Bella Hunter

Hoofdstuk 5

Als ik maandag de school kantine binnen loop kijk ik geschokt naar de tafel van de Cullens. De wonden waren zo goed als weg maar ik voelde een pijnlijke steek in mijn ribben toen ik zag dat er niet vier maar vijf mensen aan hun tafel zaten.

Edward zat er weer.

‘Bella?’ zei Jessica. ‘Gaat het?’

‘Ja.’ Zeg ik en ik richt me weer op de lijn voor ons.

‘Wat wil je eten?’ vroeg Mike.

‘Vandaag alleen wat drinken.’ Zeg ik.

‘Gaat het wel?’ vroeg Mike.

Ik knik snel en loop met me drinken de rij uit om te betalen.

De hele pauze vraagt Mike wel vijf keer of alles goed gaat. Ik knik maar en zeg ja maar ik word er geërgerd van.

‘Gaat het goed?’

‘MIKE HET GAAT PRIMA. HOU JE ERBUITEN.’ Sis ik boos en hij lijkt gekwetst.

Ik sta op als de bel gaat en loop naar mijn plek bij biologie. Edward is er nog niet.

Ik zit afwezig Jasper te schetsen als de stoel naast me verschuift. Ik bevries en stop de tekening weg voordat ik verder gaat met de BMW.

‘Hallo,’ zegt Edward. Verbaasd kijk ik op. Zijn ogen zijn nu wel goud en hij geeft me een glimlach.

‘Hallo,’ zeg ik terug en ik geef hem een glimlach. Edward geeft er één terug en ik raak even alles kwijt. Wat? Dat was een… goede glimlach.

‘Ik ben Edward Cullen. Jij bent Bella?’ vroeg hij.

Ik knik maar kan niet anders dan hem verward aankijken.

‘Wat is er?’

‘Hoe weet je mijn naam?’ vroeg ik nieuwsgierig.

‘Ik denk dat de hele stad je naam kent. Iedereen wachtte op je komst.’ Legt Edward uit. Mijn gezicht valt. Ik wist wel dat er zoiets gaande was maar ik had eigenlijk gehoopt dat hij het van een van zijn broers had gehoord.

‘Oh.’

‘Maar waarom noem je me dan Bella? Iedereen noemde me Isabella.’ Zeg ik.

Edward kijkt me verrast aan. Zeker niet verwacht dat ik dat zou noemen.

‘Ik hoorde het van mijn zus. Je zei dat je het niet fijn vond om Isabella genoemd te worden.’

Ik knik en Edward lijkt opgelucht te zuchten.

Ik heb Edward wel genoeg geplaagd voor vandaag en laat het maar.

We maken de opdracht en we negeren elkaar voor de  rest. Hij schuift de stoel van mij weg. Helemaal naar het eind van de tafel. Met een zucht ga ik verder. Ik wil gewoon meer onder zoek doen.

Maar van pap mag het niet.

Als de bel gaat is Edward al uit de klas. Met een zucht pak ik me spullen in en loop naar gym. Ik wil gewoon weg hier.

Tijdens gym doe ik stuntelig. Wel… Ik kan wel volleyballen maar dat wil ik niet kunnen. In dit geval niet. Ik sla mensen op hun hoofd en gelukkig ook een paar keer tegen die van Mike.  Gelukkig. Hij had vast hoofdpijn. Lekker voor hem.

Na gym loop ik naar mijn auto. Als ik bijna instap word me aandacht automatisch getrokken door iets. Instinct. Ik kijk op en zoek rond.

Edward kijkt me aan. De rest van zijn familie kijkt me ook aan. We staren. Dan word Edward aangestoten door Emmet en hij kijkt weg. Ik stap in de auto en rij weg.

Wat is er toch aan de hand.

Als ik papa’s lievelings eten heb gekookt en het neer zet loopt Charlie binnen.

‘Lekker Bella.’ Zegt hij. Ik knik.

Dan gaan we zitten en beginnen we te eten.

‘Papa mag ik alsjeblieft weer verder met mijn opdracht. Ik wil het zo graag. Ik beloof mezelf niet meer in gevaar te brengen.’ Ik smeek het.

Pap zucht.

‘Laat me er een nachtje over slapen.’ Zegt hij.

Ik knik en dan eten we verder.

Om bij pap in het goede blaadje te vallen kijken we samen een honkbal wedstrijd.

Daarna ga ik naar bed hopend morgen weer verder te kunnen.