Bella Hunter

Weten of niet?

Iedereen rent weg behalve pap, Eric en ik.

'Bella,' zegt Eric en hij legt een hand op mijn schouder.

'Het is goed.' Mompel ik.

Eric knikt langzaam. Dan kijkt hij waar ik naar kijk. Edward.

Hij geeft me een kus op mijn wang.

"Schreeuw als je hulp nodig hebt.'

Dan rent hij ook weg. Edward kijkt heel erg gekwetst.

'Edward,' mompel ik.

Zijn blik focust zich op mij. Dan kijkt hij weg.

Ik voel een stukje van mijn hart breken.

'Bella,' zegt pap.

Ik knik en zucht. Dan doe ik een stap terug en ga schuin achter Charlie staan.

'Wat was dat?' zei Carlisle toen. Ik zag ook dat hij gekwetst was.

'Dat... dat mogen we jullie niet vertellen.' Zegt Charlie uiteindelijk. Hij kijkt ook gepijnigd. Ik leg mijn hand op zijn schouder en hij geeft mij een glimlach.

'Wat mag je ons wel vertellen. Jullie praten over vampiers en hun vermoorden. Wie zijn jullie?' zegt Jasper. Hij lijkt woedend.

Ik kan niet anders dan boos worden. Ik doe een stap naar voren en trek mijn mes. Ik zal hem een lesje leren.

'Bella, hou je in. Dat ga je niet winnen.' Zegt pap. Wat?

Ik kijk hem geschokt aan.

'Leuk vertrouwen dat je in mij hebt.' Mompel ik.

'Je weet toch wie hij is.' Zegt Charlie zacht. Ik zucht. We hadden kort voordat de raad kwam verhalen gevonden over Jasper. Tenminste dat denken we. Het waren verhalen waarin hij de God van de Oorlog was. Die moesten we misschien niet uitdagen.

'Het spijt mij, ons enorm maar wij kunnen niks zeggen. Het is tegen de regels die er gemaakt zijn. Er staat dezelfde straf op als de straf die jullie hebben als jullie vertellen aan een mens dat jullie vampiers zijn.' Zegt Charlie.

Carlisle's ogen worden groot. 'Hoe lang weet je het al?' vroeg hij langzaam. In zijn ogen is hij natuurlijk gekwetst.

'Vanaf de eerste keer dat ik je zag.' Zegt pap.

'Waarom vertelde je niet dat je het wist.' Vroeg Emmet. Hij keek naar mij. Ik keek naar pap. Hij knikte.

'Ook dat is tegen de regels. Aangezien jullie het nu weten hebben we geen andere keus.'

'Wat gebeurt er als jullie terug gaan?' vroeg Edward. 'Wat voorn straf krijg je?'

Ik zag dat ondanks de gekwetste gevoelens die hij had hij nog steeds om mij gaf. Dat gaf me zo'n fijn gevoel. Ik glimlachte terug naar hem.

'Oké, ik heb gezegd dat ik een relatie toelaat maar doe dit soort vriendjes gedoe niet bij mij, Bella.' Zegt pap. Ik bloos en knik. 'En voor jou antwoord... niets dat mijn dochter niet aankan.'

Edward fronst.

'We moeten nu echter gaan. Ga morgen maar verder met jullie staarwedstrijd.' Mompelt Charlie.

De Cullens knikken.

'Succes met jagen.' Mompel ik en dan lopen Charlie en ik de bossen in. Als ik om kijk zie ik dat de Cullens diep in discussie zijn.

Ik kijk naar pap en die knikt. Dan rennen we beide snel weg.

'Wat is mijn straf?' vroeg ik hem.

'Niks.' Zegt hij dan.

'Huh?' vraag ik verward.

'Ik haal je van de zaak af. Je komt te dicht bij hun. Het is te gevaarlijk. Voor ons en voor hun.' Ik zucht maar knik. Dat begrijp ik.

'Oké, vader.'

Pap glimlacht. 'Ik hoop dat Carlisle en ik vrienden kunnen blijven.'

'Dat hoop ik ook.' Zeg ik met een glimlach.

Misschien word het leven wel makkelijker nu ze het een beetje weten. Of het word juist moeilijker maar daar probeer ik niet aan te denken.

'Nu de jacht nog afmaken.' Zegt pap.

En dan zijn we weer bij de groep.

Ze kijken ons kort aan maar zijn waarschijnlijk boos.

Hettie en Lara komen naar mij toe.

'Dat was nog is wat interessants.' Zegt Lara.

'En dat waren nog wel wat leuke jongens,' mompelt Hettie in mijn oor.

Ze lachen en ik bloos.

'Welke is het?' vroeg Lara.

'Degene met de bronzen haren.' Mompel ik.

Ze giebelen als schoolmeiden en dan rennen we met z'n drieën weg. Weg van de stomme mannen en weg van het leven waarin ik niet met Edward mag hebben.