Εγκλωβισμένη στα χέρια σου

Κεφάλαιο 35 : ''Δεν έρχομαι!''

Άννα:"Μαρία τι σου συνέβη! ?''

Μαρία:"Τον αγαπάω. ''

Νικη:"Ε όχι! ''

Μαρία:"Τον αγαπάω σας λέω! ''

Μαριλένα:"ΨΈΜΑΤΑ! Δεν γίνεται να αγαπάς κάποιον  που σε έχει εγκλωβισμένη εδώ μέσα! Δεν γίνεται να αγαπήσεις έναν τέτοιον άνθρωπο, ο οποίος σου έχει καταστρέψει και τη ζωή σου και τη ζωή μας! ''

Μαρία:"λυπάμαι...μα, δεν μπορώ να φύγω.''

Σοφία:"Ξέρεις τι περάσαμε εμείς για να σε βρούμε?
Και τώρα που επιτέλους σε βρήκαμε γυρίζεις και μας λες πως δεν θες να έρθεις μαζί μας?
Είναι σαν να γυρίζεις και να μας λες πως δεν θες την ελευθερία σου!  ''

Μαρία:"....''

Μαριλένα:"Γιατί δεν μιλάς? ''

Μαρία:"...''

Μαριλένα:"ΜΊΛΑ ΓΑΜΩΤΟ ΣΟΥ! ''

Σεβαστή:"Μα γιατί Μαρία?''

Μαρία:"Απλά, όλους αυτούς τους μήνες με φροντίζει και με σέβεται. Έχει αλλάξει προς το καλύτερο και γι'αυτό..''

Άννα:"Άστο καταλάβαμε! ''

Σεβαστή:"Μαρία? Το ξέρεις πως αυτό δεν είναι αγάπη!
Το να σε έχει κλεισμένη εδώ το θεωρείς αγάπη? !''

Μαρία:"Δείχνει ότι νοιάζεται για μένα! ''

Μαριλένα:"Άμα νοιάζεται όπως λες τότε για ποιόν γαμημένο λόγο είσαι θλιμμένη? Για ποιόν γαμημένο λόγο τα λες όλα αυτα?
Ξέρω γιατί τα λες! Επηδει αυτός σε ανάγκασε να τα πεις, απειλώντας σε ότι θα μας βλάψει! Ε λοιπόν ξέρεις κάτι?
Θα παω στο δωμάτιο του και θα τον κανονίσω! ''

Άννα:"Τι κάνεις παιδάκι μου τρελάθηκες! ?''την έπιασε απ'το μπράτσο και η Σοφία απ'το άλλο.

Μαριλένα:"ΑΦΉΣΤΕ ΜΕ ΓΑΜΩΤΟ! ''

Νίκη:"Σταματά να βρίζεις! Υπάρχουν και παιδιά εδώ! ''

Σταμάτησαμε όλοι και την κοιτάξαμε με απορία σμιγοντας τα φρύδια μας. *τζιτζικες ακούγονται στο background*

.
.
.

Νίκη:"Τι! ? Έχω και'γω μιά παιδική ηλικία νταξειιι!?!''

Μαριλένα:"....Αφήστε με να παω να κάνω την φάτσα του πουρέ!
Αφήστε με λέω! ''

Σεβαστή:"Μη! Μαριλου! Κρατα σταθερά το επίπεδο σου! ''

Μαριλένα:"ΛΟΙΠΌΝ! άμα θες να μην κάνω σκηνή μπροστά του καλά θα κάνεις να αλλάξεις γνώμη και να έρθεις μαζί μας! Γκεγκε! ?''

Μαρία:"Τι θα γίνει αν θελήσω να κάτσω εδώ μαζί του? ''

Μαριλένα:"Τότε θα σε τσακισω.''
Είπε με χαμόγελο τζόκερ χωρίς να ανοιγοκλησει το στομα της .

Μαρίας POV.

''Παιδιά εγω-''δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω και η πόρτα του δωματιου του άνοιξε!

''Αμάν! Φύγετε γρήγορα! ''

Μαριλένα:"Δεν πάμε πουθενά! ''

Τα βήματα ακουγωντουσαν όλο και πιο κοντά, ώσπου όλοι τον αντικρίσαμε!

Μαριλένα:"ωπ! Καλός τον! ''

Σεβαστή:"Τι κάνεις βρε! ?
Εμείς μια καλησπέρα ήρθαμε να πούμε, και περνώντας είπαμε δεν πάμε να κλέψουμε την Μαρία?
Πολύ καιρό δεν την είδαμε, εσύ την χορτασες οπότε θα την πάμε καμία βολτίτσα ε? ''

Σοφία:"Ώρες, ώρες δεν μπορώ να την καταλάβω! ''

Άννα:"Γιατί εγώ μπορώ! ?''

Ο Στέφανος δεν είπε λέξη απλά άρχιζε να κατεβαίνει τα σκαλιά αργά καθώς μας  κοιτάζε με αυτό το άδειο του βλέμμα, και ήξερα πολύ καλά τι σήμαινε αυτό το βλέμμα! Πάντος σίγουρα όχι κάτι καλό!

    ◀▶◀▲◀▲◀▲◀◀▲◀▲◀▲◀▲◀▲◀▲◀▶

Μία υπενθύμιση! ↓

Πείτε μου στα σχόλια άμα θα θέλατε η Μαρία να τα φτιάξει με τον Στέφανο ή οχι.
Ή άμα θα θέλατε να γνωρίσει κάποιον άλλον.
Η πλειοψηφία κερδίζει!

Σχολιάστε εδώ→

Να έχετε μια Τέλεια μέρα.

Προς το παρόν ββ ήρωες μου! ^,^