Bella Hunter

Hoofdstuk 11

__________________________________________________________________________________

’S ochtends word ik wakker en gelijk ben ik bang. Bang voor maandag. Bang voor wat Edward zal zeggen. Ik weet niet wat ik tegen hem moet zeggen. Alleen al als ik terug denk aan de kus voel ik kriebels in mijn buik. Ik kijk naar het plafond. Ik weet niet wat ik moet doen.  Ik kan er niks  aan doen. Mijn hele lichaam voelt raar.

Met een zucht loop ik naar beneden. Beneden zit pap aan tafel. Hij bevriest als ik langs hem loop.

‘Er is iets anders met je.’ Mompelt hij.

‘Hm…’ mompel ik.

‘Hoe ging gisteren het feest?’ vroeg pap.

‘Goed.’ Zeg ik en ik kan de glimlach niet van me gezicht houden.

‘Met wie was je?’ vroeg pap me aankijkend.

‘Niemand.’ Antwoord ik. Pap zucht.

‘Ik weet dat je tegen me liegt.’

‘Ik lieg niet.’ Probeer ik wanhopig. Gelukkig kan je de wanhoop niet horen in mijn stem.

‘Met wie was je?’ vroeg pap weer.

‘Met Edward Cullen.’

Paps vork blijft hangen in de lucht. ‘Cullen?’

Ik knik en neem een hap van mijn yoghurt.

‘Waarom?’

‘Omdat Alice het wou.’

‘Alice Cullen? Bella pas op.’

‘Relax pap ik probeer dichterbij te komen.’ Mompel ik.

‘Als hij maar met zijn vieze handen van je af blijft.’

Te laat! Ik knik snel en neem nog een hap.

Het is even stil en dan schraapt pap zijn keel. Ik kijk weer op.

‘Heeft hij al aan je gezeten?’ Het is even stil. ‘Godverdomme Bella, geef antwoord!’

Ik zit stil en kijk dan op. Mijn ogen spreken genoeg.

‘Ik vermoord hem.’ Pap springt op en loopt naar de keukenkast. Daar pakt hij zijn geweer. Snel spring ik ook op.

‘Pap nee. Alsjeblieft.’ Smeek ik en pak zijn arm vast.

‘Waarom…. Geef je soms ook om die jongen?’

Pap lijkt woedend.

‘Papa alsjeblieft.’

Hij zucht en loopt de kamer uit.

‘Ik ga naar mijn werk.’

Pap loopt de deur uit en ik zucht. Hij wist dat ik om Edward gaf en hij was er boos om. Hopelijk was pap echt naar zijn werk gegaan. De hele dag maak ik schoon in huis. Het schiet niet op. Ik wil niet aan Edward denken maar ik kan niet anders dan aan hem denken. Het schiet echt niet op.

Aan het eind van de dag komt Charlie weer thuis. Hij lijkt helemaal gekalmeerd. Hij praat er niet over en ik wil er ook niet over beginnen.

Na het eten zegt hij eindelijk wat.

‘Bella, ik vind het goed als je met een vampier wat krijgt maar…’ Hij lijkt te twijfelen.  ‘Wees voorzichtig, niet alleen fysiek maar ook mentaal.’

Ik keek pap zwijgend aan. ‘Dat zal ik doen pap.’

De bel gaat en pap staat op. Hij loopt naar de deur. ‘Mevrouw Cullen?’ zegt hij verbaasd.

‘Hoi Chief Swan.’ Komt Alice vrolijke stem naar binnen. ‘Mag ik binnenkomen?’

‘Tuurlijk.’

Alice huppelt naar binnen. ‘Hoi Bella, kan ik met je praten?’

Pap doet zijn handen omhoog en loopt verslagen naar achteren. ‘Ik ga al.’

‘Hee Alice.’ Zeg ik.

Alice glimlacht. ‘Hee. Ik kom met je praten over gisteren.’

‘Hoezo?’ vroeg ik verward.

Alice glimlacht maar ik zie bezorgdheid in haar ogen. ‘Edward eet zichzelf helemaal op.’

Ik kijk Alice verward aan. Ik snap het niet.

‘Ik bedoel dat hij verward is maar vooral bang.’

‘Waarvoor bang?’

‘Bang dat jij niks met hem wil terwijl hij helemaal niet zeker is wat hij met je wil.’

‘Oh…’

‘Maar ik weet wel wat hij wil.’ Zegt Alice glimlachend. ‘Jouw als zijn vriendinnetje en ik weet dat jij dat ook wel ziet zitten.’

Ik kan Alice geen ongelijk geven maar aan de andere kant moet ik haar ongelijk geven. Mijn vriendje kan toch niet een vampier zijn.

‘Ik weet wat je denkt.’ Zegt Alice. Ik kijk haar geschokt aan. ‘Maar het is de waarheid. Jullie zijn voor elkaar gemaakt. Wat boeit het dat mensen erover gaan roddelen of het er niet mee eens zijn.’

Ik zucht maar knik. Als Edward gewoon een mens was zou ik er ook geen problemen mee hebben.

‘Dus als we maandag naar school gaan. Loop naar ons toe en zoen Edward.’ Zegt Alice blij.

Ik kijk haar geschokt aan en schud dan snel “Nee”. ‘Dat kan ik niet.’ Alice zucht maar knikt dan.

‘Oké loop dan alleen naar ons toe.’

Ik bloos maar knik. Dat kan ik wel doen.

‘Dat kan ik wel doen.’

Alice knikt blij. ‘Ik moet nu weer terug naar huis. Edward gerust stellen.’ Zegt ze met een knipoog.

Ik knik en dan loopt Alice weg.

Met een zucht begin de vaat af te wassen. Wat moest ik nou doen… Ik kon met niemand hierover praten. Als ik klaar ben loop ik naar boven en pak mijn boek.

Lief dagboek,

Gisteren was de ergste en beste dag van me leven. Het was de dag van het feest. Er was drank in de punch gedaan en het was super druk. Edward en ik zijn naar buiten gegaan om daar te dansen. Het was er lekker rustig. En toen heb ik met Edward gezoend. Het was zo fijn en het voelt zo goed. Tegelijkertijd voelt het slecht. Ik mag niet met een vampier zoenen. Ik moet ze juist vermoorden. Wat moet ik nou doen? Het voelt alsof we samen moeten zijn maar mijn afkomst wil dat nooit toelaten.

Vandaag kwam Alice langs. Ze vroeg of ik Edward gerust wilde stellen. Laten zien dat ik zijn vriendin wil zijn. Ik kan dat niet laten zien. Ik zou niet weten hoe en ik zou het ook niet durven. Naar wie moet toe met dit verhaal. Ik kan naar niemand.

Bella