Kinikilig ako. :”””>
Kasi nilike ni crush ang akin picture.
:”””>
Ibig sabihin
.
.
.
.
.
.
May pag asa pa ako. :)
Anyway, pagabi na. And kakatapos ko lang kumain ng dinner.
Bukas papasok na ulit ako. Haay.
*ring* *ring* *ring*
Sasagutin ko ba yun telephone?
Paano pag si Mia pala yun?
Ah. Yun kapatid ko na lang ang papasagutin ko ng phone.
.
.
.
.
.
=.=
Takte.
Tulog na sya. Bakit ang aga nito matulog?
Si mama naman naghuhugas pa ng pinggan.
“BRIANNA! SAGUTIN MO NGA ANG TELEPONO!”
Hala. Galit na si mama. Siguro bingi na sa pag ring ng phone.
Aish. Sagutin ko na nga lang.
“Hello?” sabi nung nasa kabilang line.
OHMY~~ :O
Si Mia nga.
“Uh... Hello! You’ve reached the Cabrera family’s phone. But they’re not available right now. Please leave a message.”
Okay. Nag pretend na lang ako na voicemail.
“Bri?” tumawa si Mia.
Okay. LEAVE YOUR MESSAGE NA. At ng mababa ko na ang phone.
“Bri, alam ko na nagkukunwari ka lang an voicemail. Alam ko yun kasi wala kayong voicemail.”
Okay. Muntanga ako dun ah.
“HAHAHAHAHAHHAHAHAHAHA! Ikaw naman Mia. Di mabiro.”
“Bri, alam ko rin na ayaw mo akong kausapin kaya ka nagkunwaring voicemail.”
BINABASA MO ANG
Finding Him
RomanceGrade 6 = sad. sad. sad. Ayaw sa akin ni crush. 1st year High School = torture at idagdag mo na din ang lovelife ko. (Note: I apologize for my informal writing. I made this when I was still in 2nd year HS.)
