Κεφάλαιο 37 : "Σύνδρομο Στοκχόλμης"

113 10 2
                                    

''Άρη...''

''Αρη....''

''Άρη...''

Σ:"Μαρία, Μαρία...Μαρία!!!''

Πετάχτηκα απότομα.

''Αααα! Τι έγινε! ?''

Σ:"Ποιος είναι ο Άρης? ''

''Ο ποιός? ''

Σ:"Μιλούσες στον ύπνο σου και είπες τρεις φορές Άρη! ''

''Ωραία μπράβο μου .''

Σ:"Μαρίααααα, ποιος είναι αυτός ο Άρης? ''

''Άμα τον ήξερα κιόλας! Θα σου λεγα! Αλλά δεν ξέρω. ''

Η έκφραση του προσώπου του άλλαξε και μπορούσα να διακρίνω την οργή στο βλέμμα του.

Με έπιασε απ'τους καρπούς και στάθηκε απο πάνω μου στα τέσσερα, κοιτώντας με κατάματα με θυμό.

''Καλημέρα και σε σενα...''χαμογέλασα άβολα

Σ:"Μην προσπαθείς να ξεφύγεις απ'το θέμα! ..έθεσα μια ερώτηση και περιμένω μία απάντηση! ''

''....''

Σ:"..Πολύ καλά!''είπε καθώς σηκώθηκε.''Αφού δε μου λες θα υποστεις τις συνέπειες..''

Ωχ! Νομίζω πως μου ξέφυγε κάτι
και μυρίζει!

''Είναι ενας φίλος! ....''

Σ:"φίλος!?''

''Ναι''

Σ:"Εγω δεν Θυμάμαι κανέναν Άρη''

''Ίσως γιατι δεν τον ήξερες?!''
Είπα το αυτονόητο και το τόνισα. ''Και επειδή νόμιζες πως ήταν κάποιος άγνωστος. ''

Σ:"θέλω λεπτομέρειες! Για να ξερω με ποιον εχω να κανω!''

''Γνωριστήκαμε στο φροντιστήριο όταν πηγενα γυμνασιο.Αλλά μετά από 4 χρόνια μετακόμισε σε άλλη πόλη. ''

Και φυσικά του είπα ψέματα! Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να  του έλεγα πως ο Άρης είναι φίλος του αδελφού μου και  ειμασταν στο παρατσακ να κάνουμε σχέση, όμως χάσαμε καθε επαφή όταν πήγε διακοπές ένα καλοκαίρι και δεν ξαναγύρισε ...ποτέ!
Και από τότε μέχρι την σήμερον ημέρα με βασανίζει αυτό το γεγονός πάρα πολύ!

''Μα δεν έχει σημασία τώρα πια.Σημασία έχει πως είμαι εδώ''σηκώθηκα και τον πλησίασα''και πως είμαι δικιά σου
...και σε θέλω.''

Μωρή προστυχομυαλη!

Εσύ πότε θα το βουλώσεις?

Ποτέ!

Εξαφανισου!

Να φας σκατα!

Ναι! Και μετά θα στα πασαλείψω στη μούρη σου!

Ιουυυυ αηδιαστικια!

Δε φταιω εγω! Εσύ με προκαλεσες!

Σ:"Ξανά πες το .''

''Σε θέλω''

''Και επίσης-''

ΚΑΜΠΟΥΜ! !

Σ:"τι ήταν αυτο! ?'' Πηγε να στρίψει  το κεφάλι του.

Και εκείνη τη στιγμή γύρισα απότομα το κεφάλι του και τον φίλησα!

Ω ναι, το έκανα. Πράγμα που τον εξέπληξε!

Ξαφνιάστηκε, Αλλά γρήγορα χαλάρωσε και αφέθηκε στο φιλί,
Τύλιξε τα χέρια του γύρο απ'τη μέση μου και εκείνη τη στιγμή είδα από την μισάνοιχτη πόρτα να περπατάνε στις μύτες οι τρελη μου παρέα.

Η Μαριλένα με το που με βλέπει της πέφτει το σαγόνι και ούρλιαξε βουβά, έπειτα πλησιασε και η Σέβη και άρχιζε να μου κάνει πονηρες φάτσες.
Εγω τους εκανα νόημα με τα χέρια μου προσπαθώντας να τους ρωτήσω γτ δεν φύγανε ακόμα και η σέβη προσπαθούσε να κρατήσει την Μαριλου για να μην ορμηξει στον Στέφανο.

Τους έκανα νόημα με το χερι μου να φύγουν και την ωρα που εφευγαν με ξαπλώνει ο Στεφανος
στο κρεβάτι και αρχιζει να με φυλαει στο λαιμο ξαφνηκα πετάγεται η σέβη και φωνάξε ψιθυρίωντας .''Μην ξεχάσεις να βάλεις προφυλακτικό! ''


Στεφανος:"Τι είπες  Να βάλω? προφυλακτικό? ''

''Εεε τι?  Οχι!''

Στεφανος :"Δε θα σε πιεσω, αλλά όποτε νιωσεις εσύ έτοιμη. ''

ΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙ!



    °◆°♧°◆°♧°◆°♧°◆°♧°◆°♧°◆°

Πείτε μου τι θέλετε να γίνει μετά? Θέλετε να το κάνουν ή οχι?

Να έχετε μια Τέλεια μέρα! ♥

Ββ ήρωες μου! ^,^

Εγκλωβισμένη στα χέρια σουOù les histoires vivent. Découvrez maintenant