Εγκλωβισμένη στα χέρια σου

Κεφάλαιο 25:Αδιέξοδος

Ξύπνησα σε ένα κρεβάτι, το κρεβάτι του!

Σηκώθηκα αργά και τότε συνιδιτοποιησα ότι δεν ήμουν μόνη. Αριστερά μου κοιμόταν αυτός χωρίς μπλούζα και τότε αμέσως στράφηκα στο σώμα μου.

Ευτυχώς φοράω τα ρούχα μου.
Δεν θυμάμαι ακριβώς τι έγινε χτες, το μόνο που θυμάμαι είναι
ότι βρισκόταν από πάνω μου και όταν τελείωσε την πρόταση του, μου κάλυψε το στόμα και την μύτη με ένα πανάκι που κρατούσε στο χέρι του .

Σηκώθηκα σιγά, σιγά ώστε να μην τον ξυπνήσω, δυστυχώς όμως ξύπνησε! Και εγώ άνοιξα την πόρτα γρήγορα και άρχιζα να τρέχω με όλη μου την δύναμη.
Ένιωθα ότι έτρεχα για αιώνες και διέξοδο δεν μπορούσα να βρω .
Καθώς όμως έτρεχα όλο και πιο πολύ, τόσο περισσότερο διαπίστωνα πως δεν υπήρχε πουθενά η διέξοδος.

Σταμάτησα για να πάρω μια ανάσα. Το σπίτι ήταν ατέλειωτο και μπορώ να πω πως ήταν σαν λαβύρινθος! Βασικά πιο πολύ με λαβύρινθο μοιάζει παρά με σπίτι.

Το μόνο που έβλεπα μπροστά μου ήταν πόρτες! Παντού πόρτες! Τις οποίες είχα ανοίξει μα καμιά από αυτές δεν οδηγούσαν προς την έξοδο. Όλες αυτές οι καταλεφκες πόρτες που άνοιξα, στο εσωτερικό τους είχανε μόνο λευκούς τοίχους και τίποτα παραπάνω, ούτε ένα παράθυρο δεν είχαν. Τι στο καλο!?

Όλες τις πόρτες τις είχα ανοίξει! Έτσι νόμιζα δηλαδή.

Ξαφνικά άκουσα βήματα και με γρήγορες κινήσεις σηκώθηκα και άρχιζα να τρέχω, άνοιξα μία πόρτα και μπήκα μέσα.
Άκουσα τον Στέφανο - Μιχάλη να σιγοτραγουδαει και μου κόπηκε η ανάσα.

Στέφανος:"Μαρίιια! Μαρίιια!
Που κρύφτηκες? ''

Στον κωλο σου!

Σ:"όπου και να κρύφτηκες εγώ θα σε βρωωω! ''

Ωω

Σιγά μην με βρεί! Θα ψάχνει για μήνες! Μπορεί και χρόνια.

Τα φώτα ξαφνικά έσβησαν.

Νωρίς χάρηκα μου φαίνεται!

Άρχισες να χεζεις μου φαίνεται!

Σκααασεεε! Φοβάμαι! ! !

Άκουσα τότε την πόρτα να τρίζει ανοιγοντας σιγά, σιγά.

Κοκαλωσα.

Ήμουν κουλουριαζμενη στην αριστερή μεριά του τοίχου, κάτω στη γωνία και περίμενα τον θάνατο μου.

Η πόρτα προς έκπληξη μου έκλεισε! Και μία φωνή ακούστηκε σ'όλο το σπίτι.

Σ:"θα σου δώσω άλλη μία ευκαιρία για να βγεις!
Άμα βγεις δεν θα σε τημορισω!
Αν όμως δεν βγεις! Θα υποστεις τις συναιπιες! Θα μετρήσω ως το
3 !

1 !

Δεν έβγαινα!

2 !

Δεν έβγαινα!

3 !

Μπήκε μέσα στο δωμάτιο με φόρα, άναψε τα φώτα και όταν με είδε....όταν με είδε...έκανα την λιπόθυμη κάτω στο πάτωμα!

Όταν με πλησίασε, τον έριξα κάτω βάζοντας του τρικλοποδιά και άρχιζα να τρέχω! Που όμως, δεν ξέρω! Είμαι τόσο φοβισμένη
που τρέχω και δεν ξέρω που.
Γυρνώντας το κεφάλι μου πίσω που και που τον έβλεπα που περπατούσε χαλαρά, με τα χέρια στις τσέπες και ένα ανατριχιαστικό χαμόγελο.

Έστριψα αριστερά και είδα μία σκάλα την οποία δεν την είχα ξαναδεί. Την κατέβηκα και είδα έναν τεράστιο χώρο, σαν αποθήκη. Πήγα και κρύφτηκα πίσω από κάτι βαρέλια.

Τον άκουσα να κατεβαίνει τα σκαλιά αργά, αργά, να περπατάει και μετά από 5 βήματα σταμάτησε.

Απόλυτη σιωπή επικράτησε.
Γύρισα το κεφάλι μου στα αριστερά και είδα δύο μάτια να με κοιτάζουν κατάματα!
Τα μάτια του!

Τραβήχτηκα απότομα με αποτέλεσμα να ρίξω κάτι κρασιά που ήταν τοποθετημένα πάνω στα ράφια, αλλά τελευταία στιγμή ένα χέρι με τράβηξε και με έβαλε σε μια ζέστη αγκαλιά.

             ◇○◇○◇○◇○◇◇○○◇○

Να έχετε μία Τέλεια μέρα♥
Ββ πολεμιστές μου ^'^