Nasıl ya? Hümeyra geçen hafta karşımdaki 7 numaralı daireye taşınan ailenin kızımıymış? Bu kızdan kurtulamayacak mıyım ben? Peki yanında ki genç çocuk kim? Hümeyra'ya mı sarıldı o? Yok artık! Sen kime sarılıyorsun lan!
Bir dakika ya, banane bundan! Sarılırsa sarılsın.
Kapının dürbününden gözümü çekip arkamı döndüm. Bu sırada dışarıdan gelen
"Abiciğim!" seslenişiyle istemsizce kapıyı açıp sesin geldiği yere Hümeyra'ya baktım. Beni karşı dairesinin kapısında gören Hümeyra bir süre şaşkınlıktan sessiz kaldı. Abisinin,
"Söyleyecek misin artık Hümeyra? Seni bekliyorum." deyişiyle gözlerini benden çekip,
"Akşam gelirken yoğurt alır mısın?"
"Tamam kardeşim, hadi içeri gir sen." dedi abisi yanıma yaklaşırken,
"Selamun aleyküm kardeşim. Ben Ömer." dedi.
"Sanada selam. Ceyhun, adım Ceyhun." diye karşılık verirken sesinin titrediğini farketmiştim.
"Babam ilk gün konuştuklarınızdan bahsetti de biraz, seni tanımayı çok istiyordum." dedi.
"Baban ateist olduğumu söylemeyi unuttu sanırım. Senin gibi bir müslümanın benimle ne işi olabilir ki."
"Kainatın sultanı peygamberimiz bile " Sizin dininiz size, benim dinim banadır." demişken, seni neden inancınla yargılayayım ki? Ben yalnızca burada kimseyi tanımadığım için beraber takılabileceğimizi düşünmüştüm. " dedi.
"Takılmak mı? Ne yapacağız ki? Bizim eğlence anlayışlarımız farklıdır. Sen camide ibadet etmekten hoşlanırken ben barlarda kızlarla takılırım. Benim gibi biriyle nasıl takılacaksın?"
"Oturup sohbet ederiz, benim üniversiteden arkadaşlarımla tanıştırırım seni."
"Hani arkadaşın yoktu senin?"
"Burada arkadaşım yok dedim, arkadaşım yok demedim ki kardeşim. Üniversiteyi Ankara'da okuyorum. Bugün arkadaşlarım buraya gelecek. Akşam namazından sonra Okyanus kafede buluşacağız. Hatta seninde gelmeni çok isterim. Hepsi çok iyi pırıl pırıl insanlardır."
"Pekâlâ, geleceğim." dedim.
Gülümseyerek,
"Allaha ısmarladık." dedi ve merdivenlerden aşağı inmeye başladı. Tam bu sırada akşam ezanının saat kaçta okunduğunu bilmediğimi hatırlayınca arkasından,
"Ömer a!" diye seslendim.
Bir basamak daha inip bana döndü,
"Akşam namazından sonra dedin, kaçta okunuyor?"
"Sen saat 8 gibi Okyanusta ol Ceyhunum." dedi ve merdivenleri hızla inmeye devam etti.
Ardından bende hızla kapıyı kapatıp oturma odasına girdim. Saate baktım. Altıyı çeyrek geçiyordu. Hızla duşa girip saçlarımı da aynı oranda hızla yaparsam tempolu bir yürüyüşle saat sekizde okyanus kafede kesinlikle olurdum.
Hızla üstümü çıkartıp banyoya ilerledim.
Ilık bir duşun ardından saçlarıma şekil verdikten sonra hızla kıyafetlerimi giyindim. Açıkçası içimde nedenini bilmediğim bir coşku ve heyecan vardı. Yeni insanlarla tanışacak olmaktan çok bu insanların müslüman olması heyecanlandırıyordu. Aslında müslümanlar iyi insanlardı. İnandıkları şey, onları iyiliğe ve güzelliğe sevkediyordu. Bu insanlarla aynı ortamda olmaktan korkmuyor ve çekinmiyordum. Sadece inandıkları şey saçma geliyordu. Hepsi bu kadar.
