Εγκλωβισμένη στα χέρια σου

Κεφάλαιο 38 :''Πάθος''

Τα χέρια του είχαν τυλιχτει γύρω απ'τον λαιμό μου και με φιλαγε παθιασμένα, Εγω παραπατισα και έτσι πέσαμε με φόρα πάνω στο διπλό κρεβάτι.
Αυτός, συνέχιζε ανενόχλητος να με φίλα σαν να μην υπήρχε αύριο. πήγε στον λαιμό μου και στην αρχή άρχιζε να τον γλύφει σαν ένα επτάχρονο που απολαμβάνει την γρανίτα του.
Βογκιξα ελαφρώς τη στιγμή που δάγκωσε τον λοβο του αυτιού μου.Ένιωσα να χαμόγελα και εκείνη τη στιγμή μου ψιθύρισε.

Σ:"Ενα θα σου πω μόνο και βάλτο καλά στο νου σου!
Μόνο εγώ μπορώ να Σ'έχω, μόνο εγώ μπορώ να σε αγγίζω, κανένας άλλος! ''

Ανατρίχιασα στο άκουσμα των λέξεων του.

Μετέπειτα έβγαλε τη μπλούζα μου και μου άφηνε πιπιλιες
στους κοιλιακούς μου ... (ναιπ! Εχω κοιλιακούς! Δύσκολο να το πιστέψετε ε? Και εγώ δυσκολεύτηκα να το πιστέψω τον πρωτο χρόνο που έκαναν την εμφάνιση τους ...οκ σκάω.
Μπορείς να συνεχίσεις συγγραφέα! )

Συγγραφέας:"Μα τι τιμή! ''
*ειρονικος τόνος*

Ο Στεφανος πήγενε ολο και πιο κάτω ...άνοιξε τη ζώνη του παντελονιού μου και κατέβασε το φερμουάρ με τα δόντια του, έβγαλε και το δικό του και με κοίταξε κατάματα περιμένοντας
την έγκριση μου.

Του ενευσα καταφατικα.

Σ:"είσαι σίγουρη πως είσαι έτοιμη? ''

''Μμμ..'' (αυτό σημαίνει ναι, για όσους δεν κατάλαβαν χιχι )

Με μία κίνηση εισχωρησε μεσα μου και εγώ αυθόρμητα γατζοσα
τα νύχια μου στην πλατη του.
Έφερα το κεφάλι μου πίσω απότομα καθώς βογγουσα.

.
.
.
.
.

....όταν πλέον ξεκουραζομασταν
Ο Στεφανος αποφάσισε να αρχίσει την κουβέντα.

Σ:"..θυμάσαι την μέρα που το είχες σκάσει και ετρεχες ανέμελη στο δάσος! ? ''

''Ακόμα και εκεί με παρακολουθαγες? ''

Σ:"Υπάρχει κάτι που δεν σου εχω αποκαλύψει ακόμα...''

''Όπως? ''

Σ:"Θυμάσαι την μέρα του δυστυχήματος? ''

''Ναι, που με έσωσε αυτός με τον οποίο τον έβαλες εσύ!.. ''

Σ:"..μόνο που....δεν ήταν αυτός που σε έσωσε...''

Πετάχτηκα! Ξαφνιάζμενη!

''Τι εννοείς δεν ήταν αυτός? Τότε ποιος ήταν! ?''

Σ:"μάντεψε! ... ''μου είπε με ένα πονηρό χαμόγελο.

''Αυτό αποκλείεται!
Μα πώς! ? Αφού τον είδα! ''

Σ:"ίσως ο φόβος σου δεν σε άφησε να δεις καθαρά.''

''.....και τότε που-''

Σ:"που βρισκόταν ο άλλος! ?
Στο σπιτάκι του! ..και αραζε''
.
.
.
Άμα ακόμα δεν έχεις καταλάβει τι συνέβη να στο πω πιο ξεκάθαρα!
Εγώ ήμουν αυτός που σε εσωσε απο το ατυχιμα, Εγω ήμουν αυτός που σου χάιδευε  τα μαλλιά τα βραδιά,...εγώ ήμουν και είμαι αυτός που θα είναι πάντα δίπλα σου!.''

Έστρεψε το βλέμμα του σε εμένα και μεμιάς με έβαλε μες την αγκαλιά του δίχως να κουνηθεί, ανταπεδωσα την αγκαλιά και καθόμασταν έτσι πανω από πέντε λεπτά σίγουρα, αλλά δε με ένοιαζε ήθελα να τον αγκαλιάσω.

Ενα περίεργο αίσθημα με κατρακύληζε συνέχεια, Οσο και να μην ήθελα να τον αγκαλιάσω τα χέρια μου πήγαιναν από μόνο τους, ήταν λες και έλεγχε το σώμα μου, την καθε κίνηση μου, την κάθε αναπνοή μου ...τον ένιωθα δίπλα μου παντού!
Κάποιος θα νόμιζε πως ήταν καταπιεστικό, αλλά δεν ήταν, τουλάχιστον Οχι για μένα.
Το είχα συνηθίσει, τον είχα συνηθίσει. 

  :-D▼→▼↓•◇▶←↑•◆▼→•↑•■→☆↓↑

Ββ ήρωες μου! ♥
Να έχετε μια Τέλεια μέρα!  ^,^