BERDEL (Tamamlandı)

BÖLÜM 64

İyi geçen sınavlar sonucunda burada mutlu bir yazarcan varmış.

Okurcanlarını bekletmek istememiş de yeni bölüm atmış.

2468 kelimelik 1.part gibi düşünün. Devamı inşallah haftaya gelir.

Acelem var mazur görün iki ithaf yazıp sizi yeni bölümle başbaşa bırakıyorum.

Zelal-Aydogdu
random_at

19.11.2017
18:23
~Yazarcan~

Yorgun gözkapakları aralanınken elindeki sıcaklığa baktı. Kocası elini tutuyordu.

Gülümsedi.
Mirza da elindeki ele şefkat kokan bir buse kondurup tebessüm etti.

Kuruyan boğazı onu zorlarken
"Su."diye fısıldadı.
Mirza kenarda duran şişeyi alıp karısını doğrultarak su içirdi.

"Nasılsın?"
"Çok güzelim."
Mirza gülümseyip alnını öptü.
"Öylesin."
"Bebeğim nerede? O iyi değil mi?"
"Hem de çok iyi güzelim. Merak etme sen, zaten şimdi gelirler."derken kapı açılmıştı.

Hemşire ve kucağındaki minik bebek içeri girdi.
Zeynep kocasının yardımı ile doğrulup bebeğini bekledi.

Zelal hanım da içeri geçip koltuğa oturdu ve gelini ile torununu izledi.

Hemşire bebeği annesine verince Zeynep gözyaşlarını tutamadı. Minicikti oğlu.
Eğilip kokladı. İşte en güzel koku buydu.
Evlat kokusu. Derince içinde çekti. Minik bebek hafifçe gözlerini kırpıştırdı ve açtı.

Annesine benzeyen gözleri şimdilik daha açık renkliydi.
Acıkan bebek yüzünü buruşturup ağlayınca Zeynep gülümsedi.

Kızarmış yanakları ile sağ göğsünü açıp oğlunu doyurmaya çalıştı.
Minik bebek bir kaç denemeden sonra aradığını bulmuşçasına karnını doyurmaya başladı.

Yorulunca başını annesine çevirdi.
Zeynep'in bir damla gözyaşı kucağında duran bebeğin yüzüne damladı.

"Hoşgeldin annem."diye fısıldadı bebeğin yüzünü silerken.

Mirza da eğilip önce oğlunu öpüp kokladı sonra da karısının alnını öptü.

Zeynep kendini geri çekince hemşirenin çıktığını gördü.
Ama Zelal hanım hala buradaydı.
Zelal hanıma gülümseyip Mirza'ya döndü.

"Ne zaman gideceğiz eve? Miniklerimi özledim."
"Öğleden sonra inşallah. Hem sen bir şey yemedin bu gün."
"İnan şimdi canım istemiyor eve gidince yesem?"
"Tamam."
Zeynep kocasına gülümseyip yine oğluna çevirdi bakışlarını.

Meleği uyumuştu. Alnını, burnunu, yanaklarını, gözlerini, boynunu minik minik öpüp bebeğini kocasına uzattı.

"Oğlumuzu yerine yatırır mısın babası?"

Mirza eğilip oğlunu kucakladı ve incitmekten korkarcasına öpüp yerine uzattı.

Şu an o kadar mutluydu ki! Allah'a ne kadar şükretse azdı.

*****

Odanın kapısından içeri girince kendini Mirza'nın kucağında buldu.
Ağzından şaşkınlıkla harmanlanmış acı bir inleme kaçtı.

"İyi misin?"
"Biraz ağrım var."
"Ne diye bu kadar erken çıktık o zaman hastaneden?"
"Biraz daha kalamazdım orada valla."

Mirza karısını dizinin üstünde dengede tutup yorganı açtı ve karısını yatağa oturttu.