Bella Hunter

Hoofdstuk 6

De volgende ochtend loop ik naar beneden en gelijk zie ik een briefje liggen op de tafel. Er staan maar zes woorden op.

Je mag weer aan de gang.

Ik spring op en geef een gil.

‘Dank je wel papa.’ Daarna ontbijt ik snel en pak me spullen voor school. Ik vergeet niet me notitie boekje mee te nemen.

Ik kom vroeg aan op school en begin gelijk alle notities op te schrijven.

·         2de keer Edward niet donkere ogen krijgen.

·         Ze zijn heel aardig.

·         Blijven van iedereen weg.

·         Goed gemanierd.

Dat was het wel ongeveer. Ik kan niet wachten totdat ze op school komen.

Gelukkig hoef ik niet lang te wachten want vijf minuten erna komen ze op school. Ik fotografeer de auto en ze allemaal als ze uitstappen.

‘Waarom fotografeer je de Cullens?’

Ik spring op en kijk achter me.

Angela kijkt me aan.

‘Wat?’ vroeg ik.

“Je fotografeert de Cullens.’

Ik schud me hoofd.

‘Nee de school.’

‘Waarom staan daar toch echt de Cullens op.’

Ik kijk naar de lens en zie dat de Cullens er inderdaad op staan. Met een zucht doe ik de camera uit. Ze hebben het vast gehoord.

‘Ik fotografeer iedereen.’

‘Waarom?’ vroeg Angela verward. Ik haal me schouders op.

‘Denk dat het handig is voor later. Je hebt ook altijd je camera om je nek.’

Angela knikt licht blozend.

‘Klopt. Misschien kom ik wel iets bijzonders tegen.’

‘Om die reden fotografeer ik iedereen. Ik weet dat ik het later ga gebruiken.’ En zodat ik in rust ze kan tekenen maar dat hoeft Angela niet te weten.

Ze knikt en dan lopen we samen naar de les.

De lessen zijn saai en ik maak aantekeningen van alles. Dan komt de lunch. Met een zucht loop ik naar binnen. Jess kijkt me verbaasd aan maar ik wil niet naar buiten. De zon schijnt en de Cullens zijn nergens. Daarom ga ik naar de kantine. Bijna niemand is er en ik ga aan de eerste lege tafel zitten. Ik pak me boek met informatie over Carlisle en de tekeningen van vroeger die de vader van Billy Black heeft gemaakt. Ik bekijk de tekening van hem en leg die in mijn boek. Ik teken hem over en zet eronder de namen voordat ik ze nog een keer over teken hoe ze er nu uit zien. Ik teken Alice, Jasper en Emmet er ook bij en hun namen.

Ze zijn nieuw.

Dan pak ik me camera en teken de Volvo naast de Mercedes. Ik weet niet van wie de auto is maar daar kan ik nog wel achter komen.

Ik kijk op als de Cullens binnenlopen. Ze pakken geen eten of drinken en gaan aan hun vaste tafel zitten. Ik kijk weer neer op mijn boeken.

Ze komen niet naar buiten met de zon. Maar overdag zijn ze wel buiten.

Dan sla ik die van mij dicht en stop hem in de tas voordat ik verder ga lezen met Carlisles verhaal. Zorgvuldig bedek ik de naam van het boek.

Ik voel de Cullens blik op me en hoor ze praten maar ik kan ze niet verstaan.

Als de bel gaat stop ik het boek weg en sta ik op.

Ik kijk naar de Cullens die ook allemaal op staan en loop dan naar het biologie lokaal toe.

Als de tweede bel gaat loopt Edward het klaslokaal binnen. Iedereen stopt met hun gesprek en Edward gaat snel zitten.

Hij was bijna te laat. Waarom…

Voor ons ligt een microscoop en wat plaatjes. Meneer Banner geeft de opdracht dat we de schuifjes in de goede volgorde moeten liggen.

‘Dames eerst.’ Zegt Edward.

Ik kijk hem geschokt aan.

Zijn stem.

‘Ik kan ook eerst gaan als je wilt.’ Zegt Edward. Ik schud snel van nee en stel de microscoop goed in.

‘Prohase.’ Zeg ik.

‘Mag ik kijken?’ vroeg Edward. Zijn hand raakte de mijne. Ik voel de kou en trok me hand terug. Maar ik voelde nog iets anders. Een schok. Alsof hij elektrisch geladen was. Edward trok zijn hand terug maar pakte wel de microscoop. Hij keek erin.

‘Prohase.’

Zo gingen we door. Hij dacht wat en ik controleerde. Jammergenoeg had hij het wel altijd goed maar dat was te verwachten van een vampier die al heel veel jaren naar school ging.

Ik keek naar rechts en zag dat Mike met het meisje naast hem twee plaatjes vergeleken. Een ander groepje had zijn boek open onder tafel.

Met een zucht keek ik weer naar voren.

‘Mooi weer hé,’ mompelde Edward.

Ik keek hem verbaasd aan. Het regende niet en de zon scheen net zelfs een beetje.

‘Ja.’ Zei ik. Lag het aan mij of dwong Edward zichzelf met mij te praten.

‘Hoe vind je het hier?’

‘Wel oké. Leuker dan gedacht.’ Zeg ik eerlijk. Leuker omdat ik niet wist dat ik vampiers in de gaten kon houden.

‘Ik ben blij dat je het leuker vind dan gedacht.’ Zegt Edward. Ik geef hem een glimlach en hij glimlacht terug.

We zijn weer stil. Dan komt meneer Banner naar ons toe gelopen.

Hij kijkt naar ons blad.

‘Edward denk je niet dat Isabella ook een kans verdient.’ Zegt hij.

‘Ze had er drie van de vijf goed.’ Zegt Edward.

Meneer Banner knikt.

‘Goed gedaan Isabella.’

Ik knik.

Dan loopt meneer Banner weer weg.

De bel gaat snel en Edward is al de kamer uit voordat de bel gestopt is.