Bella Hunter

Hoofdstuk 10

De volgende dag gaat saai voorbij. De meiden doen maar wat. Ik let niet op. Bij de lunch trekt Alice me mee naar hun tafel om tijd door te brengen met Edward.
We praten wat… over het weer… Het bal..
Als we dan samen naar biologie lopen ontspannen we beide.
‘Volgens mij luisterde Alice naar alles wat we zeiden,’ mompel ik als we aan de tafel zitten.
Edward knikt. ‘Ik weet wel zeker dat ze dat deed. Het was behoorlijk irritant.’
We zijn even stil.
‘Speel je veel piano?’ vroeg ik maar. Ik wou meer informatie krijgen.
‘Ja. Ik speel veel en componeer soms. Als ik inspiratie heb. Wat doe jij voor je plezier?’
Wat moest ik daarna op antwoorden. Jagen kon ik niet echt zeggen.
“Lezen... vooral.’ Zeg ik.
Edward knikt.
‘Wat voor muziek vind je leuk.?’
‘Heel veel. Ik vind pop en klassiek leuk. Zoals Debussy.’
‘Echt? Ik vind dat ook leuk.’ Zegt Edward verbaasd. Ik kan niet anders dan knikken. Natuurlijk vind hij dat leuk. Hij is weet ik niet hoeveel jaar oud.
Het is stil. Ik kan zien dat Edward me iets wil vragen maar ook niet weet of hij het me wel moet vragen.
‘Vind je het erg om met me te gaan… eerlijk zeggen?’ vraagt Edward uiteindelijk.
Vind ik het erg. Ik vind het erg om met een vampier te gaan, ja. Edward… Edward persoonlijk. Vind ik het erg om met Edward, als persoon, te gaan? Nee, Edward is anders. Hun hele familie is anders. Ze zijn lief, aardig en zorgzaam. Nee. Ik zou het niet erg vinden om met Edward te gaan.
‘Ik snap het.’ Mompelt Edward.
‘Wat snap je?’
‘Je wilt niet alleen gaan en Alice dwingt je er bijna toe. Ik vind het niet erg dat je niet echt met mij wil gaan.’
Edward kijkt teleurgesteld maar ook alsof hij het antwoord verwacht had.
“Nee, Edward. Ik vind het niet erg om met je te gaan. Het lijkt me zelfs leuk om met je te gaan. Waarom denk je dat ik niet met je wil gaan?’ Edward kijkt me kort met een glimlach aan.
‘Omdat Alice het voorstelde. Alice kan een beetje een rare gedachtegang hebben en als ze iets wil zorgt ze ervoor dat het gebeurd. En ik ben bang dat ze wil dat ik een vriendinnetje krijg.’
‘En dat vriendinnetje ben ik?’ vroeg ik voor de zekerheid.
Edward keek me met zijn smeulende ogen aan.
‘Ik ben bang van wel.’
Het klonk alsof hij me niet eens als zijn vriendinnetje wou.
‘Zou je me niet als vriendinnetje  willen?’ vroeg ik beledigd.
‘Nee. Ja… Natuurlijk. Je bent een leuke meid. Ik denk alleen dat het slecht is om mensen  zo die kant op te duwen als je niet zeker weet of ze allebei dezelfde gevoelens voor elkaar hebben.’ Zegt Edward snel van zijn stuk gebracht.
Dezelfde gevoelens…. Maar Alice kon gewoon vragen aan Edward wat hij van mij dacht. Alice dacht ook dat ik iets met Edward had of zo… Anders had ze er niet naar gevraagd.
Ik knik en dan luisteren we naar meneer Banner.

Zou het mogelijk zijn dat Edward ook wat voor mij voelt. Ik rijk naar de microscoop. Dan voel ik Edwards hand. Hij is koud. Edward trekt zijn hand terug.
‘Sorry.’
‘Geeft niet.’ zegt hij.
Ik voelde weer een schok. Tintelingen maar fijne.  Ik moet dat echt gaan onderzoeken.
Maar wat voel ik eigenlijk voor hem?
Met een zucht schrijf ik mijn antwoord op. Ik voel Edwards blik op mij gevestigd.
Ik weet niet zeker of ik wel wil weten wat ik voor hem voel.

‘Kom op.’ Alice trekt me mee de auto in van Rosalie. Ik was nog niet eens de kleedkamer uit.
‘Rustig.’
‘Nee. We hebben nog maar vijf uur voordat we klaar moeten zijn.’
‘Vijf uur is heel lang.’ Zeg ik.
We staan nu al bij de auto.
‘Daar denken de dames niet over.’ Zegt Emmet met een zucht. Dan geeft hij Rosalie een kus.
‘Tot over vijf uur.’
‘Tot over vijf uur.’ Zegt Alice en ze trekt Rosalie de auto in. ‘En wees klaar.’
Dan rijden we weg. Alice gaat over de snelheid heen.

