22. Ave Atque Vale

653 147 185
                                    

Το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στον Will Heronadale. (Όσοι διαβάζουν The Mortal Instruments, ξέρουν).

Χαρτομάντιλα, μπορεί να χρειαστούν.

Πάω να κλάψω στη γωνίτσα μου.

__________________________

22. Ave Atque Vale

Όταν άνοιξα τα μάτια μου, το πρώτο πράγμα που ένιωσα, ήταν η ζέστη. Μια ωραία και οικεία ζεστασιά, από την οποία δεν ήθελα να φύγω ποτέ. Μετά, ένιωσα τον πόνο. Αλλά προσπάθησα να μην κουνηθώ. Όταν άνοιξα τα μάτια μου ξανά, είδα τα βιβλία. Άλλα σκόρπια στο πάτωμα, άλλα σε ράφια. Ήμουν στη βιβλιοθήκη.

Τη τρίτη φορά που άνοιξα τα μάτια μου, είδα το πόδι μου. Η αιμορραγία πρέπει να είχε σταματήσει εδώ και λίγη ώρα. Μετά είδα το χέρι μου. Ακουμπούσε πάνω σε κάτι σκληρό, αλλά και μαλακό. Στο στήθος κάποιου. Τη τέταρτη φορά που άνοιξα τα μάτια μου, κούνησα το κεφάλι μου λίγο. Ήμουν στην αγκαλιά κάποιου. Το ένα το πόδι στήριζε μαζί με το χέρι του τη πλάτη μου και με ακουμπούσε πάνω του. Το άλλο του πόδι στήριζε με το γόνατό του τα δικά μου πόδια, ενώ το άλλο του χέρι έκανε τυχαίες κινήσεις στον ώμο μου.

«Ξύπνησες.» είπε τόσο σιγανά που μετά βίας τον άκουσα. «Πώς νιώθεις;»

«Χάλια.» απάντησα και έμεινα εκεί. «Τι έγινε;»

Κούνησε λίγο το κεφάλι του. «Λιποθύμησες. Και μετά μας βρήκε η Anna και με βοήθησε να σε φέρω εδώ. Έπρεπε κάθε φορά να σταματάμε όταν ακούγονταν βήματα. Σε κάποια φάση, τρέξαμε.»

Μπορούσα να ακούσω τη καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Τον κοίταξα ανήσυχα. «Αυτός που πυροβόλησε; Σας είδε;»

«Ναι. Και όχι. Δεν ξέρω. Ακούσαμε βήματα κοντά, και απλώς τρέξαμε.» είπε ξανά χαμηλόφωνα.

Έκλεισα και άνοιξα πάλι τα μάτια μου. «Έχει μια ενοχλητική ησυχία εδώ πέρα.»

Τον ένιωσα να χαμογελάει. «Θα σου έλεγα να κοιτάξεις γύρω σου, αλλά είμαστε μόνοι σε αυτόν τον διάδρομο. Θρησκείες και παραδόσεις. Πώς σου φαίνεται αυτός ο διάδρομος;»

«Αυτή τη στιγμή, ο ιδανικός.» απάντησα και βολεύτηκα καλύτερα. «Άρα είναι και άλλοι εδώ;»

«Ναι. Αλλά όλοι ή μιλάνε πολύ σιγανά, σαν εμάς, ή και καθόλου. Περιμένουμε να έρθει κάποιος να μας πάρει από εδώ.» απάντησε και συνέχισε να χαϊδεύει το χέρι μου.

«Δεν ξέρουμε τίποτα δηλαδή;»

Δούλεψε μια τούφα από τα μαλλιά μου. «Όχι, δυστυχώς.»

Better Love | Book 3 | ✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon