Bu Ben Olamam

15. BÖLÜM

Gencler memlekete geldim uzun sure bolum paylasamazsam kusura bakmayın ama elimden geldiğince paylaşmaya çalışcam iyi okumalaaaaarrrr :)

Hayır hayır olmaazzz... Onu bırakamam.

-Böyle yapmamalisin hadi ama sen burda beklesen de bişey degismiycek hadi çok kısa biraz sakinleşirsin geliriz.

-Tamam ama çok kısa.

Arkasına baka baka zorla geldi benimle. Kafeteryaya inip bi masaya oturdugumuzda çok uzgundu yüzünden belliydi onu zorla getirdiğim için de sinirliydi bana. Onu konusturup neler olduğunu ogrenmeliydim önce sonra da kafasını dagitmasini saglardim belki. Benim bu zor zamanlarımda bana kimse böyle davranmamisti böyle destek olmaya calismamisti ama ben ona destek olacaktım.Annem Sinem teyze babam Hakan amca hepsi destek olmaya çalıştılar tabi ama onlar da kendi acılarını yasıyorlardı.

-Ee adın ne bakalım?

Yere odakladigi gözlerini şimdi de bana odakladi. Sadece bakıyordu çok sinirli bakıyordu.

-Ne diyosun sen beee ne ismi benim herşeyim orda hasta yatıyo sen isim diyosun! Gidiyorum ben yaa!

-Dur tamam gitme!

Arkasına dönüp gitcekken tekrar bana döndü ve yine ne var lanet! diyen bakışlar attı.

-Bak sakin ol ben sadece tanışmak sana destek olmak istiyorum. Bende aynı şeyleri yaşadım. Bana kimse destek olmadı böyle aynı şeyleri yaşamanı istemiyorum. Çok zor bi durum ama dik durman lazım kendini böyle birakmamalisin. Ona destek olcak olan da sensin ne olur izin ver sana yardım etmeme.

Bi anda itekledigi sandalyeyi çekip pat diye oturdu.  Önceki haline göre daha sakindi.

-Adım İrem. İrem Kanarya. Peki senin adın ne?

-Ebrar.. Ebrar Yüksek. Kimin için buradasın?

-Herşeyim için.

-Herşeyin?

-Sevgilim. Alperen Doruk. Peki ya sen?

-Çakma sevgilim,en yakın arkadaşım,sıra arkadaşım, kapı komşum sevdiğim adam Tolga Fas.

-Anlıyorum... Çok zor bi durum demi?

-Kesinlikle. Neyse sen daha iyi misin?

-Saol daha iyiyim. Yukarı çıkalım mı artık?

-Tamam olur.

Masadan kalktık. Kız iyiyim diyodu ama dengesini toparliyamiyordu. Yanına yaklaşıp omuzlarindan tuttum onu. Yani bi nevi sarıldım. Ona destek olmak boynumun borcuymus gibi görüyodum nedense. Acısını en aza indirmek istiyodum.

***********************

Tolga hala odada yatıyodu. Henüz uyanmamisti. Sans ki Alperen'in odası Tolga'ninkinin yanındaydı. Iremle dışarda bekliyo ara ara kısa sohbete giriyoduk. Alperen'in nesi olduğu henüz bulunamamıştı. Umarım ağır bişeyi yoktur. Tolga'da uyandığı zaman kemoterapiye başlayacak. Tolga uyanana kadar annemleri ve Sinem teyzeleri göndermiştim. Bu biraz zor olmuştu ama İrem sağolsun onlara yanımda olacağını ve bana destek çıkacağını söylemişti. Onlarda istemeyerek de olsa kabul etmişlerdi. İrem ile beraber çaresizce bekliyorduk. Sadece bekliyorduk çünkü elimizden hiçbişey gelmiyodu. Sevdiğimiz adamlar orda yatarken biz sadece bekliyoduk. Lanet olsun ki hiçbişey yapamıyoduk. Elimizden hiçbişey gelmiyodu. Ikimizde oturmuş çaresizce bekleyip dua ediyoduk. Şu soktuğumun dünyasında bütün kötü şeyler beni buluyo demi? Bi kere yüzüm gulmeyecek? Normal bi hayatım olamayacak? Aşık olmayacağım?  Olursam aşık olduğum adam kanser olcak? Lanet hayat bana hiç gulmeyecek demi bu hiç olmayacak? Sanırım bütün bunları sesli söyledim ki İrem bana deli görmüş gibi bakıyodu. Haklıydı da.

-Neyin var? Iyi misin?

-Evet yaa harikayim. Hayatımda hiç bu kadar iyi olmamıştım. Duyduğun şeyler de harika şeyler zaten. Müthiş. Gerçekten hersey harika.

Ağlıyodum. Bağırıyodum. İrem sanırım korkmustu benden. Artık susmaliyim.

-Sakin ol Ebrar herşey geçecek. Herşey yoluna girecek. Tolga iyileşicek.

Bi anda Ebrar'a sarılma isteği oluştu içimde ve sarıldım da. Bu baya içten bi sarılmaydı. En son böyle içten Alperen'e sarılmıştım. Belki de son sarılışımdı bilmiyorum. Saçmalama İrem. Alperen iyilesecek. Ebrar'ın ağlaması yetmiyomuş gibi bende ağlamaya başlamıştım. Bence ikimiz de susmaliydik artık.

-Şşş tamam sakin canım. Ağlama artık. Dik durman lazım hadi sakin sakin...

-Tamam sakinim. Dik durcam. Onun bana ihtiyacı var.

-Hah şöyle doğru söyledin hadi gel elimizi yüzümüzü yikayalim bi.

İrem iyi bi insan aslında. Onla birbirimize çok iyi destek olacağımızı hatta bütün bu kötü şeyler geçtikten sonra bile görüşmeye devam edecegimizi düşünüyorum.

-İrem biliyo musun ben abimi de ilik kanserinden kaybetmiştim. Ona ilik verebilmek için doğmuştum ben ama o dayanamadı.

Göz yaşları tekrardan suzuluyodu gözlerimden. Yavaş yavaş usul usul iniyordu yanaklarimdan aşağı. İrem diycek bişey bulamıyodu.

-Oyy canım yaa :( Valla çok üzüldüm. Ama inşallah Tolga iyilesecek.

-İnşallah.

Kızın yaşadıklarına bak yaa önce abisi sonra sevgilisi. Bi dakka sevgilisi mi acaba? Sevdiğim adam demişti ama çakma sevgilim demişti?  Nasıl oluyo? Sorsam mı ki acaba?

-Ne söyliycen söyle bakalım.

-N.. ne.. ne söyleyecem?

-Yüzün diyorum herşeyi belli ediyosun

-Hadi yaa öyle mi?

-Öyle öyle

-Şey.. siz Tolga'yla sevgili misiniz? Çakma sevgilim demiştin de

-Hmm bu soru çok güzel şimdi...