De Huffelpuf Jongen

15 Dit Mag Voor Altijd Duren

Winter hoort het geklop op de deur weergalmen door de kale gangen. Zijn keuze is gemaakt. Hij staat nu voor de deur van de persoon die de rest van zijn leven zal bepalen. Of hij gelukkig zal worden, of hij er voor altijd op kan vertrouwen. Er is nu geen weg meer terug, want de deur gaat krakend open en daar staat die ene persoon. Winter kijkt recht in de ogen van zijn geliefde of dat hoopt hij nu toch te zijn voor die persoon. Diegene die deur open deed, kijkt hem nu verward aan. De ogen spreken Winter aan en vragen zich af wat hij hier doet. Waarom hij terug is gekomen, maar er is ook een gloed hoop in de ogen. Er is ook een vreugde in de ogen. Niet alleen vreugde, maar ook liefde. Liefde die er altijd is geweest. Liefde die er is en liefde die er altijd zal zijn, want liefde is iets dat er altijd is.
"Hey", de zachte stem verlaat zijn mond.
"Hey", herhaalt Winter nog steeds starend in de hemelbleuwe ogen.
"Toch gekozen voor mij?"
"Ik zou niemand boven jou kiezen..."
"Vreemd... Ik dacht dat je me nooit meer wou zien..."
"Ik heb dat nooit gezegd."
"Maar... Waarom... Waarom heb je me dan vier maanden genegeerd? Waarom deed je alsof ik er niet meer was? Ik was hopeloos zonder jou... Ik wist niet meer wat ik moest doen."
Winter had gelijk. Achilles dacht precies hetzelfde als hij gedurende die hele tijd. Heel die tijd voelde hij hetzelfde. Heel die tijd dacht hij ook dat hij genegeerd werd. Heel die tijd hoopte hij ook dat hij Winter niet kwijt was.
"Achilles, luister..." smeekt Winter.
Ze kijken elkaar nu recht in elkaars ogen en op een of andere manier komt er geen geluid meer uit Winters mond. Hij is versteend. Zijn lippen zijn droog en zijn ogen tranerig. Na al die tijd nadenken, komt er nu geen klank uit zijn mond. Telkens Winter bij Achilles is, wordt hij gewoonweg betovert. De mooie ogen van de jongen aan de andere kant van de deuropening beginnen ook te tranen. Winter merkt dat er een hopeloze blik in zijn ogen begint te vormen en er rolt een traan over zijn wang. Ze staan daar ondertussen al twee minuten elkaar aan te kijken zonder één woord te zeggen.
"Ik luister nog steeds...", zegt Achilles zielig, nog steeds met die hopeloze blik in zijn ogen.
Winter blijft hem aankijken. Hij weet niet meer wat te doen. Er komt iets uit zijn mond, maar er wordt niet gesproken. Het is alleen maar een gejammer.
"Komt er nog wat van?!" Achilles begint zijn geduld te verliezen en wordt emotioneel.
"Ach... Achilles..."
"WAT?!" zegt hij en de tranen stromen uit zijn ogen "Heb ik zo lang gawacht om je hier gewoon te zien staren naar mij?! Zeg het!"
Winter kan de druk niet meer aan en stormt het deurgat in recht in de armen van de Zwadderaar. Hij begint spontaan te huilen. Hij houdt Achilles stevig vast.
"Ik hou van jou! Ik wil je nooit meer kwijt! Ik laat je nooit meer los!"
Winter barst in tranen uit en de twee jongens staan huilend in de kamer van Achilles.
"Ik wil jou ook nooit meer kwijt!"
Winter laat Achilles los en kijkt hem weer recht in zijn ogen. De grijze ogen staren de felblauwe aan.
"Écht?" Zegt Winter nog steeds huilend.
"Echt!" bevestigt Achilles en er verschijnt een glimlach door al die tranen heen.
Het steekt Winter aan en de verdrietstranen veranderen in tranen van geluk.
"Laat me nooit meer los", zegt Winter en hij drukt zijn lippen op die van de Zwadderaar. De kus is niet gepassioneerd. De kus is niet om lust. De kus is om liefde en geluk. De kus die gemeend wordt van de twee kanten. De kus die hun hele leven zal veranderen. De kus die de juiste beslissing heeft gemaakt.

