EMEK VERİYORUM AMA NE OY VERİLİYOR NEDE YORUM YAYIMDAN KALDIRABİLİRİM.
PRENS YOONGİ'NİN AĞZINDAN..
Gözlerimi aralayıp kolumu sol tarafa attım. Prenses yoktu. Tam doğrulacağım sırada çıplak olduğumu farkettim. Yatakta ki kanla birlikte dün gece neler olduğunu anımsamaya çalıştım. Hatırladığım şeyler arasında prensesin çıplak vücudu ve çığlıkları da vardı. Tuhaf hissetmiştim. Lanet olsun sözümü tutmamıştım. Ayağa kalkıp altıma birşey geçirip banyo ya yöneldim. Kapı kitliydi. Sanırım prenses içerde idi.
''Lisa!'' diye seslendim. Açan olmadı. Kapıyı bir kaç kez tıklatıp seslendim. Yine açmadı. Dayanamayıp kapıya omzumla vurdum. Kapı açılınca Lisa yı yerde siyah iç çamaşırları ve ıslak saçlarıyla gördüm. Içim burkulmuştu. Vücudunda ki morluk ve yaralara krem sürüyordu. Yanına diz çöktüm.
''Iyi misin? Lanet olsun kendimi cezalandırmalıyım.En iyisi kraliyet revirine gitmek.'' dedim bir çırpıda. ''Kendim halledebilirim.'' diye mırıldandı.Ardından biriken göz yaşlarını eliyle silip işine devam etti. Banyodan çıkıp Mina'yi çağırdım. Jennie yı çağırmasını istedim. Jennie doktordu. Tekrar Lisa'nın yanına döndüm. Dokunmama izin vermiyordu. Ne yapsam elimi itiyordu. Haklıydı. 10 dk. Sonra Jennie geldi ve Lisa'yı öyle görünce bana ters bir bakış attı.
''Yoongi sen dışarı çıkar mısın?'' dedi Jennie rica gibi görünen emriyle. Sanırım bu kıza bir Prensle nasıl konuşulması gerekildıgı öğretilmeli. Lisa'nın iyi olacağı düşüncesi ile üstümü değiştirip odadan çıktım. Daha çok erkendi. Hizmetçiler kahvaltıyı bile yeni yeni hazırlıyorlardı. Koridordan geçerken Büyük halam Kraliçe CL'in sesiyle durdum. Ona doğru gülümseyerek gidip sarıldım. ''Kraliçem sizi hala burda görmek ne güzel.'' ''Lisa nerde? O iyi mi ? '' diye sordu imalı bir şekilde.
''Evet oldukça iyi. Giyiniyor.''
''Jennie'nin yatak odanız da ne işi var peki. Onu oraya girerken gördüm.'' söyleyecek bir şeyim yoktu. Halam bu konular da çok detaycıdır. Birşeyleri anladığı açık ve netti.Konuşacağım sırada işaret parmağını kaldırıp beni susturdu. Nasihat dolu konuşmalarına başladı. ''Lisa ya değer verdiğimi biliyorsun. Onu çocukluğundan beri tanıyorum. Kırılgan ve hassastır. Onunla evlenmeni destekledim çünkü onu mutlu edeceğine ben de inanıyorum. Şimdi Yoongi bana anlat. Dün gece onu çok mu zorladın?'' bu sorusu beni çıldırtıyordu. Cevap vermek zorundaydım. Biraz duraksadım ve birşeyler mırıldındım.
''O iyi ama sanırım dün geceyi pek kaldıramadı. Yani 17 yaşında ve ona ağır gelmiş olabilir.'' ''Özel hayatınıza karışmaya meraklı değilim. Umarım bundan sonra daha dikkatli olursun. Dün gece odanızdan gelen sesler pek hayra alamet değildi.'' umarım bu sesleri birtek halam duymuştur diye söylenip yanından ayrıldım
Prenses Lisa'nın ağzından
Jennie işini hallettikten sonra giyinmeme yardımcı oldu. Bana doğru dönüp gülümsedi. Ardından konuşmaya başladı. ''Merak etme. Kısa bir sürede bu morluklar geçecek. '' diyerek tatlı bir gülümseme eşliğinde malzemelerini toplamaya devam etti. ''Teşekkür ederim.'' diyebildim sadece. ''Rica ederim.'' diyerek çıktı. O çıkar çıkmaz kapının önünde bir kaç ses duyuldu. Sanırım Yoongi ile konuşuyordu. Aynaya doğru ilerleyip kendime baktım. Herşey yolunda görünüyordu. Ama sadece görünüyordu. Ben kendime bakmaya dalmışken Prens içeri girdi. Yanıma doğru yaklaştı. Durup özür sözleri savurmaya başladı. ''Çok üzgünüm. Sözümü tutamadığım için. Sarhoştum.'' pişmanlık akıyordu sözlerinden. Sesimi çıkarmadım. Kapı çalındı bir anda. Mina kahvaltıya beklendiğimizi söyledikten sonra selam verip dışarı çıktı.Söylediklerini duymamazlıktan gelip dışarı çıktım. Odadan çıkınca mecburiyetten koluna girdim. Derin bir nefes alıp merdivenlerden inmeye başladık. Herkes kahvaltı masasındaydı.Prens sandalyemi çektikten sonra oturdum. Oda karşıma geçip oturdu. Günaydın faslından sonra kahvaltıyı etmeye başladık. Kahvaltı masasında ki tatlı sohbet beni şaşırtmıştı. Çünkü Tayland da böyle şeyler olmazdı. Yemek masasında kimse konuşmazdı. Kral Namjoon konuşmaya başladı. ''Yoongi bugün Lisa'ya sarayı gezdir. Sonuçta bundan sonra hep burda kalacak. Buraları bilmeli. '' rica gibi görünen emriyle.
