1 kwietnia 2015 roku dziewiętnastoletni chłopak zajmuje pokój 037 w szpitalu psychiatrycznym w Seulu po nieudanej próbie samobójczej. Niektóre decyzje jednak są błędne i mogą prowadzić do bardzo poważnych konsekwencji.
• Gatunek: mieszany (angst, s...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Kilka dni później Yuta wszedł do mieszkania i stanął w salonie przed Taeyongiem machając kopertą przed jego oczami, którą po chwili przyjaciel wyrwał mu z ręki.
- Co to? - Lee zaczął powoli otwierać kopertę wciąż wpatrując się w przyjaciela.
- Data pierwszej rozprawy i kto będzie ją prowadził.
Yuta oparł się tyłkiem o podłokietnik i patrzył z góry na treść dokumentu, który Taeyong właśnie czytał.
- Możesz się już w sumie pożegnać ze swoim tytułem.
- O czym ty mówisz?
Lee spojrzał na mężczyznę, który zwilżył językiem swoje wargi i westchnął ciężko wyrywając mu z ręki kartkę.
- Widzisz kto prowadzi twoją rozprawę?
- No... Ji Hansol?
- No właśnie, a ten człowiek skończy karierę każdego, więc no cóż. Fajnie było się doktorkiem przez te lata?
Nakamoto skierował się do kuchni i sięgnął do półki po puszkę z solonymi orzeszkami i gdy się odwrócił odbił się od Taeyonga wpatrującego się w niego.
- Co to ma znaczyć? - Lee zmarszczył brwi patrząc na przyjaciela, który otwierał puszkę z przekąską.
- Noo, to co słyszałeś?
- Yuta - zaczął - nie mogę stracić swojej pozycji, rozumiesz?
Japończyk uśmiechnął się delikatnie przeżuwając orzeszki, po czym popatrzył na niego biorąc głębszy wdech.
- Gdyby to tylko ode mnie zależało. Mogłeś o tym pomyśleć wcześniej, zanim zacząłeś pieprzyć się ze swoim pacjentem.
Taeyong rzucił dokument na blat po czym zacisnął ręce w pięści.
- Nie interesuje mnie to w jaki sposób, ale masz mi to załatwić - dźgnął przyjaciela palcem w ramię i spojrzał prosto w jego oczy. - Nawet jeśli będziesz musiał dać dupy temu całemu Hansolowi, rozumiesz?
Yuta stał jak wryty zaciskając palce na puszce i wpatrywał się w mężczyznę z nieco uchylonymi ustami. Czy on się przesłyszał, czy jednak Taeyong naprawdę jest okropnym kutasem myślącym tylko o sobie?
- Cieszę się, że dotarło - uśmiechnął się łobuzersko.
- Jeśli myślisz, że mógłbym użyć swojego tyłka po to żeby uratować Twój, to bardzo się mylisz.
