GARİP ADA'M

  

     Garip Adam'da işler yolundaydı. Emir iyiki var, dükkanın bütün sorumluluğu onun üzerinde. Aklım ve kalbim Derin'deyken benim Garip Adam'ı işletebilmem imkansız gibi birşeydi.

      Kadere inanmayan ben öyle şeyler düşünüyordum ki. Sanki o dükkanı tutma sebebim Derin'le tanışmakti.  Eger bu gerçekse O hayatimin sonuna kadar benimle olabilirdi.  Bu düşünceye gercekten sevmiştim . Acaba o da böyle şeyler dusunuyor ve benim kadar mutlu oluyor muydu?

Bilmiyorum!
O'na dair hiç birşey bilmiyorum aslında , tanışalı üç ay olmasına rağmen...

  Derin çok farklıydı daha önce tanıdığım kadınlara hiç benzemiyordu. Beni ona karşı tutuk yapan ve Bu kadar zaman konuşmanın arkadaşlıktan öteye görmemesinin sebebi buydu sanırım.  Onu asla daha önce hayatıma giren kadınlarla aynı kefeye koyamazdım.Cok narin ve kırılgandı onu incitmeyi asla düşünemezken böyle de davranamazdım zaten.

    Düşüncelerim de hayatımda çok başka bir yine gidiyordu. Henüz bundan rahatsız değilim ne yalan söyleyeyim. Ama benim gibi bir adamın böyle konularda bu kadar zorlanması düşündür miyor değildi.
Elif Amerikadan döndüğünden beri çok yoğundu son sınavlarıymış okulu bu sene bitirebilmek için çok çalışıyordu kelebeğim.  Yorgun argın onu dükkana çagirmaya kıyamıyordum. Eve geldigimde bilgisayar masasının uzerinde uyuya kalmis buluyordum onu çoğu zaman. Ona Derin'den bahsetmek icin hiç fırsat bulamamıştım.

  Sabah yine erkenden dükkanı açtim. Derin gelecek diye cayin yanına kurabiye hazırlamıştım. Güzelliğim çikolatalı kurabiyeleri  çok seviyordu.
Artik ona dair birşeyler biliyordum. Ve onu mutlu etmek hoşuma gidiyordu.
  
    Çayımı alıp köşeme geçtim. Derin neredeyse gelirdi. Elimi uzayıp kütüphaneden rastgele bir kitap çektim. Kitap Orhan Pamuk'un ''Masumiyet Müzesi'' adlı romaniydı . Çok iyi bir yazardı, okumadigim kitabı yoktu diyebilirim.
Her zaman oldugu gibi öylesine bir sayfa açıp okumaya başladım.  Bu hikaye beni gerçekten etkiliyordu. Acaba birgün bende kitaptaki kahraman gibi sevdiğim kadına olan aşkımı yazıp ,onunla olan anılarımızı toparlayıp bir müze kurar miyim?
   Yine bilmiyorum.