Bu Ben Olamam

Bu benim ikinci hikayem ama bu hikayem ve ilk hikayem birbirine hiç benzemiyo. İnşallah beğenirsiniz iyi okumalar.

Yine her zamanki gibi erkenden kalkmış okula hazirlaniyodum. Hala uykum vardı uyumak istiyodum. Lanet okul! Dolabimdan siyah bişeyler (Aslında bütün herseyim siyah ama) bulup giydim ve her zaman ki gibi saçlarımı açık bıraktım.  Bişeyler  atistirip evden çıktım. O siktigimin okulu eve çok yakındı ve hemen varmistim. Pek sosyal biri olmadığım için tek arkadaşım olan Gamze beni bahçede bekliyodu. Beni görür görmez Ebrar diye seslendi. Bildiğin cirtliyodu. Sarılmayı sevmedigimi bildiği için sadece yanıma varıp karşıma dikildi. Haftasonu yaptıklarını anlatiyodu. Sanki sormuştum. Hıhı diyip gecistiriyodum. Aslında böyle dediğime bakmayın Gamze çok iyi kızdır. Tek arkadasimdir. Evet evet koskoca okulda tek arkadaşım. Hiç arkadasım yok ama bi çok düşmanım var. Ne kadar sosyal,insancıl biriyim hiç sormayın. Gamze bütün bi haftasonunu anlatana kadar sınıfa gelmiştim 11. sınıf olduğum için ikinci kattaydi sınıfım. Bi kat daha olsa Gamzeyi cekemezdim. Tabi sınıftan kardeşim dediği çocuğu sevdiği için onun yanında fazla konuşmaz normal davranirdi. Herneyse yerime oturmustum tabi Gamze Erenle yani sevdiği çocukla oturduğu için ben tek oturuyodum. Yerime yayılıp kulakligimi kulağıma geçirdim ve direk escape the fate - bad blood dinlemeye başladım. Rock müzik dinlemeyi sevdiğim için müzik kutuphanem böyle şarkılarla doludur. Kendimi şarkıya kaptırmış yerimde huzur içinde otururken bi anda sınıfın kapısı açıldı.

- Hassiktir!