I throw away my feelings just to make you safe.
Do you know your everything I have.
*Angel With A Shotgun*
Travis POV
Isang malamig na tingin ang sumalubong sa akin pagkapasok ko pa lang sa study room ng tatay ni Achel. Nang makita ko na nahimatay si Achel dali dali namin siyang pinasok sa loob ng bahay nila.
Hanggang ngayun hindi ko alam ang kalagayan niya, nang papasok ako sa silid niya para sana icheck siya bigla akong sinita ng isang lalaki. Sa unang tingin pa lang halatang respetado siyang tao. Na manliliit ka na lang sa sarili mo pag tumingin ka sa kanya.
Tinignan niya lang ako, na tila sinusuring mabuti, ng mapansin niya sigurong basa ako tinawag niya ang isang kasambahay at sinabing sumama daw ako dito. At wag daw akong aalis maguusap daw muna kami pagkatapos.
At heto nga ako sinasalubong ang malamig na titig niya. Pinalibot ko ang paningin ko at kitang kita ko ang madaming litrato na nakasabit sa dingding. Meron din sa lamesa na nasa harapan ko. Iisa lang ang mukha sa litratong nanduon. Na tila pinapahiwatig nito na pag aari niya ang lahat ng bagay na nakikita ko.
Isang tikhim ang umagaw ng atensyon ko at napatingin sa lumikha nun. Napalunok na lang ako ng laway kahit alam kung wala na akong malunok. Tangna Travis ngayon ka pa mag gaganito.
"What is your relationship to Achel?" Hindi ako nakasagot sa lalaking kausap ko ngayon. Nang akmang sasagot na ako bigla na lang siyang nagsalita.
"To be honest I don't wan any boy surrounded by Achel, but it seems that your important to her. She wouldn't go to rain and get soaked if your nothing." Tumayo ang lalaki at tumingin sa bintana. Tila pinapanuod ang paglakas ng ulan.
"Whatever your purpose on Achel stop it. My child don't deserve guys just like you. She deserve better. Your still young and don't know how to matured, you don't know what your into." Nangangalaiti na ako sa galit dahil sa sinasabi ng lalaking kausap ko. Pero dahil siya ang umaruga sa babaeng mahal ko magtitimpi ako. Akala ko lang pala.
"I know sir that im just a little boy, but pardon me I love your child and no matter what happen I will love her. Yes Sir maybe im still young but once I said I love that person, I do things that a young person can't do. Nice meeting you sir. I guess I need to go. If its OK I want to check Achel first, I just want to make sure if she's OK before I go."
Hindi ko na narinig na magsalita pa ang lalaking kausap ko. Umalis na ako run at nagbigay galang sa kanya. He deserve it after all.
Naglakad ako sa pasilyo ng bahay nila Achel. O mas dapat kung sabihin ay mansion nila Achel. Their mansion our just like ours but there's a big difference. You can't glimpse any happiness here. Kaya di na ko magtataka kung bakit ganun ang ugali ni Achel. She's looking for love but in the end she failed to find one.
Bubuksan ko na sana ang pintuan ng kwarto ni Achel ng may marinig akong hikbi. Papasok na sana ako pero narinig ko si Achel na nagsalita.
"What are you doing here? Nagsumbong ba si Rein kaya ka nandito? Kung yun yung concern mo umalis ka na, napagalitan na ako kanina. One sermon is enough."
Halatang halata sa boses ni Achel ang disgusto sa kausap. Na tila ikakamatay niya ang pagsasalita pa. Hindi nakatakas ang isang hikbi sa pandinig niya. He should go now but there's something on his gut that says he should stay.
"An...ak" Nagulat na lang siya ng marinig niya ang boses ng isang babae, ito marahil ang nanay ni Achel. Hikbi lang ang naririnig ko sa silid na yun.
"You don't have any child here. You lost your child the moment you chose to be with that family. Don't you dare say that word again. It doesn't suit you." Halatang halata kay Achel ang pagpigil ng matinding emosyon. Na tila ingat na ingat ito na ipakita talaga ang tunay na nararamdaman. I want to hug her right now but with this situation I don't know how to act.
"Ginawa ko yun para sa ikabubuti mo. Alam mo naman na di ko kayang sustintuhan ang pangangailangan mo. May sakit ka,panu ka gagaling kung di ko yun gagawin?"
"Tanginang rason yan! Alam nyo po bang yan ang pinakawalang kwenta na rason na narinig ko ha! Siguro nga po ginawa nyo yun para gumaling ako, pero di niyo po namamalayan binigyan niyo po ako ng sakit, yung klase ng sakit na kahit anong gamot di mapapagaling. Alam nyo pong aruga ang kailangan ko sa mga panahong yun. Hindi pambabaliwala. You did that to save me from my sickness but how can you save me now if I felt like Im slowly dying huh. Umalis na po kayo bago pa po ako mawalan ng respeto sa inyo."
Isang hagulhul ang narinig ko bago magbukas ang pinto. Nagkatinginan pa kami ng taong lumabas sa kwartong yun. Kitang kita ko ang paghihirap sa mukha ng ginang. Pero para makita lang ang anak nito nagtitiis siya.
Napapitlag na lang ako ng magsalita si Achel.
"Did you hear everything?" Di nawala sa pandinig ko ang pagod niyang tinig. Tumabi na lang ako sa kanya at niyakap siya. Naramdaman ko na lang ang paghilig ng ulo niya sa dibdib ko. Mas lalo ko siyang niyakap ng mahigpit. We just sitting there, hugging her tight but somehow I felt like Im on heaven. So good.
"How are you feeling now? Alam mo bang natakot ako nung bigla kang nahimatay."
But instead of answering she just hug my waist so tight. Kitang kita ko ang pagpikit ng mata niya habang hinahaplos haplos ko ang buhok niya.
She look like a lost child while she's on my arms. A child that kept on enduring the pain up until now. I just hug her tight. That's the least thing I can do.
"Babe your Dad and I talk a while ago. It seemed that he doesn't like me, what should I do?"
Nakatingin ako sa kanya at napangiti ng makita kong nakapikit na ang mata niya. Pero nagulat na lang ako ng magsalita siya.
"You don't need to do a thing Travis. If he don't like you be it. You're not born to please that man. Don't be like me, one is enough. And did I tell you already that you are perfect in my eyes."
Pagkasabi niya yun ay tumingin ako sa mukha niya. Nakapikit pa rin ito at tila antok na antok ito. Ngayon ko lang napansin ang pangingitim ng gilid ng mata niya. May mga sugat din siya na tila may natuyong dugo pa. Napatingin ako sa labi niya at napansin kong may maliit na gasgas na nandun.
Napakuyom na lang ako ng palad sa nakita ko. She don't deserve it. If I just met her sooner I'll make sure she won't feel the things she don't want to feel.
Ihihiga ko na sana siya para mas makatulog siya ng maayos, ng maramdaman kong mas lalong humigpit ang yakap niya. Itong babaeng to nanannantsing na ata eh.
Nakatingin lang ako sa mukha niya habang pinapanuod siyang matulog. Bigla siyang nagsalita na kinagulat ko.
"Dont leave me Travis ah. Dont!" Parang bata siya na nagsusumbong. I find it cute. Di ko namalayan na napatingin na lang ako sa labi and the next thing happened seemed so good. I kissed her. Yes. I freaking kissed her.
