Bella Hunter

Hoofdstuk 2

De volgende ochtend word ik wakker voordat het licht is. Ik spring op en kleed me aan voordat ik ga hardlopen.

Ik had een slechte conditie en dit zorgde ervoor dat het beter ging. Na een tijdje gerent te hebben stop ik moe tegen een boom aan. Er kwamen allemaal zwarte vlekken voor me en ik voelde mezelf op mijn knieën vallen.

‘Meisje, gaat het?’ vraagt een bezorgde stem. Toen werd ik omgedraaid.

Ik voelde iets tegen me lippen aan en opende mijn mond. Ik voelde koud water mijn mond binnenstromen en drink opgelucht wat. Ik had wat water moeten drinken voordat ik weg ging.

Ik knipper met mijn ogen en begon langzaam weer te zien.

Eerst blonde haren. Toen een witte huid. Verward keek ik hoe mijn zicht weer terug kwam en ik keek in de gouden ogen van een vampier. Hij keek me even aan en kantelde toen de fles wat meer waardoor ik weer kon drinken.

Terwijl ik drink glijden zijn ogen kort over me heen. Ik weet niet waarom.

‘Gaat het weer een beetje?’ vroeg hij toen ik de fles zachtjes wegduwde.

Langzaam knik ik.

‘Ik ben Carlisle Cullen. Ik ben dokter.’ Legt hij uit.

‘Leuk u te ontmoeten.’ Fluister ik.

Hij lacht.

‘Zal ik je thuis brengen?’ vroeg hij.

“Nee…e.e….. Dat hoeft niet hoor.’ Zeg ik opstaand. Dokter Cullen pakt me snel vast als ik bijna weer naar achteren val.

‘Ik sta erop.’

Dan pakt hij me op en draagt me ergens naartoe. Ik ril even van zijn koude armen. Ik herinner me koude armen om me heen die al mijn ribben breken.

Als ik in de richting kijk waar we heen lopen zie ik een zwarte Mercedes. Dokter Cullen opent de deur en zet mij erin. Dan maakt hij me vast en loopt om. Ik leg langzaam me hoofd tegen het koude glas. Een koppijn begint te ontstaan als Dokter Cullen de auto start en wegrijd.

Dit was een test. Bracht hij mij naar huis, het ziekenhuis of naar hun huis waar ze me opeten?

‘Waar woon je?’ vroeg hij.

‘Ik woon bij Chief Swan.’ Mompel ik.

Dokter Cullen kijkt mij verbaasd aan.

‘Ben je z’n dochter, Isabella?’

Ik knik.

‘Charlie was helemaal enthousiast over dat je kwam. Ik heb hem in de jaren dat we hier zijn nog nooit zoveel zien glimlachen.’

Ik knik langzaam. Had pap echt zo’n goede relatie met een vampier. Dat was raar. Waarom zou pap dat doen? Dat toelaten?

Na een paar minuten rijden stopte Carlisle de auto voor de deur. Hij liep naar buiten en ik deed hetzelfde. Gelijk toen hij bij me stond tilde hij mij weer op.

‘Ik kan zelf lopen.’ Mompel ik.

‘Dat kan maar ik wil niet dat je omvalt.’ Zegt Dokter Cullen en dan gaat de deur open. Pap kijkt me geschokt aan en jogt dan naar ons toe.

‘Wat is er gebeurd?’ vroeg hij mij overnemend.

Pap was warm en ik begroef me in zijn armen. Wat er ook precies gebeurd was. Het maakte mij moe.

‘Ze viel flauw langs de weg.’ Hoor ik Dokter Cullen zeggen.

Pap zegt iets terug en dan lopen we naar binnen.