(Umarım beğenirsiniz. Yoruum ve votelerinizi bekliyorum.Bu bölümü tanıtım amaçlı yazdım, bu yüzden kısa. Yeni bölüm birazdan gelecek. Sadece olayın başlangıcını yazmak istedim..Yeni bölümler uzun yapabildiğim kadar uzun yapmaya çalışacağım. Bu arada resimdeki Jasmine.)
Annemin söyledikleri karşısında gözlerimi büyüttüm. Ne diyordu bu kadın?
''Jasmine? Hayatım bak biliyorum senin için zor olacak ama bunu yapmak zorundayım. senin için..''
Benim için mi? Asıl sırf bir iş için beni babamın yanına yolluyordu. Ben daha dört yaşımdayken annem ve babam ayrıldı. Babam beni istemediğini ve benim sorumluluğumu alamayacığını söylediği için annemle kalmışım. O günden beri babamdan nefret ediyorum. Daha sonra pişman olmuş olacak ki benim ortaokul zamanlarımda bana mektuplar, hediyeler yollamaya başladı. Affedeceğimi sanıyorsa pok affederim.. hıh!! :d Ve şimdi annemin iş için İtalya'ya taşınması gerekiyor. Peki neden beni babama yolluyor? Anlamıyorum..
''Seninle gelemezmiyim anne? Lütfen beni o aptal adamın yanına götürme.. Yalvarımım. Ben de geleyim senin yanına.. Ha?''
''Şşt.. sakın bi daha ağzından öyle laf duymayayım. Baban o senin. Her ne olursa olsun BABAN! Ayrıca benimle gelmeni ben de çok isterdim ama anlamıyorsun.. Patron seni yanımda getirmeme izin vermiyor ve durumumuz daha kötüye gitmeye başladı. Bu işi kabul etmezsem sana bakamam ve her türlü bababın yanına gitmek zorunda kalırsın. Ama bu işi yürütürsem sadece iki sene benden ayrı kalacaksın.Hatta özel günlerde yanına geleceğim. Hadi annecim sadece iki sene sabret.. Sonra seni tekrar yanıma alacağım.. söz...''
Gözyaşlarım hızla akarken odama koşup kapımı sertçe kapadım. Kendimi yatağın üstüne bıraktım ve gözlerimi yumdum. Belki uyursam tüm bunlar geçecekti. Belki de bu saçma bir rüyaydı ve uyandığımda her şey geçecekti. Nefes alış verişlerimi düzene sokup kendimi uykunun kollarına bıraktım.''