Als de auto stopt voor het huis van de Cullens wordt ik letterlijk mee naar boven getrokken en in een stoel geduwd.
 Alice trekt aan me haar terwijl Rosalie mijn make-up doet. Daarna gaat Alice zitten en doet Rosalie haar haren en make-up. Als laatste zit Rosalie. Ze doen licht roze en witte nagellak op mijn nagels.
Alice krijgt paarse en Rosalie roze.
Zo zitten we en ik luister vooral naar hun geklets. Ze lijken beste vriendinnen en zelfs zussen.
Ze merken niet dat ik opsta en naar beneden glip.
Ik hoor gepraat en volg mijn oren. Het geluid wordt steeds harder en dan vloekt iemand. Zachtjes loop ik de woonkamer binnen. Emmet en Jasper zitten te gamen. Ze hebben niet eens door dat ik er ben.
‘Wat speel je?’ Emmet springt razendsnel op en kijkt me geschrokken aan.
‘Ik… hoorde je… niet.’ stottert hij.
Jasper kijkt me ook geschrokken aan maar hij zit nog. Hij lijkt bezorgd. Ik weet dat Emmet te snel bewoog voor normale mensen goed te zien.
‘Sorry… Ik kan nogal stil zijn.’ Zeg ik blozend.
‘Dat is oké. We spelen gitaarheld. Alleen Emmet is nogal boos omdat hij altijd verliest.’ Zegt Jasper.
Ik knik.
‘Speel je het ook?’ vroeg Emmet. Ik knik.
‘Laat is zien hoever je komt.’
Ik doe de gitaar om en begin te spelen. Al snel lopen andere Cullens naar binnen. Als Alice me ziet geeft ze een gil en begint te mopperen over hoe ik de verrassing verpest heb en dat het maar goed is dat Edward me niet ziet.
‘YOU WON.’ Zegt de Xbox.
Emmets mond valt open. ‘J… je hebt de baas verslagen.’
‘Blijkbaar.’ Zeg ik en geef de gitaar terug. Hij kijkt nog steeds geschokt.
‘Je bent goed.’ Zegt hij dan uiteindelijk. Ik kan niet anders dan glimlachen. Alice trekt me weer mee naar boven.
Ik doe me jurk aan en we gaan precies op tijd naar beneden. De meiden zijn echt prachtig. Ik ben wel mooi maar lang niet zo mooi als hun.
Ik moet als laatste naar beneden lopen.  De meiden staan in de armen van hun vriendjes en Edward staat er nerveus bij.  Ik loop de trap langzaam af en Edward kijkt op. Zijn mond valt open en ik sta bang op de laatste tree. Edward loopt naar me toe met een grote glimlach. Hij pakt mijn hand en zakt op één knie. Dan geeft hij een kusje op mijn hand.
‘Het is een eer om met jouw naar het bal te gaan.’
Ik weet zeker dat ik bloos.
‘Je ziet er prachtig uit.’ Zegt hij en dan en helpt me met de laatste tree af gaan.
‘Je ziet er knap uit.’ Zeg ik terug waardoor hij glimlacht en hij nog knapper word. Hij glimlacht mijn lievelings scheve lach.
‘Kom bij elkaar staan.’ We gaan met z’n alle bij elkaar staan en Esmé begint foto’s te maken.
‘Nu de koppeltjes.’ Eerst gaan Rosalie en Emmet. Emmet tilt Rosalie open. Dan Alice en Jasper. Jasper tilt haar ook op en nog een paar staande foto’s. Dan zijn wij. We staan naast elkaar. Hand in hand.
‘Kom op Edward. Wees niet zo verlegen en sla je armen om je date heen.’ Plaagt Emmet.
Edward zucht en kijkt me aan. Ik knik, gelijk verlegen. Edward slaat zijn armen van achter om me heen en ik kijk hem aan als we de klik hoor. Edward krijgt een grote glimlach op zijn gezicht en dan ben ik de grond kwijt. Hij heeft me opgetild. Geschrokken geef ik een gil en sla mijn armen om zijn nek. Edward is aan het lachen als Esmé de laatste foto neemt. Dan zet hij me rustig neer. 
Plagend sla ik op zijn borst.
‘Je liet me schrikken.’
‘Dat merkte ik.’ zegt Edward nog steeds lachend.
‘Oké we moeten gaan anders zijn we te laat.’ Zegt Alice en ze loopt met Jasper naar buiten. We volgen snel.  Als we net buiten zijn pakt Edward voorzichtig mijn hand vast en ik kijk eerst naar onze handen en dan naar hem. Hij heeft een kleine glimlach op zijn gezicht. Ik glimlach terug. We lopen samen hand in hand. Als een stelletje. Zijn witte hand met mijn iets donkere hand. Het is fijn. Ik voel de schokken. Het is verslavend.

