Κεφάλαιο 22:Ελευθερία ή Θάνατος?

138 15 11
                                    


Μαρίας POV.

Άνοιξα σιγά, σιγά τα μάτια μου και προσπαθούσα να αντικρίσω που βρίσκομαι εφόσον τα έβλεπα όλα θολά στην αρχή. Μετά όμως οταν καθάρισε η όραση μου διέκρινα καθαρά που είμαι!

Βρίσκομαι στο δωμάτιο μου!
Μα δεν είναι δυνατόν!
Τι έγινε? Ποιός ήταν αυτός που με έφερε εδώ?

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου και η πόρτα άνοιξε!
Και μέσα μπήκε ο/η ......
Και πάμε για διαφημίσεις!

Πφφφ χαχαχα αστειάκι ;)

Μπήκε μέσα ο Ντανος! Ο αδελφός μου.Ναι, τον φωνάζω Ντάνο από τότε που με θυμάμαι!
Και όχι δεν ενοω τον Ντανο από το survivor.Δανιήλ λένε τον αδελφό μου αλλά εγώ τον φώναζα Ντανο πριν αρχίσει το survivor.  Aς μην μένουμε όμως σε λεπτομέρειες!

Καθώς μπήκε μέσα ο Ντανος έτρεξα και τον αγκάλιασα.

"Πώς βρέθηκα εδώ? ''

''Καλά δεν αναγνωρισες την φιγούρα του αδελφού σου.''

Τότε το επεξεργαστικα λίγο.
''Α ναι! Όντος! Τώρα το κατάλαβα! Αλλά που ήξερες που ήμουνα? Γιατί μου έβαλες υπνωτικο? ''

''Σσσσσ, δεν είναι ανάγκη να τα ξέρεις όλα. Έλα πάμε στο σαλόνι σου έχω μια έκπληξη! ''

Με το που μπήκαμε στο σαλόνι...

''ΈΚΠΛΗΞΗ! ! !''πετάχτηκαν όλες οι φίλες μου.

Ήρθαν όλες και τις αγκάλιασα μια προς μια και έπειτα κάναμε όλοι μια ομαδική αγκαλιά!

Ύστερα κάτσαμε και συζητήσαμε όλα αυτά που έγιναν.

Άννα:"πες μας ακριβώς με λεπτομέρειες, τι σου είπε τις πρώτες μέρες?''

''Με έφερε στο σπίτι του και όταν είδα τα ρούχα μου στην ντουλάπα μου είπε ότι τα πήρε από το σπίτι μου και ότι ενημέρωσε τους γονείς μου και τον αδελφό μου και συμφώνησαν! ''

Ντανος:"και εσύ ψαρωσες! ...όπως πάντα! ....Μαρία, αυτός όχι μόνο δεν μας ρώτησε αλλά είχε και το θράσος να επιλύσει τους γονείς μας να σε αφήσουνε και να μην ενημερώσουν την αστυνομία γιατί θα έβλαπτε εσένα! Εγώ άμα ήμουν παρόν εκείνη την στιγμή θα τον ειχα σαπίσει στο ξύλο! Αλλά δυστυχώς ήμουν στην δουλειά και δεν ήξερα τίποτα. Μετά όταν ήρθα σπίτι, δεν μου είπαν τίποτα για το περιστατικό αυτό και οταν τους ρώτησα που είναι η Μαρία, ξέρεις τι μου απάντησαν?''

''Τί? ''

''Πηγε στη Θεία! Όταν λοιπόν πήρα τηλέφωνο την θεία την ρώτησα άμα είσαι εκεί και μου είπε ναι και ότι κοιμάσαι εκείνη την στιγμή. Κάθε φορά που έπαιρνα τηλέφωνο την θεία μου έλεγε και από μια δικαιολογία ή δεν το σήκωνε, και το κινητό σου ήταν απενεργοποιημενο, όλο αυτό δεν μου κόλλαγε καθόλου. Έτσι μία μέρα άκουσα την Μαμά να συζητάει με τον μπαμπά για αυτό το θέμα και από τότε πήρα τα μέτρα μου.''

Εγκλωβισμένη στα χέρια σουNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