Bella Hunter

Hoofdstuk 7

Ik loop door Seattle. Mijn boog om me heen en me beschermende pak aan. Dan ruik ik wat.

Vampier.

Ik klim omhoog het dak op. Dan hoor ik gegil. Snel spring ik van dak naar dak. Dan kijk ik naar beneden. De vampier duwt het meisje tegen de muur. Geluidloos pak ik me pijl en leg die op de boog. Dan schiet ik in zijn nek.

Hij geeft een gil. Ik spring naar beneden en haal zo met me mes door zijn nek. Hij valt dood neer. Ik verbrand hem en kijk dan naar de vrouw die me geschokt aankijkt.

Ik doe mijn  flitser voor haar en duw haar weer de club in.

Over een paar minuten gaat ze weer verder met dansen of zo.

Met een zucht spring ik weer omhoog.

Over de daken lopend. Ik hoor niemand.

Met een zucht sta ik klaar op de daken. Kijkend naar de zon die opkomt. Dan spring ik weer van de daken en rij ik weg.

Als ik binnenkom zit Charlie te ontbijten.

‘Maar één.’ Mompel ik.

Charlie knikt.

Ik ren naar boven om me om te kleden en te douchen. Als ik daar klaar mee ben loop ik weer naar beneden.

“Ruim je boog op.’ Zegt Charlie geërgerd.

Ik knik en pak hem op en stop hem weg in de kast.

Dan loop ik weer naar de tafel toe en pak een broodje.

‘Het ging zeker snel.’ Zegt Charlie.

Ik knik.

‘Hij had nauwelijks tijd om te gillen.’

‘Mooi zo.’

‘Ik wil wel dat je voorzichtig bent. Het zijn er zeven. We hebben nooit meer dan drie gehad in je eentje. Geen een van ons.’

Ik knik. Dat wist ik wel. We wisten wel iets over een familie die Volturi heette maar voordat onze overgrootvader meer informatie hoorde van een vriend van hem was hij vermoord. Waarschijnlijk door hun. We hadden te weinig om in die tijd aan te vallen. Op een dag zullen we wraaknemen.

Eerst vermoordde we gewoon elke vampier die we tegenkwamen. Nu we echter van de goede vampiers afwisten lette we op hun jaaggedrag of hun ogen.

Door dat te zeggen is een clan in Alaska gespaard gebleven. De enige man daar in ieder geval. Ze zijn een groep van vijf.

‘Wanneer moeten we weer naar de samenkoming?’ vroeg ik.

‘Paar maand.’

De samenkoming is een keer in de paar jaar. Alle jagers komen er naartoe. Onze familie is één van de eerste dus moeten we er naartoe. Er zijn nog kleinere samenkomingen maar daar hoeven we niet naartoe.

‘Ga naar school meid. Je komt nog te laat.’ Zegt pap.

Ik knik en pak me schooltas voordat ik naar buiten loop.

De hele dag gaat saai voorbij. Ik heb geen klassen met één van de Cullens waardoor ik niet kan observeren. Ik ging expres apart zitten in de pauze. Ik had geen zin in Jessica of Mike. Ik kon ze er niet bij hebben. Ik moest een manier verzinnen om meer informatie te weten te komen maar ik weet niks. Ze worden geen vrienden met iemand dus ik kan zo niet vrienden met hun worden. Misschien Alice… Ik weet het niet. Ik kijk naar hun tafel. Ze zitten er allemaal. Zou nu een goede kans zijn… Ik gok het maar. Wat gaan we doen… Ik kan vragen of ze met mij een baljurk wil zoeken voor het feest.

Ik sta op en loop naar hun tafel. Als ik er ben en stop kijken ze me aan. Schok op het gezicht van Edward. Ik hoor dat de hele kantine stil is geworden.

‘Alice… Wil je met me mee naar de stad om een jurk te zoeken deze week?’ vroeg ik haar.

Ze kijkt me geschokt aan.

‘Waarom ga je niet met Jessica of een andere meid?’ hoor ik Jasper vragen. Ik kijk hem kort aan.

‘Ze hebben al een jurk en het leek me leuker om met Alice te gaan.’

Dan kijk ik weer naar haar. Ik heb al die tijd dat ik Jasper aankeek hem niet in de ogen aangekeken. Mates voelen zich erg beschermend over de ander en ik wil niet dat Alice het idee krijgt dat ik achter Jasper aanzit. Alice kijkt me enthousiast aan.

‘Leuk.’

Ik glimlach.

‘Wanneer?’ vroeg ik haar.

Alice leek na te denken.

‘Donderdag.’

Ik knik en neem een stap terug.

‘Dan zie ik je morgen in de les.’ Ik knik naar Jasper en Emmet. Rosalie kijkt me boos aan.  ‘Alice… Edward.’ Zeg ik dan ook naar enige twijfel en loop weg. Zodra ik weg ben bij de tafel begint het geroezelmoes.

Ik ben de deur nog niet uit of ik voel een hand op me schouder. Ik kijk verbaasd om en zie Jessica me aankijken. ‘Wat vroeg je aan Alice Cullen?’ vroeg ze.

‘Waarom zou ik jou dat vertellen?’ vroeg ik haar.

“Omdat ik je vriendin ben.’ Zegt ze op een “duh” toontje.

Ik rol met me ogen. ‘Een vriendin verteld niet elk mogelijke roddel door. Je bent geen echte vriendin.’ Ik loop weg. Jessica achter latend in schok en ik denk ook de Cullens. Het boeit niet. Ik ging met Alice shoppen. “Zucht” en dat ging ik leuk vinden. Ik vind shoppen echt niet leuk maar Alice wel en ik moet meer informatie hebben. Donderdag zou ik een beetje krijgen. Ik kan nooit alles te weten komen behalve als ze het me vertellen. Waarom zouden ze… behalve als ik het hun vertel. Nee, dat is uitgesloten. Ze zouden naar de Volturi kunnen gaan. Dan heb ik heel onze familie in gevaar gebracht. Nee, het kan niet.

Met een zucht loop ik de Spaanse les in en ga zitten. Een paar minuten later kwam Mike naast me zitten.

‘Waarom liep je naar de tafel van de Cullens?’ vroeg hij.

‘Gaat je niks aan.’ Vertel ik hem.

‘Je moet weg van ze blijven. Ze zijn raar. Vooral Edward. Hij kijkt je aan alsof hij je wil opeten.’

opeten… grappige woordkeuze. Als Edward me wou opeten had hij vast honger….

‘Altijd?’ vroeg ik.

Mike knikt.

Altijd wou hij me opeten. Ik heb wel vaker gehoord dat ik lekker rook maar altijd… Ik weet het niet. Dit moet ik verder onderzoeken.

Met een zucht volg ik de les en als ik uit de les ben zucht ik opgelucht. Nu naar huis en daar schrijf ik het op.