We kwamen op school aan en liepen in groepen naar binnen. Edward gaf de kaartjes en iedereen keek ons geschrokken aan. Ik weet zeker dat ik rood was.
‘Wil je wat punch?’ vroeg Edward.
Ik knik.
‘Wij gaan dansen,’ zegt Alice en de anderen lopen weg.
Ik drink de punch op.
‘Iemand heeft er alcohol in gedaan.’ Vertel ik Edward. Hij knikt. Ik gooi de beker weg.
‘Wilt u deze dans aannemen?’ vraagt Edward. Ik knik en pak zijn hand vast. Hij trekt me langs alle mensen mee naar buiten.
“Waar gaan we heen?’ vraag ik. De muziek is nog steeds heel hard. Edward trekt me mee naar een prieeltje.
‘Hier kunnen we dansen… alleen wij tweeën.’ Verteld Edward. Het is heel romantisch. Hij helpt me het trappetje op. Dan staan we daar en ik kan niet anders dan hevig blozen.
“Ik kan niet echt dansen.’
‘Ik heb een idee.’ Zegt Edward. Hij legt zijn arm voorzichtig om mijn middel. De schokken worden nog erger. Ik hap naar adem en Edward kijkt me even vlug aan. Dan trekt hij mij naar voren. Tegen zich aan. De tintelingen zijn zo erg. Ik hap weer naar adem en hoor Edward hetzelfde doen. Hij tilt me een beetje op en zet me op zijn voeten. Ik leg mijn armen om zijn nek. Edward begint langzaam rond te dansen.
Ik kan niet anders dan me hoofd op zijn borst leggen. Ik ben rood. Dat weet ik zeker. Edward lijkt het niet erg te vinden want hij zegt er niks van. Dan eindigt het liedje maar we dansen door.

Na een tijdje stap ik terug en Edward laat zijn handen zakken. Ik weet niet wat ik moet doen.
‘Voel jij het ook?’ vroeg ik maar.
Edward keek verward.
‘De tintelingen.’ Edward lijkt nog steeds verward maar haalt zijn handen uit zijn zakken. Ik pak er een vast. Ik voel de tintelingen weer. Edward knikt.
‘Het word steeds erger. Hoe meer we elkaar aanraken.’ Zegt Edward en hij houd zijn hand net van mijn wang af. Ik duw hem ertegen. Met een glimlach aait hij mijn wang. Dan raakt hij mijn lippen aan en ik hap naar adem. Het voelt zo goed.
‘Sorry.’ Zegt Edward verontschuldigd.
‘Nee. Het is juist fijner.’
Edward glimlacht en streelt over mijn bovenlip. Een rilling gaat door me heen, van genot. Ik sluit me ogen om nog meer van het gevoel te genieten. Edward tilt me hoofd een beetje omhoog. Ik open me ogen en kijk hem aan zijn ogen gaan heen en weer tussen mijn ogen en mond. Ik sluit mijn ogen weer en leun een beetje naar hem toe. Wachtend. Het voelt alsof ik heel lang moet wachten voordat ik een antwoord krijg. Dan voel ik langzaam twee koude lippen op de mijne. Heel zachtjes. Vuurwerk ontstaat in mijn lippen en gaat door mijn hele lichaam. Ik sla mijn armen om zijn nek en trek Edward dichter tegen me aan. Hij pakt mijn heup vast en mijn hoofd.
Hij zoent me dringender en trekt me dichter tegen hem aan. Over vuurwerk. Dan wordt ik opgetild. Ik voel ons bewegen maar ik concentreer meer op Edward. Dan wordt ik ergens op gezet.
‘Eet elkaar niet op.’ Schreeuwt iemand. Edward trekt zich getrokken terug.
Wat is er gebeurd?  Ik volg Edwards blik naar Emmet en de anderen.
‘Jullie zijn klaar om te gaan.’
Ik knik en Edward helpt me van de muur af.  Zijn lippen zijn een beetje rood van mijn make-up. Hij trekt me mee de auto in en we vertrekken.
Als we bij mijn huis zijn opent hij de auto deur voor me en we lopen naar de voordeur.
‘Ik hoop dat je een leuke avond heb gehad,’ zegt Edward nerveus.
Ik knik.
“Ik had een geweldige avond en je bent een goede danser.
Edward glimlacht. Ik open de deur en kijk dan nog een keer naar Edward. Ik geef hem een kus op zijn wang waardoor hij me geschokt aankijkt. Dan loop ik naar binnen en sluit de deur met een glimlach.
Ik ren naar het raam en kijk toe hoe Edward nog steeds geschokt stil staat. Dan loopt hij terug naar de auto en gaat erin zitten. Man, wat een rare avond.
Pap loopt de trap af en glimlacht.
‘Je ziet er prachtig uit.’
‘Dank je wel.’ Zegt zeg ik blozend.
‘Had je het naar je zin?’
‘Ja. Het was heel leuk.’
‘Je straalt helemaal.’ Zegt pap grinnikend.
Ik glimlach.
‘Ik ga douchen en naar bed.’
Pap knikt. Ik doe precies wat ik gezegd heb. Als ik in bed lig ben ik moe.
De laatste gedachte voordat ik in slaap ben is:
Ik heb met een vampier gezoend.

-----

Sorry dat het zo lang duurde ik was op vakantie en ik heb nu twee chinese jongens waar ik een beetje op moet letten.