Bu Ben Olamam

9. BÖLÜM

Ebrar sana bisey soyliycem?

Söyle.

-Ben ben..

Oha lan seni seviyom mu diycek bu amcık. Kalbim hızlandı lan.

- Ee sen?

-Bende dikkat dağınıklığı var derslerim çok kötü sanırım bana yardım edebilirsin.

Bu mu yani. Lan ilk defa birinin bana seni seviyom demesini istedim bebenin dediğine bak.

-Kusura bakma ama ders çalışmak ve çalıştırmak tarzım değil.

-Bak başka nedenlerim var. Aslında buraya gelmemin nedeni de farklı ama bunu sana şimdi söyleyemem.

Ne diyo la bu?

-Hayırdır gay mısın? Eğer öyleysen söyle yani problem yok.

-Ebrar! (Acaip sinirliydi) Hiç dalga geçilecek bi konu değil!

Odaya annem geldi ve Tolgaya gittiklerini söyledi. Kalktı ve bana yarın görüşürüz bu arada konustuklarimiz aramızda kalsın diyip gitti. Annem bana meraklı gözlerle bakiyodu. Tolgalar gidince annem bana gelip aranızda olan ne? dedi. Uff anne çocuğun özeli işte diyip gecistirdim. O değil bu çocuğa karşı fazla yumusağım ve bu hiç hoşuma gitmiyo. Bu yumuşak halim işte. Yine diğer günler gibi bol şarkılı bi gün geçirdim ve fazla geç saate kalmadan uyudum. Sabah tanıdık ama alışık olmadığım bi ses bana bağırıyodu. Gözlerimi yarım yamalak açtığımda karşımda Tolga duruyodu. O kadar deli yatiyodum ki uzun pijamam resmen şort gibi olmuştu. Bacaklarım full açıktı ve Tolganin bakışları bacaklarimdaydi. Pis pis siritiyodu.

-Ne kadar beyazsin sen.

-Sanada gunyadin ayrıca odam da ne işin var?

-Annenin işi vardı seni uyandırmaya geldim. Okula geç kalıyoruz.

-Kalıyoruz derken kaç kişiyiz?

-Sen ve ben yani biz.

Biz dedi yaa biz dedi ne ara biz olmuştuk ki? Ben niye buna mutlu olmuştum ki?

-Tamam uyandım işte çık da üstümü giyiniyim.

-Tamam.

Hemen üstüme siyah şeyler geçirip odadan çıktım. Tolgayla bişeyler atıştırıp evden çıktık. Yolda normalce yürürken bi anda...