De jongens wandelen na de emotionele ochtend hand in hand de Grote Zaal binnen. Het maakt hun niet meer uit. Het maakt niet meer uit wie hun twee tezamen ziet. Ze zijn een koppel. Ze zijn samen en zo zijn ze gelukkig. Dua kijkt hun vrolijk aan vanaf de Huffelpuftafel en iedereen volgt haar blik. Winter kijkt haar aan.
"Goedemorgen, tortelduifjes!" groet ze de jongens enthousiast.
"Wacht... Wacht...", zegt Darlor verward "Je ziet de jongen waarop je verliefd was hand in hand lopen met een andere jongen en jouw groet is: 'Goedemorgen, tortelduifjes!' ?"
"Ja. Is er een probleem, Darlor? Is het erg dat ik blij ben voor mijn beste vriend. Zou jij ook moeten zijn."
Winter neemt plaats naast Dua en Achilles gaat voor hem zitten.
"Ik wist wel dat je voor hem ging kiezen, hoor", fluistert Dua in zijn oor.
Het stelt Winter op zijn gemak dat ze er zo goed mee om kan.
"Het was gewoon een uitschietertje gisteren. Sorry", excuseert Dua haar.
"Is niets. Ik versta het."
"Wel", zegt ze dan luid genoeg zodat de hele vriendengroep haar aankijkt "Welkom bij de vriendengroep dan" zegt ze kijkend naar Achilles.
"Op Achilles en Winter!" roept Nate plotseling.
May lacht met haar vriendje en herhaalt hem: "Op Achilles en Winter!"
Iedereen heft zijn glas op en zelf Darlor zegt de officiële 'koppeling' van de twee jongens op. Iedereen lacht en geniet van het bij elkaar zijn.

Na het uitgebreide ontbijt neemt Achilles Winter mee naar de Zwadderich leerlingenkamer. Winter weet al waar dit naar toe gaat en loopt zijn vriendje achterna.
"Nu is het mijn beurt om míjn kamer te tonen", lacht Achilles en hij kijkt achter zich om naar Winter die hem achterna holt. Het zonlicht flitst in Winters ogen wanneer ze door de lege hal van school rennen. Ze rennen de trappen af tot ze bij de Zwadderich leerlingenkamer komen. Achilles zegt het wachtwoord en de ingang wordt zichtbaar. De jongens lopen verder naar beneden tot ze in de grote ruimte aankomen. Het glas dat zich scheidt van het water geeft een groenachtige glans over de hele leerlingenkamer.
"Kom je nog?" vraagt Achilles speels.
Winter kan hem niet weerstaan. Hij ziet hem staan bovenop een balkonnetje en zijn blauwe ogen reflecteren het groene licht. Winter rent de trap op. De jongens rennen Achilles kamer binnen en Achilles draait zich snel om. Hij draait de sleutel om en Winter hoort het slot inklikken.
"Zo, het wordt dus heel privé?" vraagt hij.
Achilles beantwoordt zijn vraag door hem op zijn bed te duwen en zijn hemd open te trekken. De witte knopen schieten overal in het rond in de kamer. Achilles duwt zijn zachte lippen op die van Winter. De kus is precies hetzelfde als die van in Winters kamer vier maanden geleden. Ze begint zacht en gaat steeds harder en harder. Winter voelt de tong van zijn gespierde vriendje langs zijn lippen glijden. Dit voelt goed en Winter laat zijn tong ook Achilles mond onderzoeken. De kus is zo intens dat het er echt heet wordt in de afgesloten kamer. Achilles trekt zijn trui over zijn hoofd en doet zijn hemd ook uit. Winter doet zijn broek ook uit en Achilles doet hetzelfde. Ze kussen verder en het wordt steeds intiemer. Winter voelt de adrenaline door zijn lichaam gieren. Hij is er klaar voor. Achilles' mond verlaten de lippen van Winter en zakken tot aan zijn hals. Rode zuigplekken worden achter gelaten op de plaatsen waar Achilles zijn lippen op het lichaam van zijn vriendje plaatst. Hij zakt verder tot aan zijn borst en gaat nog verder. Winter bloost en hij heeft een gevoel dat hij nog nooit heeft gehad voordien. Hij kreunt luid en kijkt beneden naar Achilles die op zijn armen leunt over Winter. Winter ligt op het bed, maar Achilles zit op zijn knieën ernaast en kust Winters hele lichaam. Achilles zit al aan zijn navel en zakt nog verder tot hij aan de rand van Winters onderbroek zit.
"Ben je er nu klaar voor?" vraagt Achilles met zijn sexy hese stem.
Winter beantwoordt de vraag met een opgewonden gehijg.
"Ja dus? Je hebt het graag, he?" vraagt Achilles uitdagend "Dit heeft lang genoeg geduurd, he? Wat is dat gezegde weer? It's always rough with a Hufflepuff ? Dat vraag ik me wel af."
Hij neemt de elastische boxershort rand vast met zijn tanden en trekt hem af. Achilles trekt ook zijn ondergoed uit waardoor ze nu allebei naakt zijn op hun das na. Achilles gaat boven op Winter liggen. De twee naakte lichamen rollen over elkaar en Winter voelt de koude vingers van de Zwadderaar langs zijn zij glijden. Winter laat zijn vriendje gewoon doen, want het voelt perfect. De vingers van Achilles zakken steeds meer naar beneden tot Winter verschiet van wat Achilles nu doet. Winter schrikt.
"Vind je het niet meer leuk?" vraagt Achilles.
"N... Nee... Doe verder..." kreunt Winter.
En dat doet Achilles ook. Het gevoel is fantastisch. Dit mag voor altijd duren.