.Bölüm ''Menajer Olmak''

1 Ay Sonra ~

Çocuklarla Japonya’ya tekrar gittik ve yeni singlelarını tanıttıktan sonra geri döndük. Gerçekten yorucu bir aydı ve birkaç yıl yataktan kalkmak istemiyordum.

Tabii böyle bir şey olmayacaktı. Yastığımın altından telefonumu çıkarttıktan sonra mesaj çekip yataktan kalktım.

Artık saklanmıyordum. Gerçi KyuJoon yeniden erkek gibi davranmamı istemişti ama iş işten geçmişti bir kere. Oraya kız gibi gitmiştim. Herkes yalan söylediğimi öğrenmişti. Biz Japonya’dayken ülke bu haberle çalkalanıyordu diyebiliriz. Bir de Japonya’da Kikwang’ı tanıyan bir hayranı ben Kore’ye dönerken Kikwang’ın beni öpüşünü resimlemişti. Yani her şey ortaya çıkmıştı.

Kikwang’ın azalan hayran sayısı dışında başka bir kötü haber yoktu. Kikwang bunu takmıyordu bile. Diğer hayranlar ayrılacağımıza o kadar emin ki Kikwang’dan vazgeçemiyorlar. İşime gelmiyor değil doğrusu. KyuJoon ne kadar bundan rahatsız olsa da bir şey diyemiyordu. Geleceği çok iyi bir grubun ajansa karşı çıkmasını istemiyordu.

Giyindikten sonra çantama birkaç şey tıkıştırdım ve uzun süren kapatma çalışmaları sonucu kendimi kapıdan atabilmiştim.

Çocukların binasının olduğu caddenin köşesindeki şu meşhur itiraf kafesine girdiğimde tüm kafalar bana çevrilmişti. Dünyada bir ilk, bir menajer idoller kadar tanınıyor.

Geçip bir masaya oturdum ve beklemeye başladım. Neden izleniyormuşum gibi geliyor?

JongHyun içeriye girdiğinde bir anda yeniden herkes kapıya odaklandı. Sonra teker teker kafalar bana dönmeye başladı. Bu insanlar anlaşmış mı acaba? Bir program çekimindeymişiz gibi. JongHyun gelip karşıma oturduğunda herkes işine bakmaya devam etti. Birkaç küçük kız dışında.

‘’Bir şey mi oldu? Mesaj atmışsın.’’ Diye konuya girdi JongHyun.

Kafamı salladım. ‘’Japonya’ya gitmeden önce aramızda olan olay hakkında…’’

Sözümü kesti. ‘’ Bende o olayın aslında bir hayal olup olmadığını düşünüyordum.’’

‘’ Bunca zaman bir şey söyleyemediğim için üzgünüm. Konuşmaya cesaretim yoktu.’’

‘’ Şimdi seni dinliyorum.’’

Bir iç çektim. ‘’Sana umut vermek istememiştim. Aslında neden öyle söylediğim hakkında hiçbir fikrim yok. Biliyorsun ki ben Kikwang’ı gerçekten çok seviyorum. Aramızda böyle bir şey asla olamaz. Benimle Kikwang’ın arasında olanları bildiğin halde bana bu soruyu sorman gerçekten iğrençti.’’

Kaşlarını bir saniyeliğine kaldırıp indirdi ve gülümsedi. ‘’ Kikwang ile aranda bir şeyler olmasına rağmen bana olur demen sorduğum soru kadar iğrenç değil miydi?’’

Bir şey söyleyemedim. Dondum kaldım. Nedenini bilmiyordum. Bir anlık boş anıma denk gelmiş olmalıydı.

‘’Hadi gidelim. Çocuklar seni bekliyor.’’

--o--

Çocukların dairesine girer girmez kendimi Kikwang’ın kollarında buldum. Onun kollarından kurtulur kurtulmaz herkesi salona toparladım. Hepsi koltuklara dizilmiş şekilde beni dinliyorlardı.

‘’Yeni bir programa katılıyorsunuz.’’

Hepsinden hoşnut olmadıklarını belirten sesler yükseldi.

‘’Biliyorum Japonya’dan geleli daha 1 hafta oldu ama çok çalışmanız gerektiğini biliyorsunuz. Bu arada HyunWoo sana iyi haberlerim var.’’