Przedślubne problemy

Rozdział 11

Adrien

Obudziłem się czując ruch. Leniwie otworzyłem oczy i zobaczyłem moją śpiącą żonę. Jej drobna dłoń znajdowała się niebezpiecznie blisko mojego strategicznego miejsca. Ostrożnie wyswobodziłem się z jej objęć. Szybko założyłem swoje bokserki i wyszedłem z pokoju. Przydałoby się przygotować jakieś romantyczne śniadanie. Zaglądnąłem jeszcze do pokoju mojego syna. Jak się okazało już nie spał. Dość sprawnie go przebrałem i wziąłem na ręce. Zszedłem z nim do kuchni i położyłem w niewielkim łóżeczku, które specjalnie kazałem tu umieścić. Dałem mu grzechotkę do zabawy i zabrałem się do przygotowywania śniadania.

Kiedy w końcu gofry były gotowe położyłem je na białej tacy. Nalałem świeżego soku pomarańczowego do szklanki i dla dekoracji w niewielkim wazoniku położyłem różę.

Wziąłem tacę i szybko zaniosłem ją do sypialni. Wróciłem po Louisa i usiadłem z nim obok Marinette.

Zacząłem delikatnie gładzić ją po odkrytym ramieniu. Zanim się obejrzałem cudne fiołkowe, lekko zaspane oczy patrzyły na mnie z niewyobrażalną radością.

- Dzień dobry kochanie.

- Dzień dobry.

Podniosłą się, owijając kołdrą. Pocałowała mnie na powitanie tak samo jak Louisa. Po chwili jej wzrok powędrował na tacę ze śniadaniem. Zarumieniła się lekko.

- Nie wiedziałam, że z ciebie taki romantyk - zachichotała.

Wiedziałem, że się ze mną droczy.

***

Siedziałem na leżaku pod wielkim parasolem razem z synem. Moja kochana żona natomiast korzystała z uroków basenu. Może to głupie, ale zawsze wydawało mi się , że ona kiepsko pływa, a tu jednak okazuje się, że całkiem nieźle jej to wychodzi.

Po chwili usłyszałem dźwięk telefonu. Spojrzałem na wyświetlacz i westchnąłem zrezygnowany. Czy ona nie może dać nam choć chwili spokoju?

Louis z zaciekawieniem mi się przyglądał, machając rączką.

Szybko odebrałem telefon.

- Coś się stało mamo? - spytałem.

- Mam nadzieję, że się nie zabezpieczaliście tak jak prosiłam.

- Mamo!

- No co? W takim tempie to nie doczekam się tych wnucząt!

- Masz jeszcze jakąś sprawę, mamo?

- Mam nadzieję, że dbasz tam o Marinette. Jeśli dowiem się, że nie jest zadowolona z podróży poślubnej do dostaniesz szlaban!

- Jestem dorosły!

- Ale głupi! No i póki żyję, będę dawała ci szlaban kiedy tylko będę chciała, a tobie nic do tego!

Rozłączyła się. Spojrzałem na Mari, która z uwagą przysłuchiwała się całej rozmowie. Nawet w wakacje nie można mieć spokoju.

- Chyba jej powiem, że nie jestem zadowolona z tej podróży. Ciekawe czy tu przyleci - zastanawiała się.

Czy ona właśnie to powiedziała?

- Widzisz synku, jaka ta mama jest niedobra? Ledwo jesteśmy po ślubie, a ta już chce mnie wykończyć.

Louis uśmiechnął się uroczo, zaciskając swoje paluszki na mojej ręce. Usłyszałem tylko śmiech mojej żony.

Teraz tylko modlić się, aby naprawdę nie powiedziała tego mojej matce.