BERDEL (Tamamlandı)

BÖLÜM 35

İyi okumalar okurcanlar.

26.06.2017
15:05

Zeynep Şadoğlu

Mirza'nın sırtımdaki eli donup kalmıştı.
Ağzımdan kaçan hıçkırık ile arkamı döndüm.
Mirza kaşlarını çatıp gözlerini kapatmıştı. Çenesi kasılmıştı, yani dişlerini sıkıyordu.

Elimi uzatıp yüzüne dokundum.

Yüzündeki elimi tutup indirdi. Kırdım. Kalbi güzel adamı kırdım. Kendimi de yaralayarak.

Yatakta oturup

"Anlamıyorum."diye mırıldandı.

Ayağa kalkıp odada volta atmaya başladı.
"Ha yani, ben cidden anlamıyorum!"
Ses tonu git gide artıyordu.

"Bu kadar mı vazgeçmek istiyorsun benden, bizden? Korkuyorsun, biliyorum hem de çok korkuyorsun. Ben de korkuyorum, ama ben korkumu sana, size yansıtmıyor, içimde yaşıyorum. Hatta en derinlerine ittim bu korkuyu yüreğimin. Deli gibi korkuyorum. İlk defa bu kadar korkuyorum ben Zeynep!"

Sesi acı çeker gibiydi. Bu gerçek ile boğazımdaki yumru kendini belli eder oldu ve ağzımdan kaçan hıçkırığa engel olamadım.

"Ağlama! Sen ağlayınca korkum katlanıyor. Her an sizi kaybedecekmiş gibi hissediyorum."

"Ö-özür dilerim."
"Dileme sen çoktan kararını vermişsin. Bizi bırakıp gitmekle kararlısın. Ben korkmuyorum mu sanıyorsun? Hiç olmadığı kadar ama, ama güzel düşünüyorum güzel olsun diye. Dua ediyorum
'Allah'ım alma onları benden, onlara sağlıklı ve uzun ömürler ver!'
diye!! Ama sen böyle yaptıkça ben daha kötü oluyorum. Senin için ayakta duruyorum ben ya sen!? Sen beni bırak bebeklerin için bile ayakta duymuyorsun! Bu kadar mı güçsüzsün Zeynep?!"

"Ben güçsüz değilim."
"Sen güçsüzsün! Sen bebeklerin için bir ayakta duramayacak kadar güçsüzsün.! Sen kendini çoktan bırakmışsın. Bebeklerimiz sana belki kızgındır, belki de kırgın. Onlar bizi anlayıp hissediyor Zeynep. Onlar bizi anlayıp hissediyor. Senin onları bırakmak istediğini düşünüyorlar belki de? Ya senden önce onlar seni bırakırlarsa?"

"Hayır! Onlar beni bırakmaz. Demi annecim?"

Elim karnımda durmadan ağlıyordum.
Mirza burukça gülümsedi ve son sözünü söyleyip kapıyı çekti çıktı.

"Anneleri onları bu kadar bırakmak isterken mi? Sanmıyorum."

*****

Göz kapaklarım acıdığı için kalkıp banyoya girdim.
Gözlerim kıpkırmızı olmuştu ve de balon gibi şişmişti.

Yüzümü yıkayıp aynaya baktım.

"Mirza haklı Zeynep! Sen böyle yapınca bebeklerin için daha kötüsü bile olabilir Allah muhafaza. Sen en iyisi kendine bir çeki düzen ver. Evet evet. İyi düşünelim ki iyi olsun demi annem?"

Dolan gözlerimi silip odaya geçtim. Mirza içerdeydi. Yüzündeki gülümseme beni görünce kayboldu. Tam yanına gidecektim ki elindeki kıyafetler ile yanımdan geçip banyoya girdi.

Demek ki Mirza'nın kalbini tamir etmek uzun sürecekti.

*****

Mirza Şadoğlu

Avluda oturmuş abimlerin hastaneden gelmesini bekliyorduk. Aradığımda gelmemem gerektiğini söyledi ve yola çıktıklarını bildirip telefonu kapattı.

Dışardan araba sesi gelince karşı sandalyede oturan Zeynep'e bakmadan kalkıp kapıya yürüdüm.

Gözü sürekli bendeydi.